Ik doe niet veel: slapen, lezen, observeren, mijmeren, eten, naar mijn moeder bellen (ze krijgt weer vrij veel bezoek en maakt het dus goed. Heeft zelfs weinig tijd om me te woord te staan tegenwoordig, want ze heeft andere "verplichtingen").
Ik heb het al gezegd, denk ik, maar het valt me steeds weer op: Roger en ik eten bijzonder weinig sinds we enkel eten als we honger hebben (vandaar waarschijnlijk dat we heel snel het gevoel hebben te veel gegeten te hebben als we bij andere mensen zijn uitgenodigd). Soms vraag ik me zelfs af of we niet te weinig eten! Hoewel, we eten groenten (genoeg?), fruit (zeker genoeg), vlees, vis en/of eieren, een beetje brood met boter en beleg voor Roger, yoghurt voor mij en, als avondtoetje, voor mij bittere chocolade.
Het zijn de min of meer diffuse pijntjes die me zo passief maken... maar eigenlijk vind ik dat niet zo erg. Een mens moet immers naar zijn lichaam luisteren.
In Frankrijk is het volk zeker nog niet passief geworden, kijk maar hier! Ik vraag me af of het Belgische volk even opstandig zou worden als ons land het voorbeeld van Frankrijk zou volgen... maar ik vrees van niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten