Ik vergat te vertellen dat ik dit weekend ook drie kwartier heb gepraat met Jan Gerits. Hij belde mij net toen ik wilde beginnen onze goulash klaar te maken. Om me te vertellen dat ik weldra de volgende monografie ter nalezing mocht verwachten maar ook, voelde ik, om zijn vrees te uiten over de toekomst van de Limburgse Monografieën. Jan is in april 93 jaar geworden, hij wil nog heel veel Limburgse schrijvers vereeuwigen maar beseft goed dat hem dat niet zal lukken... en dat er zich niemand aandient om zijn werk verder te zetten. Hij had min of meer gerekend op Jo Corstjens of iemand anders van " De Commanderie", maar begint te vrezen dat daar niets zal van komen. Onlangs mailde hij me nog dat ik misschien ook monografieën zou kunnen schrijven maar, eerlijk gezegd, ook al lijkt het (vele) werk me interessant, de tijd ervoor heb ik gewoon niet.
Ik begrijp zijn angst maar ik begrijp ook dat mensen zoals Jo, hoewel nu gepensioneerd, te weinig tijd hebben. Omdat ze onder andere meer tijd besteden aan hun gezin, kinderen en kleinkinderen. 'Zijn kinderen zijn volwassen en getrouwd', argumenteert Jan dan als oude kinderloze man die nu zelfs geen familie meer heeft!
Mijn kinderen zijn ook volwassen en zelfstandig, en toch heb ik echt geen tijd om Jans werk verder te zetten! 😒
Geen opmerkingen:
Een reactie posten