Regen, regen, regen: het houdt niet op!
Vandaag afwisselend gewerkt aan die tekst voor het boek over de Grote Oorlog en aan twee dringende vertalingen (niet heel lange maar vrij moeilijke wegens zeer technisch). Tussendoor wilde Roger even op bezoek bij zijn nicht Jeannine Leduc. Haar broer, die onlangs weduwnaar werd, maakt het relatief goed.
Tijd voor het huishouden kreeg ik niet (behalve voor het klaarmaken van riñones al Jerez en het laten draaien van een wasmachine plus was te drogen hangen).
Wandelen deden we evenmin: die regen hé!
En dan, deze avond na het eten, terwijl ik enkele andere meer algemene teksten voor dat boek nalas, besef ik ineens dat het lange stuk, dat ik aan het herschrijven ben, overbodig is omdat het te veel elementen herneemt uit die andere algemene teksten.
Dus heb ik uren voor niets gewerkt!
Ach, troost ik dan mezelf, in het huishouden is dat constant zo: je kunt nog zoveel opruimen en schoonmaken als je wilt, altijd moet je herbeginnen!😒
woensdag 8 maart 2017
dinsdag 7 maart 2017
Liever thuis of niet?
Deze keer wilde Eva niet bij onthaalmoeder Lutti blijven, dat was duidelijk! Ze liep vrolijk naar ons toe, wilde ons wel al het speelgoed tonen maar heel snel deed ze teken dat ze haar jasje aan wilde hebben.
Na het middageten (met haar mama erbij) moest ik uiteraard voorlezen uit kinderboekjes maar na een poosje werd ze moe.
Roger en ik legden haar in bed.
Hij en dochterlief reden met twee auto's naar de school: buiten Elena en Matthias moesten vandaag immers ook de buurtjes Lionel, Millie en Anna worden afgehaald. Eva werd heel even wakker (ik hoorde het aan haar muzikaal uiltje) maar gelukkig viel ze weer in slaap en hoefde ik haar niet op te tillen.
Zelfs toen heel de bende binnenkwam, bleef ze slapen.
Na een kusje, koekjes en een fruitsapje begonnen alle kinderen druk met elkaar te spelen en Roger en ik te lezen (ik heb daar "Cresus" van Schouwenaars eindelijk uitgelezen: weer prachtig... en ik begrijp sommige andere boeken van hem daardoor beter!).
Ik bedacht echter dat het misschien verstandiger was geweest de tekst die ik nu voor de werkgroep WOI aan het redigeren ben (eigenlijk volledig aan het herschrijven) mee gebracht te hebben zodat ik daar kon aan voortwerken.
Na een poosje merkten onze dochter en ik dat Lionel het niet echt gezellig vond. Hij gaf het toe: het waren weer de meisjes (vooral Elena en Anna) die het voor het zeggen hadden. 'Ik wil liever bij oma zijn of thuis,' herhaalde hij.
We raadden hem aan samen met Matthias in de tuin te gaan spelen (en als Matthias iets doet, volgt zijn vriendin Millie, de zus van Lionel, en dus ook Lionel).
Elena en Matthias moesten om 17:30 uur naar de oogarts met hun mama. Eigenaardig genoeg,vond Lionel het daarna helemaal niet meer saai... want toen zijn moeder hem en Millie kwam halen, smeekte hij om nog even te mogen blijven.
Eva, die ondertussen wakker was geworden, fruitpap had gegeten en rondliep, was "huilerig" en heeft een paar "ongelukken" gehad: ze liep tegen de rand van een glazen deur en kort daarna viel ze met haar voorhoofd tegen de rand van de salontafel.
Tijdens ons avondmaal kreeg ik een berichtje van Nany: ze had gebeld naar mijn tante Mathilde.
Thuis (rond 21:30 uur) heb ik met Nany getelefoneerd en ze leek zo blij dat ze, dankzij mijn zus Bie, weer contact kreeg met haar schoonzus. Tante Mathilde vertoeft nu in een rusthuis verbonden aan haar vroegere serviceflat. Weer verhuisd dus! Nany begreep wel niet hoe mijn zus onze neef (kozijn in het Vlaams) heeft teruggevonden en sprak over een telefoontje met haar broer, mijn "Nononc", dat gisteren bijna eindigde in ruzie omdat, gaf ze mij toe, "ze niets verstond van zijn uitleg over Internet, tablets, Facebook enzovoort".
Daarna hebben Roger en ik eindelijk verder gewerkt aan onze opdracht voor het boek over WOI. Roger heeft zich de hele tijd geërgerd aan een gebrek aan opzoekingswerk (als je je daarvoor opgeeft, doe het dan fatsoenlijk, mensen!)
En... ik ben nog maar aan bladzijde 8 van (nadat ik veel overbodige tekst heb weggegooid) 21 A4-bladzijden.
Na het middageten (met haar mama erbij) moest ik uiteraard voorlezen uit kinderboekjes maar na een poosje werd ze moe.
Roger en ik legden haar in bed.
Hij en dochterlief reden met twee auto's naar de school: buiten Elena en Matthias moesten vandaag immers ook de buurtjes Lionel, Millie en Anna worden afgehaald. Eva werd heel even wakker (ik hoorde het aan haar muzikaal uiltje) maar gelukkig viel ze weer in slaap en hoefde ik haar niet op te tillen.
Zelfs toen heel de bende binnenkwam, bleef ze slapen.
Na een kusje, koekjes en een fruitsapje begonnen alle kinderen druk met elkaar te spelen en Roger en ik te lezen (ik heb daar "Cresus" van Schouwenaars eindelijk uitgelezen: weer prachtig... en ik begrijp sommige andere boeken van hem daardoor beter!).
Ik bedacht echter dat het misschien verstandiger was geweest de tekst die ik nu voor de werkgroep WOI aan het redigeren ben (eigenlijk volledig aan het herschrijven) mee gebracht te hebben zodat ik daar kon aan voortwerken.
Na een poosje merkten onze dochter en ik dat Lionel het niet echt gezellig vond. Hij gaf het toe: het waren weer de meisjes (vooral Elena en Anna) die het voor het zeggen hadden. 'Ik wil liever bij oma zijn of thuis,' herhaalde hij.
We raadden hem aan samen met Matthias in de tuin te gaan spelen (en als Matthias iets doet, volgt zijn vriendin Millie, de zus van Lionel, en dus ook Lionel).
Elena en Matthias moesten om 17:30 uur naar de oogarts met hun mama. Eigenaardig genoeg,vond Lionel het daarna helemaal niet meer saai... want toen zijn moeder hem en Millie kwam halen, smeekte hij om nog even te mogen blijven.
Eva, die ondertussen wakker was geworden, fruitpap had gegeten en rondliep, was "huilerig" en heeft een paar "ongelukken" gehad: ze liep tegen de rand van een glazen deur en kort daarna viel ze met haar voorhoofd tegen de rand van de salontafel.
Tijdens ons avondmaal kreeg ik een berichtje van Nany: ze had gebeld naar mijn tante Mathilde.
Thuis (rond 21:30 uur) heb ik met Nany getelefoneerd en ze leek zo blij dat ze, dankzij mijn zus Bie, weer contact kreeg met haar schoonzus. Tante Mathilde vertoeft nu in een rusthuis verbonden aan haar vroegere serviceflat. Weer verhuisd dus! Nany begreep wel niet hoe mijn zus onze neef (kozijn in het Vlaams) heeft teruggevonden en sprak over een telefoontje met haar broer, mijn "Nononc", dat gisteren bijna eindigde in ruzie omdat, gaf ze mij toe, "ze niets verstond van zijn uitleg over Internet, tablets, Facebook enzovoort".
Daarna hebben Roger en ik eindelijk verder gewerkt aan onze opdracht voor het boek over WOI. Roger heeft zich de hele tijd geërgerd aan een gebrek aan opzoekingswerk (als je je daarvoor opgeeft, doe het dan fatsoenlijk, mensen!)
En... ik ben nog maar aan bladzijde 8 van (nadat ik veel overbodige tekst heb weggegooid) 21 A4-bladzijden.
maandag 6 maart 2017
Het blijft regenen
En dus weer geen wandeling vandaag. Wel enkele boodschappen gedaan.
Voor de rest heel hard gewerkt aan "ons" boek over de eerste wereldoorlog, want we waren echt achterop geraakt door het feit dat de Limburgse monografie even voorrang kreeg... en dat we meer dan de helft van vorige week "bezet" waren.
Deze avond even buurmeisje Nele op bezoek. Terwijl ik haar hielp met haar taak Frans, leerde zij mij een andere vertaalsite kennen: vertaal.nu. Lijkt me helemaal niet slecht!
En mijn zus Bie heeft onze tante Mathilde teruggevonden (via haar kinderen)!
Voor Roger en mij dus, ondanks de regen, een rijke en boeiende dag.
Voor de rest heel hard gewerkt aan "ons" boek over de eerste wereldoorlog, want we waren echt achterop geraakt door het feit dat de Limburgse monografie even voorrang kreeg... en dat we meer dan de helft van vorige week "bezet" waren.
Deze avond even buurmeisje Nele op bezoek. Terwijl ik haar hielp met haar taak Frans, leerde zij mij een andere vertaalsite kennen: vertaal.nu. Lijkt me helemaal niet slecht!
En mijn zus Bie heeft onze tante Mathilde teruggevonden (via haar kinderen)!
Voor Roger en mij dus, ondanks de regen, een rijke en boeiende dag.
zondag 5 maart 2017
Kroniek van twee dagen
Het werd uiteraard weer heel vroeg de nacht van vrijdag op zaterdag. En dat switchen tussen heel vroeg opstaan en heel laat gaan slapen is niet in mijn koude kleren gekropen: ik was heel moe dit weekend.
Hendrik wilde zaterdagavond osso bucco (op mijn manier klaargemaakt) eten, dus gingen we op zoek naar runderschenkel. Nergens te vinden (we hebben verschillende winkels aangedaan - en in één daarvan vond Hendrik voor mij chocolade met 99% cacao!) tot we bij de Aldi van Borgloon onze gading vonden.
Terwijl ons gerecht stond te sudderen (geen wandeling gisteren wegens weer bijna constant regen) werkte ik verder aan de monografie (Jan Gerits wilde nog iets veranderd zien). Hendrik kwam mij even helpen en vond dat ik beter Publisher zou gebruiken om een Word-document op te maken. Hij toonde me hoe dat in zijn werk gaat maar, eerlijk gezegd, hoewel ik de resultaten veel mooier vond, het leek me allemaal veel bewerkelijker. Misschien omdat ik dat programma niet ken. Als ik ooit wat meer tijd vind, moet ik dat toch eens bestuderen!
De osso bucco was heel lekker, de monografie is nu bij de drukker, en gisterenavond keken we samen naar de prachtig gerenderde film "The adventures of Tintin".
De chocolade met 99% cacao, waarvan ik een blokje liet smelten op mijn tong na het avondeten, stond me eerst niet aan: ik miste een zoete toets. Hendrik leek dat grappig te vinden: 'Ha, eindelijk iets dat je te bitter vindt!'
Maar, eigenaardig genoeg, smaakte een tweede blokje lekkerder, en vandaag vond ik een derde stukje van die chocola heerlijk!Jammer dat die zo duur is!
Vandaag weer (te?) lang geslapen (heel laat opgebleven vorige nacht - en ik was al zo moe!). Na de brunch hielp Hendrik Roger enkele meubels te verplaatsen. Ondertussen belde ik onder andere met Nany die weer veel had te vertellen.
Daarna hielp Hendrik mij bij het indienen van mijn BTW-listing (en dit jaar ging dat vanzelf: bedankt, jongen!).
Na onze alu gobi van deze avond reden we Hendrik naar het station van Sint-Truiden waar zijn trein weer meer dan een kwartier vertraging had.
Thuis stortte ik me op de nieuw geschreven en na te lezen teksten voor het boek van de werkgroep WOI. Na twee teksten (weliswaar van meer dan 10 bladzijden elk) ging het echter niet meer. Ik voel me uitgeput!
Hendrik wilde zaterdagavond osso bucco (op mijn manier klaargemaakt) eten, dus gingen we op zoek naar runderschenkel. Nergens te vinden (we hebben verschillende winkels aangedaan - en in één daarvan vond Hendrik voor mij chocolade met 99% cacao!) tot we bij de Aldi van Borgloon onze gading vonden.
Terwijl ons gerecht stond te sudderen (geen wandeling gisteren wegens weer bijna constant regen) werkte ik verder aan de monografie (Jan Gerits wilde nog iets veranderd zien). Hendrik kwam mij even helpen en vond dat ik beter Publisher zou gebruiken om een Word-document op te maken. Hij toonde me hoe dat in zijn werk gaat maar, eerlijk gezegd, hoewel ik de resultaten veel mooier vond, het leek me allemaal veel bewerkelijker. Misschien omdat ik dat programma niet ken. Als ik ooit wat meer tijd vind, moet ik dat toch eens bestuderen!
De osso bucco was heel lekker, de monografie is nu bij de drukker, en gisterenavond keken we samen naar de prachtig gerenderde film "The adventures of Tintin".
De chocolade met 99% cacao, waarvan ik een blokje liet smelten op mijn tong na het avondeten, stond me eerst niet aan: ik miste een zoete toets. Hendrik leek dat grappig te vinden: 'Ha, eindelijk iets dat je te bitter vindt!'
Maar, eigenaardig genoeg, smaakte een tweede blokje lekkerder, en vandaag vond ik een derde stukje van die chocola heerlijk!Jammer dat die zo duur is!
Vandaag weer (te?) lang geslapen (heel laat opgebleven vorige nacht - en ik was al zo moe!). Na de brunch hielp Hendrik Roger enkele meubels te verplaatsen. Ondertussen belde ik onder andere met Nany die weer veel had te vertellen.
Daarna hielp Hendrik mij bij het indienen van mijn BTW-listing (en dit jaar ging dat vanzelf: bedankt, jongen!).
Na onze alu gobi van deze avond reden we Hendrik naar het station van Sint-Truiden waar zijn trein weer meer dan een kwartier vertraging had.
Thuis stortte ik me op de nieuw geschreven en na te lezen teksten voor het boek van de werkgroep WOI. Na twee teksten (weliswaar van meer dan 10 bladzijden elk) ging het echter niet meer. Ik voel me uitgeput!
Na het vertrek van de kindjes, aankomst van Hendrik
Vrijdag 3 maart 2017
Vandaag maakte Eva ons "pas" om 6:45 uur wakker en kon ik de kindjes in bed houden tot een uur later. Slapen kwam er echter niet meer van.
Bij het ontbijt weigerde Eva weer melk te drinken maar ze at 2 potjes yoghurt, een boterhammetje en dronk water.
Er werd gespeeld, gezongen (Roger moest weer "de bedboot" opzetten), getekend en naar een filmpje gekeken.
Rond 10:30 uur werd Eva weer moe. We legden haar in bed en ze sliep tot 13 uur.
Tijdens het middagmaal (ik had nog eens boekweitpannenkoeken gebakken) stelde Elena zich veel vragen over de paasklokken, de paashaas en de "paasvos" die tot de folklore behoort in de streek waar haar andere grootouders wonen. Ze leek al die gewoontes serieus in vraag te stellen en vroeg zelfs: 'Wie heeft dat allemaal verzonnen?'
Matthias stelde zich geen vragen, dacht gewoon dat én de klokken én de haas én de vos zorgden voor de paaseieren.
Elena vertelde me uitgebreid over die paasvos-traditie: 'Dan gaan vake, en papa, en wij, en oom D, en mijn neefjes het bos in om de vos te vangen - door zout op zijn staart te leggen, wat nooit lukt. En als we terugkomen, hebben moeke, mama en tante H, die thuis zijn gebleven, zelfs niet opgemerkt dat die vos ondertussen eieren is komen leggen in de tuin! Dat kan toch niet, dat ze niets hebben opgemerkt?'
Ik ken het huis van vake en moeke een beetje en antwoordde: 'Misschien zaten ze in die eethoek waar je minder zicht hebt op de tuin?'
'Nee, daar zitten ze bijna nooit,' redeneerde Elena. 'Maar,' vervolgde ze, 'is die vos nu slecht of goed? Want hij gaat eieren stelen en brengt ze naar de kindjes.'
Dat vond ik een even moeilijke vraag als zij (ik kende dat verhaal niet).
Om 13 uur at Eva (ze wilde absoluut zelf eten) amper enkele lepels groente. Ik gaf haar dan ook maar een pannenkoek en een stukje kaas.
We hebben daarna nog gespeeld, Eva ging weer even dutten, en om 17 uur (Eva was weer wakker, had haar fruitpap helemaal opgegeten en ik ging net beginnen koken) kwamen onze dochter en schoonzoon aan.
Rond 18 uur zaten we aan tafel en rond 20 uur vertrokken de kindjes met hun ouders.
Een uur later haalden Roger en ik Hendrik af aan het station van Sint-Truiden.
Terwijl Hendrik zorgde voor zijn was, zorgde ik voor zijn eten. Pas om 22:45 uur zaten we samen in de salon met een glas bier of wijn.
Vandaag maakte Eva ons "pas" om 6:45 uur wakker en kon ik de kindjes in bed houden tot een uur later. Slapen kwam er echter niet meer van.
Bij het ontbijt weigerde Eva weer melk te drinken maar ze at 2 potjes yoghurt, een boterhammetje en dronk water.
Er werd gespeeld, gezongen (Roger moest weer "de bedboot" opzetten), getekend en naar een filmpje gekeken.
Rond 10:30 uur werd Eva weer moe. We legden haar in bed en ze sliep tot 13 uur.
Tijdens het middagmaal (ik had nog eens boekweitpannenkoeken gebakken) stelde Elena zich veel vragen over de paasklokken, de paashaas en de "paasvos" die tot de folklore behoort in de streek waar haar andere grootouders wonen. Ze leek al die gewoontes serieus in vraag te stellen en vroeg zelfs: 'Wie heeft dat allemaal verzonnen?'
Matthias stelde zich geen vragen, dacht gewoon dat én de klokken én de haas én de vos zorgden voor de paaseieren.
Elena vertelde me uitgebreid over die paasvos-traditie: 'Dan gaan vake, en papa, en wij, en oom D, en mijn neefjes het bos in om de vos te vangen - door zout op zijn staart te leggen, wat nooit lukt. En als we terugkomen, hebben moeke, mama en tante H, die thuis zijn gebleven, zelfs niet opgemerkt dat die vos ondertussen eieren is komen leggen in de tuin! Dat kan toch niet, dat ze niets hebben opgemerkt?'
Ik ken het huis van vake en moeke een beetje en antwoordde: 'Misschien zaten ze in die eethoek waar je minder zicht hebt op de tuin?'
'Nee, daar zitten ze bijna nooit,' redeneerde Elena. 'Maar,' vervolgde ze, 'is die vos nu slecht of goed? Want hij gaat eieren stelen en brengt ze naar de kindjes.'
Dat vond ik een even moeilijke vraag als zij (ik kende dat verhaal niet).
Om 13 uur at Eva (ze wilde absoluut zelf eten) amper enkele lepels groente. Ik gaf haar dan ook maar een pannenkoek en een stukje kaas.
We hebben daarna nog gespeeld, Eva ging weer even dutten, en om 17 uur (Eva was weer wakker, had haar fruitpap helemaal opgegeten en ik ging net beginnen koken) kwamen onze dochter en schoonzoon aan.
Rond 18 uur zaten we aan tafel en rond 20 uur vertrokken de kindjes met hun ouders.
Een uur later haalden Roger en ik Hendrik af aan het station van Sint-Truiden.
Terwijl Hendrik zorgde voor zijn was, zorgde ik voor zijn eten. Pas om 22:45 uur zaten we samen in de salon met een glas bier of wijn.
donderdag 2 maart 2017
Blij maar zo moe!!!
Om zes uur deze ochtend maakte Eva haar broer, zus en mezelf wakker. Ik kon de kindjes nog een uurtje in bed houden maar van echt slapen kwam niets meer.
Voor het ontbijt bakte Roger (die ondertussen ook wakker was geworden) eitjes. Eva dronk amper van haar fles melk, maar wilde wel een yoghurt, wat brood en water. Ook deze avond weigerde ze zo goed als haar fles te drinken: ik heb de indruk dat ze liever wat anders krijgt dan melk.
De kindjes (en ik) hebben daarna heel goed gespeeld. Alleen moet je Eva op haar leeftijd letterlijk constant in het oog houden. Ze loopt bijvoorbeeld graag van de salon naar de keuken en terug maar die drie trappen kan ze nog niet af. Uiteraard konden we de deur dichtdoen, wat Roger dan ook deed toen het even zijn beurt was om op de kindjes te letten (hij wilde zo graag de krant lezen, vandaar dus die gesloten deur). Wel, hij had niet opgemerkt dat Elena iets was komen halen in de keuken en de deur had opengelaten. En dat ik (ik was toen aan het bellen met Jan Gerits over de volgende Limburgse monografie) ineens Eva bovenaan die drie trappen zag staan.
Jan Gerits had weer slecht nieuws en even was ik bang dat we de monografie niet op tijd zouden afkrijgen. Ik beloofde echter ze deze avond na het slaapritueel van de kindjes nog na te lezen, en hijzelf beloofde, ondanks zijn eveneens vele maar wel minder aangename verplichtingen, me zo snel mogelijk nog eventuele opmerkingen door te sturen.
Ik ben trouwens net klaar met dat nalezen en echt, het wordt weer een boeiend boekje!
Ik weet dat Eva bij de onthaalmoeder twee dutjes doet. Maar hier leek ze voor de middag maar niet moe te worden... tot ze ineens, tegen 11 uur, toch bijna omviel van de slaap.
En ze heeft echt lang geslapen: tot na 14 uur!
Ondertussen hebben de twee groten boekweitpannenkoeken gegeten, en Roger en ik ...achteraf gezien niets (ik was zo druk aan het bakken, dat ik letterlijk vergat te eten... en dus ook vergat dat we vandaag veel vroeger op waren gestaan dan gewoonlijk, wij die meestal alleen brunchen en avondmalen - tenminste sinds ik koolhydraten met een hoge glycemische index vermijd, want daarvoor kreeg ik om de twee à drie uur honger - ik moet er wel bij zeggen dat ik toen - en ook nu eigenlijk - telkens heel weinig at).
Ik kreeg nog even bezoek van buurmeisje Nele. Of ik haar kan helpen met een huistaak Frans. Graag: we hebben volgende maandag afgesproken.
Elena, die als allereerste werd geconfronteerd met ons buurmeisje, toonde zich eerst heel verlegen maar na een poosje begon ze toch heel uitbundig te vertellen over klasgenootjes en zichzelf. Nele kan blijkbaar (maar dat wist ik al lang intuïtief) heel goed om met kinderen!
Eva werd wakker, begon gretig aan haar groentepapje (dat haar voor een deel door Elena werd gevoerd) maar ze had de helft ervan nog niet op, of ze wilde er niets meer van hebben (ik was toen in de badkamer met Matthias die naar toilet moest - om de een of andere reden vinden Elena en Matthias de trap en de gang naar de badkamer een beetje mysterieus en durven ze niet goed alleen naar boven - en ik heb het dus niet zien gebeuren).
Maar Elena en Roger vertelden me dat Eva ineens alles wegsmeet en zichzelf, haar stoel en de vloer smerig maakte - Roger had het meeste al schoongemaakt toen Matthias en ik in de keuken aankwamen.
Om 15:30 uur stelde ik al een vieruurtje voor. Voor Elena en Matthias waren dat partjes appel, peer en mandarijn en een paar koekjes in een schoteltje (zonder aan te dringen op het nu en hier opeten ervan), voor Eva een fruitpap dat ze praktisch helemaal opat... tot ze ons duidelijk maakte dat ze ook liever appel, peer, mandarijn en koek wilde.
Daarna werd er nog gespeeld maar Eva leek me na een poosje weer hangerig. Rond 16:45 uur bracht Roger haar toch maar weer naar bed en ze sliep meteen in.
Elena en Matthias (en ik) waren toen druk rollenspelletjes aan het spelen. Zij was een mishandelde prinses en hij en ik waren de "slechten". Als mishandelde prinses moest Elena voor het huishouden zorgen (daar heb je het weer, en deze keer komt het niet van mij!) en ze speelde haar rol heel goed: ze heeft praktisch al het speelgoed opgeruimd. Matthias en ik gaven haar af en toe een boos order ('om te spelen, hé, Elena!') en ik maakte gebruik van mijn rol om "ziek te zijn en even te moeten rusten".
Warempel, ik viel toen echt in een halve slaap: ik herinner me dat ik "droomde" dat Elena een hele uitleg gaf over elfen... en dat ik ineens "wakker werd" en haar iets hoorde vertellen over elfen.
Alles wat een beetje "magisch" lijkt, intrigeert haar immers: nu zijn het bijvoorbeeld weer de Paasklokken en de Paashaas (en de traditie van de "Paasvos" in de Kempen, bij haar Vake en Moeke).
Tegen het avondeten ging Roger Eva halen die volgens hem net wakker was aan het worden. We aten eerst broccolisoep. Eva wilde dat zelf eten (met alle gevolgen van dien😉), Matthias en Elena lustten geen soep.
'Oké, we gaan daar geen ruzie over maken,' zei ik, 'maar als je na het hoofdgerecht, zijnde wortelpuree en worst, nog honger zou hebben, dan krijgen jullie gezonde soep in plaats van een ijsje'.
Op slag wilden allebei toch "een beetje soep".
Eva kreeg, met de hulp van Roger en terwijl ze haar kinderstoel en de vloer tot en met "versierde" bijna al haar soep op en at daarna nog met veel smaak van het hoofdgerecht.
Elena en Matthias keken naar een filmpje op de pc van Roger en Eva kon nu aan al het speelgoed zonder gehinderd te worden. Elk stuk speelgoed wilde ze bekijken, bracht ze me, bracht ze daarna terug (meestal naar de juiste doos) en lachen dat ze deed! Uiteraard bracht ze me nog steeds enkele spullen in haar mond in plaats van in haar hand: je mag haar echt nooit uit het oog verliezen.
Het filmpje was uit, Elena en Matthias doodmoe (gaven ze toe), Eva dronk nog niet de helft van haar laatste fles, en we trokken allemaal naar de badkamer en daarna naar de vroegere kamer van onze dochter.
Ik hoorde Elena tegen Matthias zeggen dat we naar de "torenkamer" gingen (en ergens begrijp ik dat ze aan de torenkamers uit sprookjes denken als ze onze trap opklimmen).
Nog veel gerollebold, een verhaaltje over vleermuizen verteld, en na een kusje vielen ze alle drie praktisch meteen in slaap.
We hebben opgeruimd, Roger heeft de vaatwasser gevuld en ik heb de jongste monografie nagelezen.
En nu ben ik doodmoe!!!
Voor het ontbijt bakte Roger (die ondertussen ook wakker was geworden) eitjes. Eva dronk amper van haar fles melk, maar wilde wel een yoghurt, wat brood en water. Ook deze avond weigerde ze zo goed als haar fles te drinken: ik heb de indruk dat ze liever wat anders krijgt dan melk.
De kindjes (en ik) hebben daarna heel goed gespeeld. Alleen moet je Eva op haar leeftijd letterlijk constant in het oog houden. Ze loopt bijvoorbeeld graag van de salon naar de keuken en terug maar die drie trappen kan ze nog niet af. Uiteraard konden we de deur dichtdoen, wat Roger dan ook deed toen het even zijn beurt was om op de kindjes te letten (hij wilde zo graag de krant lezen, vandaar dus die gesloten deur). Wel, hij had niet opgemerkt dat Elena iets was komen halen in de keuken en de deur had opengelaten. En dat ik (ik was toen aan het bellen met Jan Gerits over de volgende Limburgse monografie) ineens Eva bovenaan die drie trappen zag staan.
Jan Gerits had weer slecht nieuws en even was ik bang dat we de monografie niet op tijd zouden afkrijgen. Ik beloofde echter ze deze avond na het slaapritueel van de kindjes nog na te lezen, en hijzelf beloofde, ondanks zijn eveneens vele maar wel minder aangename verplichtingen, me zo snel mogelijk nog eventuele opmerkingen door te sturen.
Ik ben trouwens net klaar met dat nalezen en echt, het wordt weer een boeiend boekje!
Ik weet dat Eva bij de onthaalmoeder twee dutjes doet. Maar hier leek ze voor de middag maar niet moe te worden... tot ze ineens, tegen 11 uur, toch bijna omviel van de slaap.
En ze heeft echt lang geslapen: tot na 14 uur!
Ondertussen hebben de twee groten boekweitpannenkoeken gegeten, en Roger en ik ...achteraf gezien niets (ik was zo druk aan het bakken, dat ik letterlijk vergat te eten... en dus ook vergat dat we vandaag veel vroeger op waren gestaan dan gewoonlijk, wij die meestal alleen brunchen en avondmalen - tenminste sinds ik koolhydraten met een hoge glycemische index vermijd, want daarvoor kreeg ik om de twee à drie uur honger - ik moet er wel bij zeggen dat ik toen - en ook nu eigenlijk - telkens heel weinig at).
Ik kreeg nog even bezoek van buurmeisje Nele. Of ik haar kan helpen met een huistaak Frans. Graag: we hebben volgende maandag afgesproken.
Elena, die als allereerste werd geconfronteerd met ons buurmeisje, toonde zich eerst heel verlegen maar na een poosje begon ze toch heel uitbundig te vertellen over klasgenootjes en zichzelf. Nele kan blijkbaar (maar dat wist ik al lang intuïtief) heel goed om met kinderen!
Eva werd wakker, begon gretig aan haar groentepapje (dat haar voor een deel door Elena werd gevoerd) maar ze had de helft ervan nog niet op, of ze wilde er niets meer van hebben (ik was toen in de badkamer met Matthias die naar toilet moest - om de een of andere reden vinden Elena en Matthias de trap en de gang naar de badkamer een beetje mysterieus en durven ze niet goed alleen naar boven - en ik heb het dus niet zien gebeuren).
Maar Elena en Roger vertelden me dat Eva ineens alles wegsmeet en zichzelf, haar stoel en de vloer smerig maakte - Roger had het meeste al schoongemaakt toen Matthias en ik in de keuken aankwamen.
Om 15:30 uur stelde ik al een vieruurtje voor. Voor Elena en Matthias waren dat partjes appel, peer en mandarijn en een paar koekjes in een schoteltje (zonder aan te dringen op het nu en hier opeten ervan), voor Eva een fruitpap dat ze praktisch helemaal opat... tot ze ons duidelijk maakte dat ze ook liever appel, peer, mandarijn en koek wilde.
Daarna werd er nog gespeeld maar Eva leek me na een poosje weer hangerig. Rond 16:45 uur bracht Roger haar toch maar weer naar bed en ze sliep meteen in.
Elena en Matthias (en ik) waren toen druk rollenspelletjes aan het spelen. Zij was een mishandelde prinses en hij en ik waren de "slechten". Als mishandelde prinses moest Elena voor het huishouden zorgen (daar heb je het weer, en deze keer komt het niet van mij!) en ze speelde haar rol heel goed: ze heeft praktisch al het speelgoed opgeruimd. Matthias en ik gaven haar af en toe een boos order ('om te spelen, hé, Elena!') en ik maakte gebruik van mijn rol om "ziek te zijn en even te moeten rusten".
Warempel, ik viel toen echt in een halve slaap: ik herinner me dat ik "droomde" dat Elena een hele uitleg gaf over elfen... en dat ik ineens "wakker werd" en haar iets hoorde vertellen over elfen.
Alles wat een beetje "magisch" lijkt, intrigeert haar immers: nu zijn het bijvoorbeeld weer de Paasklokken en de Paashaas (en de traditie van de "Paasvos" in de Kempen, bij haar Vake en Moeke).
Tegen het avondeten ging Roger Eva halen die volgens hem net wakker was aan het worden. We aten eerst broccolisoep. Eva wilde dat zelf eten (met alle gevolgen van dien😉), Matthias en Elena lustten geen soep.
'Oké, we gaan daar geen ruzie over maken,' zei ik, 'maar als je na het hoofdgerecht, zijnde wortelpuree en worst, nog honger zou hebben, dan krijgen jullie gezonde soep in plaats van een ijsje'.
Op slag wilden allebei toch "een beetje soep".
Eva kreeg, met de hulp van Roger en terwijl ze haar kinderstoel en de vloer tot en met "versierde" bijna al haar soep op en at daarna nog met veel smaak van het hoofdgerecht.
Elena en Matthias keken naar een filmpje op de pc van Roger en Eva kon nu aan al het speelgoed zonder gehinderd te worden. Elk stuk speelgoed wilde ze bekijken, bracht ze me, bracht ze daarna terug (meestal naar de juiste doos) en lachen dat ze deed! Uiteraard bracht ze me nog steeds enkele spullen in haar mond in plaats van in haar hand: je mag haar echt nooit uit het oog verliezen.
Het filmpje was uit, Elena en Matthias doodmoe (gaven ze toe), Eva dronk nog niet de helft van haar laatste fles, en we trokken allemaal naar de badkamer en daarna naar de vroegere kamer van onze dochter.
Ik hoorde Elena tegen Matthias zeggen dat we naar de "torenkamer" gingen (en ergens begrijp ik dat ze aan de torenkamers uit sprookjes denken als ze onze trap opklimmen).
Nog veel gerollebold, een verhaaltje over vleermuizen verteld, en na een kusje vielen ze alle drie praktisch meteen in slaap.
We hebben opgeruimd, Roger heeft de vaatwasser gevuld en ik heb de jongste monografie nagelezen.
En nu ben ik doodmoe!!!
woensdag 1 maart 2017
Naar Train World met de kindjes en "complimentendag"
Deze middag hadden we in het Leuvense afgesproken met onze dochter, schoonzoon en de kindjes. Samen namen we de trein naar Train World.
We hebben een dikke twee uur rondgelopen in dat heel boeiend museum en genoten volop (jammer genoeg maakte Roger geen foto's).
Tegen het einde kregen de kindjes honger en dorst. Gelukkig had ik een banaan en gedroogde abrikozen bij me. Eva kreeg haar fruitpap in het stationsbuffet van Schaarbeek. Mooi buffet maar zo vreselijk trage obers!
Het duurde zo lang voor we bediend waren dat we een trein later dan voorzien terug hebben moeten nemen.
Elena, Matthias en Eva vergezelden ons naar huis, waar we pas iets voor 19 uur aankwamen.
Terwijl Roger op de spelende kinderen lette, zorgde ik voor het avondmaal: zalm, pasta, pesto en courgette (ikzelf heb geen pasta gegeten, de kinderen wilden geen courgette) gevolgd door vanillepudding voor Elena en Matthias en een koekje voor Eva.
Er werd daarna nog gespeeld, Eva kreeg een fles die ze maar half opdronk, ik las verhaaltjes voor en de kinderen gingen naar bed. Elena en Matthias gaven toe dat ze heel moe waren, Eva begon te wenen telkens als ik de kamer verliet. Uiteindelijk heb ik haar in slaap moeten wiegen of ze verhinderde haar zus en broer in slaap te vallen.
Nadat Eva eindelijk in slaap viel, heb ik snel de keuken wat opgeruimd (Roger had de vaatwasser gevuld) en daarna heb ik me bezig gehouden met de opmaak van de jongste Limburgse monografie die Jan Gerits me had gemaild.
Nalezen doe ik later: nu is het even tijd voor ontspanning voor ik zelf ga slapen.
Kleine anekdote:
tijdens het avondeten liet Elena haar vork vallen. 'Ik raap die maar op en eet verder hé, oma,' zei ze, 'want het lijkt me hier niet vuil;'
'Ik heb gisteren wat schoongemaakt, dus ja, doe maar!', antwoordde ik.
'Waarom poets jij zoveel, oma?' vroeg Elena daarop.
En ik (die helemaal niet vaak poets): 'Omdat af en toe schoonmaken nodig is. En wie anders zou dat anders doen?'
Tegelijk antwoordden Elena en Matthias (ik had al opgemerkt dat hij aandachtig luisterde naar de conversatie): 'Ha, de poetsvrouw hé.'
'Maar ik heb geen poetsvrouw!'
'Vind je poetsen misschien leuk?' vroeg Elena.
'Helemaal niet!' was ik zo eerlijk te antwoorden. Ik verwachtte eigenlijk een respons als "Ben je dan arm?", maar dat kwam er gelukkig niet:
'Ik denk dat eigenlijk niemand dat graag doet, schoonmaken,' besloot Elena.
Ik heb maar niet gezegd dat ik een buurvrouw heb (nee hoor, niet Marie-Claire) die daar echt in opgaat.
Eigenlijk zou ik iemand moeten vinden die hier met hart en ziel wil komen schoonmaken en voor wie ikzelf iets anders in ruil (én ook met hart en ziel) kan doen.Alleen weet ik niet echt op welke wederdienst van mijnentwege er één vrouw te wachten staat.😕
Vlak nadat ik de vorige zinnen schreef, las ik hier dat het vandaag "complimentendag" is. Wel, voor mijn part, volledig akkoord: ik complimenteer iemand die hier gratis komt schoonmaken, en ik, in ruil... ha ja, weer hetzelfde probleem: wat kan ik doen voor die persoon, zodat die mij ook complimenteert? 😏
We hebben een dikke twee uur rondgelopen in dat heel boeiend museum en genoten volop (jammer genoeg maakte Roger geen foto's).
Tegen het einde kregen de kindjes honger en dorst. Gelukkig had ik een banaan en gedroogde abrikozen bij me. Eva kreeg haar fruitpap in het stationsbuffet van Schaarbeek. Mooi buffet maar zo vreselijk trage obers!
Het duurde zo lang voor we bediend waren dat we een trein later dan voorzien terug hebben moeten nemen.
Elena, Matthias en Eva vergezelden ons naar huis, waar we pas iets voor 19 uur aankwamen.
Terwijl Roger op de spelende kinderen lette, zorgde ik voor het avondmaal: zalm, pasta, pesto en courgette (ikzelf heb geen pasta gegeten, de kinderen wilden geen courgette) gevolgd door vanillepudding voor Elena en Matthias en een koekje voor Eva.
Er werd daarna nog gespeeld, Eva kreeg een fles die ze maar half opdronk, ik las verhaaltjes voor en de kinderen gingen naar bed. Elena en Matthias gaven toe dat ze heel moe waren, Eva begon te wenen telkens als ik de kamer verliet. Uiteindelijk heb ik haar in slaap moeten wiegen of ze verhinderde haar zus en broer in slaap te vallen.
Nadat Eva eindelijk in slaap viel, heb ik snel de keuken wat opgeruimd (Roger had de vaatwasser gevuld) en daarna heb ik me bezig gehouden met de opmaak van de jongste Limburgse monografie die Jan Gerits me had gemaild.
Nalezen doe ik later: nu is het even tijd voor ontspanning voor ik zelf ga slapen.
Kleine anekdote:
tijdens het avondeten liet Elena haar vork vallen. 'Ik raap die maar op en eet verder hé, oma,' zei ze, 'want het lijkt me hier niet vuil;'
'Ik heb gisteren wat schoongemaakt, dus ja, doe maar!', antwoordde ik.
'Waarom poets jij zoveel, oma?' vroeg Elena daarop.
En ik (die helemaal niet vaak poets): 'Omdat af en toe schoonmaken nodig is. En wie anders zou dat anders doen?'
Tegelijk antwoordden Elena en Matthias (ik had al opgemerkt dat hij aandachtig luisterde naar de conversatie): 'Ha, de poetsvrouw hé.'
'Maar ik heb geen poetsvrouw!'
'Vind je poetsen misschien leuk?' vroeg Elena.
'Helemaal niet!' was ik zo eerlijk te antwoorden. Ik verwachtte eigenlijk een respons als "Ben je dan arm?", maar dat kwam er gelukkig niet:
'Ik denk dat eigenlijk niemand dat graag doet, schoonmaken,' besloot Elena.
Ik heb maar niet gezegd dat ik een buurvrouw heb (nee hoor, niet Marie-Claire) die daar echt in opgaat.
Eigenlijk zou ik iemand moeten vinden die hier met hart en ziel wil komen schoonmaken en voor wie ikzelf iets anders in ruil (én ook met hart en ziel) kan doen.Alleen weet ik niet echt op welke wederdienst van mijnentwege er één vrouw te wachten staat.😕
Vlak nadat ik de vorige zinnen schreef, las ik hier dat het vandaag "complimentendag" is. Wel, voor mijn part, volledig akkoord: ik complimenteer iemand die hier gratis komt schoonmaken, en ik, in ruil... ha ja, weer hetzelfde probleem: wat kan ik doen voor die persoon, zodat die mij ook complimenteert? 😏
Abonneren op:
Posts (Atom)