Blij maar zo moe!!!

Om zes uur deze ochtend maakte Eva haar broer, zus en mezelf wakker. Ik kon de kindjes nog een uurtje in bed houden maar van echt slapen kwam niets meer.

Voor het ontbijt bakte Roger (die ondertussen ook wakker was geworden) eitjes. Eva dronk amper van haar fles melk, maar wilde wel een yoghurt, wat brood en water. Ook deze avond weigerde ze zo goed als haar fles te drinken: ik heb de indruk dat ze liever wat anders krijgt dan melk.

De kindjes (en ik) hebben daarna heel goed gespeeld. Alleen moet je Eva op haar leeftijd letterlijk constant in het oog houden. Ze loopt bijvoorbeeld graag van de salon naar de keuken en terug maar die drie trappen kan ze nog niet af. Uiteraard konden we de deur dichtdoen, wat Roger dan ook deed toen het even zijn beurt was om op de kindjes te letten (hij wilde zo graag de krant lezen, vandaar dus die gesloten deur). Wel, hij had niet opgemerkt dat Elena iets was komen halen in de keuken en de deur had opengelaten. En dat ik (ik was toen aan het bellen met Jan Gerits over de volgende Limburgse monografie) ineens Eva bovenaan die drie trappen zag staan.

Jan Gerits had weer slecht nieuws en even was ik bang dat we de monografie niet op tijd zouden afkrijgen. Ik beloofde echter ze deze avond na het slaapritueel van de kindjes nog na te lezen, en hijzelf beloofde, ondanks zijn eveneens vele maar wel minder aangename verplichtingen, me zo snel mogelijk nog eventuele opmerkingen door te sturen.
Ik ben trouwens net klaar met dat nalezen en echt, het wordt weer een boeiend boekje!

Ik weet dat Eva bij de onthaalmoeder twee dutjes doet. Maar hier leek ze voor de middag maar niet moe te worden... tot ze ineens, tegen 11 uur, toch bijna omviel van de slaap.
En ze heeft echt lang geslapen: tot na 14 uur!

Ondertussen hebben de twee groten boekweitpannenkoeken gegeten, en Roger en ik ...achteraf gezien niets (ik was zo druk aan het bakken, dat ik letterlijk vergat te eten... en dus ook vergat dat we vandaag veel vroeger op waren gestaan dan gewoonlijk, wij die meestal alleen brunchen en avondmalen - tenminste sinds ik koolhydraten met een hoge glycemische index vermijd, want daarvoor kreeg ik om de twee à drie uur honger - ik moet er wel bij zeggen dat ik toen - en ook nu eigenlijk - telkens heel weinig at).

Ik kreeg nog even bezoek van buurmeisje Nele. Of ik haar kan helpen met een huistaak Frans. Graag: we hebben volgende maandag afgesproken.
Elena, die als allereerste werd geconfronteerd met ons buurmeisje, toonde zich eerst heel verlegen maar na een poosje begon ze toch heel uitbundig te vertellen over klasgenootjes en zichzelf. Nele kan blijkbaar (maar dat wist ik al lang intuïtief) heel goed om met kinderen!

Eva werd wakker, begon gretig aan haar groentepapje (dat haar voor een deel door Elena werd gevoerd) maar ze had de helft ervan nog niet op, of ze wilde er niets meer van hebben (ik was toen in de badkamer met Matthias die naar toilet moest -  om de een of andere reden vinden Elena en Matthias de trap en de gang naar de badkamer een beetje mysterieus en durven ze niet goed alleen naar boven - en ik heb het dus niet zien gebeuren).
Maar Elena en Roger vertelden me dat Eva ineens alles wegsmeet en zichzelf, haar stoel en de vloer smerig maakte - Roger had het meeste al schoongemaakt toen Matthias en ik in de keuken aankwamen.

Om 15:30 uur stelde ik al een vieruurtje voor. Voor Elena en Matthias waren dat partjes appel, peer en mandarijn en een paar koekjes in een schoteltje (zonder aan te dringen op het nu en hier opeten ervan), voor Eva een fruitpap dat ze praktisch helemaal opat... tot ze ons duidelijk maakte dat ze ook liever appel, peer, mandarijn en koek wilde.

Daarna werd er nog gespeeld maar Eva leek me na een poosje weer hangerig. Rond 16:45 uur bracht Roger haar toch maar weer naar bed en ze sliep meteen in.

Elena en Matthias (en ik) waren toen druk rollenspelletjes aan het spelen. Zij was een mishandelde prinses en hij en ik waren de "slechten". Als mishandelde prinses moest Elena voor het huishouden zorgen (daar heb je het weer, en deze keer komt het niet van mij!) en ze speelde haar rol heel goed: ze heeft praktisch al het speelgoed opgeruimd. Matthias en ik gaven haar af en toe een boos order ('om te spelen, hé, Elena!') en ik maakte gebruik van mijn rol om "ziek te zijn en even te moeten rusten".
Warempel, ik viel toen echt in een halve slaap: ik herinner me dat ik "droomde" dat Elena een hele uitleg gaf over elfen... en dat ik ineens "wakker werd" en haar iets hoorde vertellen over elfen.
Alles wat een beetje "magisch" lijkt, intrigeert haar immers: nu zijn het bijvoorbeeld weer de Paasklokken en de Paashaas (en de traditie van de "Paasvos" in de Kempen, bij haar Vake en Moeke).

Tegen het avondeten ging Roger Eva halen die volgens hem net wakker was aan het worden. We aten eerst broccolisoep. Eva wilde dat zelf eten (met alle gevolgen van dien😉), Matthias en Elena lustten geen soep.
'Oké, we gaan daar geen ruzie over maken,' zei ik, 'maar als je na het hoofdgerecht, zijnde wortelpuree en worst, nog honger zou hebben, dan krijgen jullie gezonde soep in plaats van een ijsje'.
Op slag wilden allebei toch "een beetje soep".
Eva kreeg, met de hulp van Roger en terwijl ze haar kinderstoel en de vloer tot en met "versierde" bijna al haar soep op en at daarna nog met veel smaak van het hoofdgerecht.

Elena en Matthias keken naar een filmpje op de pc van Roger en Eva kon nu aan al het speelgoed zonder gehinderd te worden. Elk stuk speelgoed wilde ze bekijken, bracht ze me, bracht ze daarna terug (meestal naar de juiste doos) en lachen dat ze deed! Uiteraard bracht ze me nog steeds enkele spullen in haar mond in plaats van in haar hand: je mag haar echt nooit uit het oog verliezen.

Het filmpje was uit, Elena en Matthias doodmoe (gaven ze toe), Eva dronk nog niet de helft van haar laatste fles, en we trokken allemaal naar de badkamer en daarna naar de vroegere kamer van onze dochter.
Ik hoorde Elena tegen Matthias zeggen dat we naar de "torenkamer" gingen (en ergens begrijp ik dat ze aan de torenkamers uit sprookjes denken als ze onze trap opklimmen).

Nog veel gerollebold, een verhaaltje over vleermuizen verteld, en na een kusje vielen ze alle drie praktisch meteen in slaap.

We hebben opgeruimd, Roger heeft de vaatwasser gevuld en ik heb de jongste monografie nagelezen.
En nu ben ik doodmoe!!!