Wassen, was te drogen hangen, boodschappen, opruimen, korte vertaling, teksten nalezen, koken: het was weer een gewone dag voor mij. Behalve dat ik voor het eerst deze winter een specht opmerkte in de tuin (ik heb er heel deze winter weinig vogels in gezien: tot nu mezen en een winterkoninkje, dat was het).
Ik heb ook verschillende telefoontjes en mails beantwoord (onder andere van Jan Gerits en Matadi-vrienden met telkens niet zo goed nieuws).
Deze avond enkele uren besteed aan het nalezen van het volgende nummer van Oostland van de KVLS. Een nummer over de Limburgse mijnen met heel interessante teksten, ook van veel oudere mensen (van onze leeftijd dus en zelfs jonger 😉) en weer eens opgemerkt hoezeer ons Nederlands (toch bij mensen van onze generatie) wordt beïnvloed door het Frans.
dinsdag 31 januari 2017
maandag 30 januari 2017
Een verjaardagsfeestje, Nany op bezoek en zoveel meer
Te druk vind ik dat leven van ons weer tegenwoordig!
Gisteren een verjaardagsfeestje voor Elena, Matthias en Eva. Heel gezellig, met de hele familie (Nany en Hendrik die Roger en ik aan het station van Leuven afhaalden, Zeger, de ouders, zus, schoonbroer en neven van onze schoonzoon) en buurmeisje Anna, met leuke cadeautjes en heel lekker eten (en ik heb weer gezondigd, ik bedoel taart gegeten).
De kindjes - behalve Eva die het eerst wat te druk leek te vinden - hebben zichtbaar genoten. Enkele foto's:
's Avonds reed Nany mee naar hier. We hebben nog uren zitten babbelen (afijn, vooral Nany dan toch 😊) en idem vandaag tijdens en na het ontbijt en voor en tijdens het middagmaal.
Tussen die twee maaltijden bezochten we de tentoonstelling "Boter bij de vis" in Borgloon. Interessant.
Kort na het middagmaal reden we naar het Antwerpse. Op Nany haar appartement voerde Roger een paar werkjes uit, dronken we koffie en "praatten we" verder tot het tijd was voor ons om naar Hendrik te gaan (ongeveer een halfuur rijden).
Samen met Hendrik reden we dan weer naar de Ikea in Wilrijk waar hij enkele (belangrijke en niet gemakkelijk te vervoeren) spullen wilde kopen. We aten er ook snel een kom soep.
Op de flat van Hendrik verrichtte Roger ook een paar werkjes terwijl ik van een biertje genoot en tijdens de "werken" gezellig lag te lezen (en dus ook te "recupereren van het weekend") op de sofa.
Rond 22:15 uur reden we terug naar Limburg waar we rond middernacht aankwamen.
Gisteren een verjaardagsfeestje voor Elena, Matthias en Eva. Heel gezellig, met de hele familie (Nany en Hendrik die Roger en ik aan het station van Leuven afhaalden, Zeger, de ouders, zus, schoonbroer en neven van onze schoonzoon) en buurmeisje Anna, met leuke cadeautjes en heel lekker eten (en ik heb weer gezondigd, ik bedoel taart gegeten).
De kindjes - behalve Eva die het eerst wat te druk leek te vinden - hebben zichtbaar genoten. Enkele foto's:
 |
| Eva eet fruitpap maar laat voldoende plaats over voor taart |
 |
| Hendrik dampt: oei, is dat niet ongezond? (foto's Roger) |
 |
| Zeger, Elena en Matthias "ravotten" (eigen foto's) |
 |
| Foto Roger |
's Avonds reed Nany mee naar hier. We hebben nog uren zitten babbelen (afijn, vooral Nany dan toch 😊) en idem vandaag tijdens en na het ontbijt en voor en tijdens het middagmaal.
Tussen die twee maaltijden bezochten we de tentoonstelling "Boter bij de vis" in Borgloon. Interessant.
Kort na het middagmaal reden we naar het Antwerpse. Op Nany haar appartement voerde Roger een paar werkjes uit, dronken we koffie en "praatten we" verder tot het tijd was voor ons om naar Hendrik te gaan (ongeveer een halfuur rijden).
Samen met Hendrik reden we dan weer naar de Ikea in Wilrijk waar hij enkele (belangrijke en niet gemakkelijk te vervoeren) spullen wilde kopen. We aten er ook snel een kom soep.
Op de flat van Hendrik verrichtte Roger ook een paar werkjes terwijl ik van een biertje genoot en tijdens de "werken" gezellig lag te lezen (en dus ook te "recupereren van het weekend") op de sofa.
Rond 22:15 uur reden we terug naar Limburg waar we rond middernacht aankwamen.
zaterdag 28 januari 2017
We zijn in oorlog
Dat zei Roger me deze avond vlak voor ik besloot te gaan slapen. Vandaar dus nog even deze post.
Het gaat onder andere over moslims. Ik heb er destijds heel veel gekend in Leuven, en, hoewel Roger, die blijkbaar meer weet over de Koran dan ik, zegt dat ze volgens die Koran mogen liegen tegenover "niet-gelovigen", had ik toen de indruk toffe islamitische vrienden te hebben. Jawel, dat ze zoveel mogelijk westerse vrouwen probeerden te verleiden, daar maakten ze zeker geen geheim van!
Alleen stelde ik later inderdaad vast dat ze allemaal na een poosje weer naar hun eigen land trokken en daar trouwden met een mooie ongeschonden maagd.😕
Maar ik ging het in feite hebben over die "oorlog" waarvan ik al heel lang vermoed dat die bezig is zonder alle details te begrijpen (politiek, daar heb ik nooit veel van begrepen).
Ik vroeg deze avond aan Roger wat hij vond van bepaalde beslissingen van Trump. Rogers antwoord kwam heel spontaan: 'We zijn in oorlog hé, en dan zijn bepaalde beslissingen nodig. Jammer voor mensen die op die manier gehinderd worden in hun doen en laten maar dat hoort er nu eenmaal bij in oorlogstijd.'
Ik was nog zo dom te vragen: 'Wie is dan met wie in oorlog?'
En Roger: 'De islam wil toch de wereld veroveren!'
En toen moest ik terugdenken aan onze georganiseerde reis naar Turkije. Op een bepaald moment, echt terloops, vertelde onze gids ons dat in de moskeeën mensen worden begraven met de voeten naar het westen, als symbool van de verovering van dat werelddeel dat altijd op het programma stond en nog steeds staat van de islam.
Ik heb dat toen niet genoteerd, vrees ik (het was echt een detail) en ik vrees ook dat de meeste reizigers dat niet hebben gehoord, opgemerkt en/of onthouden (vermits zelfs Roger het niet meer wist!).
Dus ja, ik vrees dat mijn intuïtie Roger gelijk geeft.
Het gaat onder andere over moslims. Ik heb er destijds heel veel gekend in Leuven, en, hoewel Roger, die blijkbaar meer weet over de Koran dan ik, zegt dat ze volgens die Koran mogen liegen tegenover "niet-gelovigen", had ik toen de indruk toffe islamitische vrienden te hebben. Jawel, dat ze zoveel mogelijk westerse vrouwen probeerden te verleiden, daar maakten ze zeker geen geheim van!
Alleen stelde ik later inderdaad vast dat ze allemaal na een poosje weer naar hun eigen land trokken en daar trouwden met een mooie ongeschonden maagd.😕
Maar ik ging het in feite hebben over die "oorlog" waarvan ik al heel lang vermoed dat die bezig is zonder alle details te begrijpen (politiek, daar heb ik nooit veel van begrepen).
Ik vroeg deze avond aan Roger wat hij vond van bepaalde beslissingen van Trump. Rogers antwoord kwam heel spontaan: 'We zijn in oorlog hé, en dan zijn bepaalde beslissingen nodig. Jammer voor mensen die op die manier gehinderd worden in hun doen en laten maar dat hoort er nu eenmaal bij in oorlogstijd.'
Ik was nog zo dom te vragen: 'Wie is dan met wie in oorlog?'
En Roger: 'De islam wil toch de wereld veroveren!'
En toen moest ik terugdenken aan onze georganiseerde reis naar Turkije. Op een bepaald moment, echt terloops, vertelde onze gids ons dat in de moskeeën mensen worden begraven met de voeten naar het westen, als symbool van de verovering van dat werelddeel dat altijd op het programma stond en nog steeds staat van de islam.
Ik heb dat toen niet genoteerd, vrees ik (het was echt een detail) en ik vrees ook dat de meeste reizigers dat niet hebben gehoord, opgemerkt en/of onthouden (vermits zelfs Roger het niet meer wist!).
Dus ja, ik vrees dat mijn intuïtie Roger gelijk geeft.
Borgloon
Eindelijk vriest het niet meer! We zullen dus proberen opnieuw elke dag een klein uur te wandelen om ons gebrek aan beweging van de laatste weken goed te maken (hoewel daar morgen al, wegens andere afspraken, weinig zal van komen).
Vandaag gingen we naar Borgloon. Ik had (een poosje geleden) mezelf beloofd, de eerstvolgende keer dat we in dat mooie stadje zouden wandelen, in de kerk de tentoonstelling "Boter bij de vis" (over eten tijdens de Grote Oorlog) te bezoeken... Maar uiteraard vergat ik dat voornemen vandaag.😕
We liepen onder andere door de begraafplaats waar we merkten dat een stukje muur werd afgebroken en dat de bodem er ongelooflijk drassig bij lag.
We hebben geen uren gewandeld: thuis wachtte nog wat werk. Roger maakte onder andere een fotoreportage over het werkjaar 2016 voor de volgende vergadering van Heemkunde Groot Heers en ik wilde eindelijk nog wat tijd besteden aan door Hendrik gedigitaliseerde familiefilmpjes én nog enkele bladzijden uit mijn jeugddagboeken overtypen. En uiteraard koken na enkele andere, veel minder boeiende, huishoudtaken.
Die tentoonstelling in Borgloon hebben we dus wel nog tegoed.
Vandaag gingen we naar Borgloon. Ik had (een poosje geleden) mezelf beloofd, de eerstvolgende keer dat we in dat mooie stadje zouden wandelen, in de kerk de tentoonstelling "Boter bij de vis" (over eten tijdens de Grote Oorlog) te bezoeken... Maar uiteraard vergat ik dat voornemen vandaag.😕
We liepen onder andere door de begraafplaats waar we merkten dat een stukje muur werd afgebroken en dat de bodem er ongelooflijk drassig bij lag.
We hebben geen uren gewandeld: thuis wachtte nog wat werk. Roger maakte onder andere een fotoreportage over het werkjaar 2016 voor de volgende vergadering van Heemkunde Groot Heers en ik wilde eindelijk nog wat tijd besteden aan door Hendrik gedigitaliseerde familiefilmpjes én nog enkele bladzijden uit mijn jeugddagboeken overtypen. En uiteraard koken na enkele andere, veel minder boeiende, huishoudtaken.
Die tentoonstelling in Borgloon hebben we dus wel nog tegoed.
vrijdag 27 januari 2017
Uitvaart en poëzie
Straks of morgen post ik enkele foto's van de poëzieavond in Heers gisteren. Juan en Bernadette waren eerst bij ons komen eten en daarna reden we samen naar Opheers waar we weer eens mochten deelnemen aan een heel klassevolle gedichtenavond. Juan was zo vriendelijk enkele stukjes te willen spelen. Roger en ik kregen de indruk dat Bernadette en Juan er evenveel van genoten als wij (ik had de meeste gedichten dan ook in het Frans vertaald). Foto's volgen later.
En... de Taalunie heeft mijn vraag beantwoord: zie laatste reactie. Je mag dus de twee schrijven..
Vandaag was een veel minder prettige dag. We namen afscheid van Rogers aangetrouwde nicht (in de betekenis van "cousin"), de schoonzus van nicht Jeannine Leduc. Over de tragische omstandigheden van haar overlijden ga ik niet meer uitweiden, dat hebben de kranten al voldoende gedaan. En ikzelf kan er moeilijk over schrijven zonder de indruk te krijgen dat ik aanvoel wat zij meemaakte.
'Gelukkig was ze op slag dood,' probeerde een van haar zonen zichzelf en ons te troosten. Wat is op slag? Tijd is rekbaar en subjectief: voel je dan toch niet even die "slag"?
Haar weduwnaar leek ontroostbaar en vroeg ons verschillende keren: 'Kom toch eens af, erover praten doet me deugd'. Dat zullen we dus zo snel mogelijk doen (ikzelf zou in zijn geval nog stiller worden, vrees ik).
Ik vond Irène zaliger een geweldige vrouw. Telkens als we haar ontmoetten bij Jeannine of bij haar thuis, bewonderde ik haar levenslust, haar vriendelijkheid, haar zorgzaamheid en... haar ongelooflijk jong voorkomen voor haar leeftijd.
Deze middag, tijdens de koffietafel veranderde de sfeer gaandeweg. Al die neven en nichten genoten van het weerzien. Enkele keren hoorde ik zeggen: 'Jammer dat het altijd bij zulke gelegenheid is' en ik dacht bij mezelf 'organiseer dan toch een reünie!'
Deze avond heb ik eindelijk dat typoscript voor de KVLS kunnen verder nalezen en leveren.
En... de Taalunie heeft mijn vraag beantwoord: zie laatste reactie. Je mag dus de twee schrijven..
Vandaag was een veel minder prettige dag. We namen afscheid van Rogers aangetrouwde nicht (in de betekenis van "cousin"), de schoonzus van nicht Jeannine Leduc. Over de tragische omstandigheden van haar overlijden ga ik niet meer uitweiden, dat hebben de kranten al voldoende gedaan. En ikzelf kan er moeilijk over schrijven zonder de indruk te krijgen dat ik aanvoel wat zij meemaakte.
'Gelukkig was ze op slag dood,' probeerde een van haar zonen zichzelf en ons te troosten. Wat is op slag? Tijd is rekbaar en subjectief: voel je dan toch niet even die "slag"?
Haar weduwnaar leek ontroostbaar en vroeg ons verschillende keren: 'Kom toch eens af, erover praten doet me deugd'. Dat zullen we dus zo snel mogelijk doen (ikzelf zou in zijn geval nog stiller worden, vrees ik).
Ik vond Irène zaliger een geweldige vrouw. Telkens als we haar ontmoetten bij Jeannine of bij haar thuis, bewonderde ik haar levenslust, haar vriendelijkheid, haar zorgzaamheid en... haar ongelooflijk jong voorkomen voor haar leeftijd.
Deze middag, tijdens de koffietafel veranderde de sfeer gaandeweg. Al die neven en nichten genoten van het weerzien. Enkele keren hoorde ik zeggen: 'Jammer dat het altijd bij zulke gelegenheid is' en ik dacht bij mezelf 'organiseer dan toch een reünie!'
Deze avond heb ik eindelijk dat typoscript voor de KVLS kunnen verder nalezen en leveren.
donderdag 26 januari 2017
Nog heel even voor het slapengaan...
want ik ben heel moe na deze mooie en lange dag waar ik morgen meer over vertellen zal (ik ging in plaats van "zal" bijna schrijven "mag": het is dan ook poëziedag hé!😉)
Vlak voor het slapengaan dus... nog heel even naar dit gekeken. Gelijk hebben al die protesterende mensen!
Vlak voor het slapengaan dus... nog heel even naar dit gekeken. Gelijk hebben al die protesterende mensen!
Abonneren op:
Posts (Atom)