"Shut Up and Dance"

Ik kreeg deze avond eindelijk tijd voor een filmpje. Het werd nog eens een aflevering van "Black Mirror", namelijk "Shut Up and Dance". Boeiend, spannend maar helemaal niet ontspannend! 😏

Maar toch heel goed!

Vooral lectuur

Buiten gisteren een volledige onderhoudsbeurt voor de auto in de garage en vandaag onze wekelijkse boodschappen hadden we bewust geen enkele afspraak of verplichting deze dagen. Het werd dus, behalve toch enkele mails beantwoorden en een paar huishoudtaakjes, vooral lezen.

"De Schuiftrompet" van C.C.S. Crone heb ik nu uit, en Karel had gelijk: het boek is echt goed, vooral de heel korte verhalen. Een heel speciale (en aangename) inhoud én stijl!

Maar ik las ook een beetje in de media en viel op dit heel interessant artikel. Het gaat over - en probeert een antwoord te geven op - vragen die ik me al een poosje stel in verband met wat er de laatste tijd allemaal gebeurt in de wereld. Het is in het Frans maar met een paar klikken is het zo vertaald! 

"Ik werd kamer 235"

Ik keek deze avond toch nog eens naar "De Afspraak" op tv. Ik weet dat ik dat eigenlijk niet zou mogen doen (evenmin als, zoals ik onlangs zei, meer dan één keer per dag naar het journaal luisteren), gezien de impact op onze gemoedsrust door de huidige wereldsituatie!

Maar ik ben blij dat ik keek, want ik hoorde daar voor de eerste keer over het boek "Ik werd kamer 235" van Lieve Flour. 

Ik heb ooit beslist dat ik geen boeken meer zou kopen maar voor de zoveelste keer heb ik echt zin om weer een uitzondering te maken! 

Debby verjaart

Vandaag verjaart Debby en heel binnenkort geeft ze een groot feest... waar we niet naartoe zullen gaan! Het is immers een dansfeest met waarschijnlijk luide muziek tot 's avonds laat in het Antwerpse. Een beetje te luid, te veel, te ver en te laat voor Roger! 😒 Maar als dochterlief en schoonzoon er wel naartoe gaan, mogen wij misschien "babysitten"?

Roger heeft geïnformeerd: die overbeladen tak zou geen direct gevaar opleveren! 

Perronne over onder andere de WHO

Nog steeds geen filmpje! Roger heeft deze avond nog vrij lang getelefoneerd met vriend Karel (en voor binnenkort afgesproken) en ik viel toevallig op een heel interessant interview met professor Perronne (door Bercoff). 

Echt, zo boeiend dat ik tot het einde bleef luisteren. Ik merk dat je de ondertitels niet in het Nederlands vertaald krijgt (mij lukt het toch niet) maar volgens mij is Perronne heel gemakkelijk te verstaan en Franse ondertitels zijn wel beschikbaar!

Deze avond eindelijk een ontspannend filmpje?

Gisteren is er van dat filmpje niets meer gekomen: ik heb immers nog een lange schooltaak van buurjongen L. nagelezen en daarna was het hoog tijd om te gaan slapen!

Deze middag hadden we in Den Teluur afgesproken met Liliane en Paul. Roger en ik aten een lekkere waterkerssoep en biefstuk met een slaatje en frietjes (waar ik amper van proefde). Ik heb dus helemaal niet "gezondigd" (al weet ik natuurlijk niet welke vetstof wordt gebruikt om te koken in restaurants). Het dessert sloegen we allebei over. Er was vrij veel volk maar we vonden nog ruim voldoende plaats voor ons vieren en het werd een gezellig onderonsje!

Daarna reden Roger en ik naar onze afspraak met schoonzus L. in het Leuvense, via Hoksem! Omdat we ruim op tijd waren, hadden we besloten even toe te geven aan mijn nostalgische natuur. Hoksem is immers het dorp waar mijn "marraine" is opgegroeid en waar mijn moeder Nany is geboren. Helaas, vlak voor we het dorp zouden binnenrijden, werd de weg versperd door een kraan. Er was geen omleiding aangeduid en om zelf een alternatieve weg te zoeken hadden we niet voldoende tijd.

Schoonzus wachtte op ons en maakte zich meteen klaar om naar de cafetaria te gaan. Die helaas gesloten bleek. We bleven dus maar een paar uurtjes keuvelen op het terras, in de schaduw. Roger en L. haalden herinneringen op aan hun kinderjaren in Kerniel, aan hun verhuizing naar het Leuvense in 1956 en aan hun schoollopen in Limburg en Leuven.

Tegen 17 uur reden Roger en ik terug naar Haspengouw, waar ik, na een snel avondmaal, een paar mails (onder andere van Eva) beantwoordde en nog een schooltaak van buurjongen L. nakeek.

Ik ben nu klaar en ik denk dat ik eindelijk ga genieten van een ontspannend filmpje!

Onze notenboom...

 ... bracht al enkele jaren niets meer op! Dit jaar echter lijkt de boom zich hersteld te hebben en volgens Roger hangen er ontzettend veel noten aan! 

Prachtig natuurlijk, maar... ik zie Roger op zijn leeftijd geen noten meer rapen (en ik zeker niet)! 😒

Maar... vandaag kwam een buurvrouw ons waarschuwen dat een bijna afgebroken (te zwaar beladen) tak van de boom gevaarlijk over een zijstraat hangt! Roger ging kijken, probeerde "onze" boomsnoeier te bereiken maar die gaf niet thuis. 

Het is natuurlijk weekend maar ik hoop dat we maandag antwoord krijgen! En hoop dat er ondertussen geen tak afbreekt! 

Regen na mooi weer

We wonen in België en dat betekent meestal regen na mooi weer! Vandaag dus ook! Toch leek Eva nog te hebben genoten van de zon vandaag (na haar schooltaken preciseerde ze me in een mail). Ze had ook de sjaal voor haar knuffel afgemaakt en stuurde me een foto! 

Ik keek ook naar een uitleg over soorten olie en hun gebruik. Dat het moeilijk is voldoende omega-3 vetzuren binnen te krijgen, had ik al langer begrepen, dat je olie best niet opwarmt had ik nog gehoord (al wordt hier gezegd dat je bij het bakken toch best dierlijk vet met veel omega-6 vetzuren vervangt door plantaardig vet).  Ik heb heel lang olijfolie afgewisseld met koolzaadolie maar onlangs hoorde ik dat die laatste ook heel gevoelig is voor oxidatie (wat hier werd bevestigd), en sindsdien gebruik ik nog enkel olijfolie. Die lijkt, als ik de uitleg goed begrepen heb, vrij goed bestand te zijn tegen opwarming,  dus zal ik die maar blijven gebruiken. Want wat in de video wordt voorgesteld, namelijk olie vervangen door water bij het koken en daarna pas olie toevoegen aan het gerecht lijkt me niet erg smakelijk!

Nadat ik deze avond nog een paar mails heb beantwoord, ga ik nu voor de eerste keer vandaag naar het nieuws kijken. Het wereldnieuws is tegenwoordig immers van die aard dat het beste is om er niet constant mee bezig te zijn als je je gemoedsrust wilt bewaren! 😒

En daarna misschien nog een ontspannend filmpje? 

Herinneringen

Ik tikte deze avond nog enkele bladzijden uit mijn vorige dagboeken over en ik las dat in 1978 onze huisarts al reuma en artrose bij mij had gediagnosticeerd! Zo vroeg dus al! Dat was ik helemaal vergeten!

Enkele jaren later ontdekte ik, dankzij onze nu uit het oog verloren Duitse vriend en arts J. Faust,  klassieke homeopathie.  En, echt heel toevallig, kreeg ik (niet van onze vriend maar van een andere dokter, die onze vriend me had aangeraden) enkele korreltjes die meteen bleken mijn "constitutioneel middel" te zijn.

Het enige dat me toen meteen opviel, was dat ik helemaal geen last meer kreeg van sinusitis terwijl ik daar heel geregeld door geplaagd werd de jaren daarvoor (ik had tegen die dokter zelfs niet gerept over die sinusitis). 

Wat minder opvallend was, waarschijnlijk omdat het meer geleidelijk gebeurde: ik kreeg steeds minder pijn in mijn gewrichten (maar helemaal is de pijn nooit verdwenen).

Waarom is die dan in april 2020 ineens in alle hevigheid teruggekomen (weliswaar na griepachtige klachten kort daarvoor)?

En waarom kon homeopathie deze keer niet meer helpen? Omdat de klachten veel heviger waren? Of omdat mijn "constitutioneel middel" niet meer mocht toegediend worden? Dat specifieke middel werd inderdaad enkele jaren daarvoor (en eigenaardig genoeg, want homeopathie "heeft toch geen enkel effect"?) verboden in België. 

Nog warmer vandaag!

Vandaag haalden we 33°C in de schaduw! Ons huis is fris, dus was het voor ons echt te doen (maar ik heb toch maar niet gestreken 😀). Maar ocharmen de kindjes die midden in hun examens zitten en sommige familieleden die vandaag een geneeskundig onderzoek moesten ondergaan! 

Gelukkig wordt het morgen al wat koeler! 

Ik heb een hekel aan strijken!

Ik zou eigenlijk moeten strijken... maar ben dat alweer maanden aan het uitstellen. 

Ik probeer de was zo te drogen op te hangen dat strijken overbodig is maar dat lukt niet altijd. De toch wat te verrimpelde kledingstukken laat ik heel ostentatief op een stoel in de keuken liggen, als een soort aansporing, maar dat werkt niet echt. Elke dag heb ik immers zoveel andere taakjes op mijn programma staan, soms dringender, vaak interessanter, dat er weer niets van dat strijken komt.

Vandaag had ik eindelijk wat tijd (ik bedoel eigenlijk: eventjes geen excuus om niet te strijken). Maar... het was te warm (tot 30°C in de schaduw)!

Ik stel die strijk dus nog even uit! 😉

Playtest

Deze avond laat wilde ik nog even ontspannen met een aflevering van "Black Mirror", namelijk "Playtest". Plezant en ontspannend in het begin maar naar het einde toe gewoon griezelig, akelig en zelfs tragisch! Zeker als je bedenkt dat AI binnenkort tot zulke situaties zou kunnen leiden!

Echt ontspannend was dat dus niet! 😕

Winkelen

Wekelijkse boodschappen vandaag. Als we aan de winkel aankomen (slechts één winkel deze week omdat ik er alles zal vinden wat ik nodig heb) komen we vriendin Liliane tegen. Samen en al keuvelend lopen we de winkel binnen en Liliane stelt voor na de boodschappen even koffie te komen drinken bij haar thuis. 

Voor mijn boodschappenlijst hou ik rekening met mijn weekmenu, met wat ik nog in huis heb maar ook met de inrichting van de winkel én, in tegenstelling tot Roger, heb ik niet de neiging te blijven treuzelen bij eventuele aanbiedingen die ik niet nodig heb. Dat betekent dat we een klein half uur later al aanschoven aan de kassa. 

Liliane hadden we ondertussen één keer opnieuw ontmoet in de winkel en daarna weer uit het zicht verloren. 

We wachtten nog tien minuutjes in de auto en besloten dan maar terug naar huis te rijden waar ik Liliane zou opbellen. Terwijl ik onze aankopen opborg en Roger nog even ging werken in de tuin, besefte ik dat het goed was dat we niet eerst langs Liliane en Paul waren gegaan: er wachtten immers nog een paar verplichtingen op mij. 

Dus belde ik naar Liliane zodra alles was opgeborgen en we spraken voor heel binnenkort af in Den Teluur! Daar kijk ik naar uit! 

Een vrolijke avond na een studieuze middag

Terwijl we vandaag samen van school naar "huis" reden, vertelde Eva over het weekend bij haar andere grootouders en haar bezoek aan de brandweerkazerne met de klas. Matthias, die op de fiets was, kwam samen met ons aan. Eva ging nog eens wilde aardbeien en bessen plukken, ik sneed appeltjes in parten en we genoten van een snel vieruurtje voordat de kindjes begonnen te studeren (de eindejaarexamens naderen immers). Elena kwam ook thuis, at een sinaasappel, zette koffie en thee, we praatten even bij en ook zij ging studeren.

Roger en ik hadden voldoende lectuur bij om ons bezig te houden tot Zeger aankwam. Dochterlief kwam er ook aan. Schoonzoon was op team building en zou deze avond niet thuis eten. 

We aten samen spaghetti en praatten nog vrij lang na. Matthias toonde ons recente aankopen die hij had gedaan met zijn spaarcenten, Eva breide een sjaal voor haar knuffel, en Zeger vertelde ons over De Mel 2025 (er zijn al voldoende spelers!), dochterlief en Elena vertelden over hun respectievelijke school en er kwam weer opvallend veel humor aan te pas! 

Tegen 20:30 uur namen Roger en ik afscheid van die vrolijke boel en reden terug naar Haspengouw. Voor een groot deel in de gietende regen!  

Spelletjesmiddag en weerzien

Debby organiseerde nog eens een spelletjesmiddag vandaag. Eigenlijk was ik van plan de kindjes daar mee naartoe te nemen maar ze waren dus niet bij ons dit weekend. Ik vermoed dat ze het wel leuk zouden gevonden hebben (er waren trouwens nog andere kinderen aanwezig).

We reden dus vlak na de middag naar het Antwerpse. In het PeeCee-Kaffee ontmoetten we Hendrik, Debby, haar ouders en broers, enkele vrienden van hen... en mijn Antwerpse vriendin Jeannine die ik niet meer had gezien sinds de uitvaart van haar man Theo. We hadden sindsdien uiteraard enkele berichten (mails en brieven) uitgewisseld maar hadden elkaar toch nog opvallend veel nieuwtjes te vertellen.

Dat hebben we dan ook gedaan, afgewisseld met spelletjes spelen en praten met Hendrik, Debby en haar ouders, tot iets over 18 uur. Toen we vertrokken, gaf Debby's moeder Wiemla ons nog versgebakken wafels mee. Die heeft Roger deze avond opgegeten na ons laat avondmaal. Hoewel ik suiker probeer te vermijden, heb ik toch even ervan geproefd en ze waren bijzonder lekker!

Nosedive

De voorbije dagen waren vrij druk, met vooral huishoudklusjes! Ik dacht immers dat we, zoals elk jaar (behalve vorig jaar) rond deze tijd, de kindjes eventjes te logeren zouden krijgen. Toen ik vernam dat ze dit jaar opnieuw naar hun andere grootouders zouden gaan, heb ik toch maar de schoonmaak afgerond.

Het werd dus een ijverige dag voor mijn gewrichten maar tussendoor kreeg ik toch wat tijd voor lectuur en deze avond voor een nieuwe aflevering van "Black Mirror": "Nosedive" waarvan ik hier een goede analyse vond.

Een heel goede aflevering, vond ik, maar wat een akelige wereld wordt daar uitgebeeld! En toch, niet echt denkbeeldig volgens mij (dat is een van de redenen waarom ik zo weinig actief ben op bijvoorbeeld Facebook)! Trouwens, gaat het er in het "echte" leven ook niet een beetje zo aan toe? 

Webinar met Luc Bodin

De hele dag, tijdens het schoonmaken, bellen met straatgenote V. enzovoort, keek ik uit naar een webinar met Luc Bodin waarop ik me voor deze avond had ingeschreven. Luc Bodin is een voormalige arts, afgestudeerd in de klinische oncologie. Reeds tijdens zijn studie (conventionele) geneeskunde, ging hij zich interesseren voor allerlei soorten complementaire geneeskunde zoals onder andere acupunctuur, homeopathie, sofrologie, maar ook voor bijvoorbeeld spiritualiteit en quantumfysica.

Deze avond gaf hij wat meer uitleg over wat hij "energetische geneeskunde" noemt (sofrologie, homeopathie, acupunctuur, ...). Hij zegt dat de mens evenzeer een energetisch wezen als een chemisch wezen is. En conventionele geneeskunde lijkt enkel oog te hebben voor het chemische maar zou te weinig belang hechten aan het energetische.

Hijzelf lijkt daar heel veel belang aan te hechten (ook dus aan energetische uitwisselingen via eten, drinken, positief of negatief contact met anderen, omgeving enzovoort) en gaf een paar voorbeelden die me herinnerden aan mijn eigen ervaringen met "energievampieren" (Ik schreef daar trouwens destijds het boek "Incubi" over). 

Het werd een vrij lange maar heel boeiende webinar! De bedoeling ervan bleek wel te zijn een opleiding te verkopen maar daar ga ik niet op ingaan! 😀  

Toch niet zo'n luie dag!

Ik had deze avond eerst de indruk dat ik bijna niets had gedaan vandaag. En toch, als ik erover nadenk...

Na onze brunch liet ik eerst de wasmachine werken terwijl ik enkele mails beantwoordde en een beetje opruimde. Nadat ik de was te drogen had gehangen, stelde Roger voor even naar de Action te rijden (om onder andere sparadrap te kopen, want we zaten zonder) en daar werden we natuurlijk weer verleid tot andere aankopen, waaronder een heel goedkoop paar espadrilles voor mij.

RA misvormt niet alleen mijn handen maar ook mijn voeten (en het wordt er uiteraard niet beter op sinds het begin van mijn polyartritis) en schoeisel kopen is daardoor helemaal niet gemakkelijk meer. Eigenaardig genoeg past het soort goedkope schoenen, dat ik bij Action vind, mij het best.

Thuis wachtte, buiten een mailtje van Eva dat ik meteen beantwoordde, een bericht van buurjongen L. Of ik nog een schooltaak wilde nalezen. 

Dat deed ik nadat ik onze linzensoep had opgezet. En daarna kreeg ik even tijd voor lectuur (een derde, deze keer heel kort, verhaal uit "De Schuiftrompet", dat ik bijzonder goed vond).

Na ons avondmaal, de afwas en nog een beetje over en weer mailen met Eva die me vertelde over haar vrije woensdagmiddag, kreeg ik een telefoontje van Wiemla, de moeder van Debby. Ook zij heeft klachten over het ouder worden en allerlei pijntjes hier en daar! 

Nadat we een dik halfuur aan telefoon hadden doorgebracht, heb ik nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken overgetikt (ondanks het opkomend schuldgevoel omdat ik niet, zoals zij, en zoals het eigenlijk hoort als huisvrouw, onze ramen, die het hard nodig hebben, ging schoonmaken). Ik heb natuurlijk als excuus dat ik ook eindelijk mijn gewrichten een beetje rust wilde gunnen! 😕

Nadat ik daarna nog een nachtwensje van Eva had beantwoord, besloot ik eindelijk te kijken naar het televisiejournaal.  

Conclusie: mijn dag was toch niet zo lui? 😀  

Een gezellige, rustige avond

Weer pikten we vandaag Eva en Matthias op terwijl ze van school naar huis liepen. Matthias moest al meteen weer weg met zijn mama en Eva ging in de tuin rode bessen en wilde aardbeien plukken. Daar smulden we van terwijl ze haar schoolwerk maakte op het terras.

Iets later kwam ook Elena thuis. We dronken samen thee, praatten wat bij en zij ging op haar beurt studeren op haar kamer. Eva ging springen op de trampoline, dochterlief en Matthias kwamen weer thuis, Matthias begon aan zijn schoolwerk en dochterlief at snel een hapje, want ze moest 's avonds opnieuw gaan werken.

Nadat dochterlief vertrokken was, warmde Roger lasagne op in de oven, dekten we de tafel op het terras en riepen we de kindjes voor het avondeten. 

Daarna, en na het afruimen, werd het een heel rustige avond: nog een beetje schoolwerk voor Elena, een filmpje op tv voor Eva, een computersessie voor Matthias en lectuur voor Roger en mij. En daarbij appeltjes en vanillepudding als toetje voor de liefhebbers. Heel rustig maar heel gezellig: ik moest terugdenken aan vroegere gelijkaardige avonden met onze eigen kinderen.

En toen kwam dochterlief terug thuis (schoonzoon was er niet, ook wegens zijn werk) en reden Roger en ik terug naar Haspengouw.

Een ontspannend filmpje voor het slapengaan?

Het was een drukke dag, zeker voor mijn gewrichten! 

Een paar zakelijke afspraken, wekelijkse boodschappen (dat betekent eerst een weekmenu opstellen, rekening houdend met wat we nog in huis hebben), een paar onontbeerlijke huishoudtaakjes (eigenlijk zou ik al opnieuw moeten beginnen met schoonmaken, maar die klus stel ik uit), en uiteraard koken en afwassen. 

Tussendoor heb ik toch al een beetje gelezen in "Kroniek van Tongeren" (het is geen roman, eerder een verzameling van wetenswaardigheden over die stad) en mails van Eva beantwoord.  

Eva zoekt duidelijk vaak contact tegenwoordig en we hebben het via mails over allerlei zaken: over haar bezigheden en zelfs over wat we eten. Zo moest ik haar deze avond uitleggen wat "niertjes" zijn, nadat ik haar had gemaild dat ik voor Roger niertjes met sherry had klaargemaakt! 

Nadat ik deze avond nog een paar dagboekbladzijden had overgetypt en naar het televisiejournaal had gekeken, besloot ik eindelijk iets echt ontspannend te doen. En ik keek naar een volgende aflevering van "Black Mirror", namelijk "White Bear". Maar amai, wat een horrorfilm! Echt, een nachtmerrie! 

Goed gevulde zondag

Vlak voor ons vertrek naar het Leuvense vandaag kreeg ik een mail van buurjongen L. Of ik nog eens een schooltaak wilde nakijken. Ik beloofde hem dat deze avond te doen, want wij gingen schoonzus L. bezoeken.

Schoonzus zat weer eens niet op haar kamer. Deze keer echter zochten we haar niet bij haar vriendin, maar gingen we rechtstreeks naar de cafetaria. En daar zaten ze inderdaad, L. en zuster A. 'In een café zonder bier', grapte A., want er was niemand om te serveren en we zaten dus letterlijk droog.

Toch bleven we zitten. Schoonzus zag er bijzonder goed uit, en we praatten voluit. Of, beter gezegd, zuster A. vertelde ons heel veel over een boek dat ze me zoals beloofd cadeau gaf: "Kroniek van Tongeren, 2000 jaar feiten en gebeurtenissen uit het dagelijkse leven". 

Ze had het met heel veel plezier gelezen en (ik heb er al in gebladerd) ik denk dat ik er ook zal van genieten. 

Toen er eindelijk iemand aankwam om drankjes te serveren, bestelde Roger ons een wijntje, een biertje, een cola en een thee. En zuster A. haalde nog meer herinneringen op, aan Tongeren, aan schoonzus en haar moeder (mijn schoonmoeder en dus de "oma" van onze kinderen), aan haar eigen familie en aan haar leven als non. Op een zeker ogenblik zei ik dat ik vond dat ze al die herinneringen zou moeten opschrijven, wat ze beaamde, maar "ze had toch zo weinig tijd"! 

Tegen 17 uur brachten we schoonzus naar de eetkamer en reden daarna terug naar Haspengouw. Waar ik na ons avondeten en de afwas meteen begon aan de schooltaak van L. Interessant onderwerp trouwens: over het gebruik van standaard-, tussentaal en dialect.

Daarna wilde Roger onze belastingaangifte online invullen... en dat kostte ons weer heel veel tijd. Tijd die ik liever had besteed aan lectuur! 

Ik had er een minder "miraculeuze" uitleg voor!

Aan het einde van een doodgewone dag, nadat ik nog naar het televisiejournaal had gekeken en wilde beginnen kijken naar een volgende aflevering van "Black Mirror", wat ik telkens op mijn pc-scherm doe, werden mij op YouTube enkele uittreksels uit de serie "The Chosen" voorgesteld. 

Ik vermoed dat ik die serie nooit volledig te zien zal krijgen maar ze intrigeert me al heel lang. Dus keek ik. Ik zag onder andere de episode over de "vermenigvuldiging van de broden" en het was helemaal niet wat ik verwachtte! 

Ik had voor mezelf immers al heel lang een veel minder "miraculeuze" uitleg voor die "vermenigvuldiging" bedacht!  😀

Omgaan met het verleden

Vandaag typte ik wel nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over. Ik had het pas gehad over baby Hendrik en de zin van het leven en nu schreef ik uitgebreid over een boek dat ik toen aan het lezen was, van Jacques Bergier, over buitenaardse wezens in de loop van de geschiedenis. 

Op een zeker moment heb ik me wel afgevraagd of het de moeite is al dat soort bladzijden over te typen (ik las toen immers nog meer dan nu en bracht in mijn dagboek telkens heel uitgebreid verslag uit over mijn lectuur! 😀).

Ik las vandaag ook verder in "De schuiftrompet". Het tweede verhaal, "Het feestelijke leven", heb ik nu uit, en het verhaal is, hoewel heel triestig (overlijdens, eenzaamheid en herinneringen), echt mooi! 

Deze avond besloot ik nog naar een aflevering van "Black Mirror" te kijken en het viel me op dat het weer gaat over omgaan met het verleden (en ook een overlijden). Ik kijk nu dus naar "Be Right Back" van het tweede seizoen. Heel mooi maar wel een beetje akelig, die manier van omgaan met herinneringen en verdriet! Toch ga ik nu verder kijken!

Tijdverlies of droomreis?

Uiteindelijk heb ik vanavond geen enkele vroegere dagboekbladzijde meer overgetypt! Ik werd namelijk volledig in beslag genomen door een presentatie van caravans en campers, gemaakt door een vloggersfamilie die ik al heel lang volg en die onlangs naar Canada emigreerde.  

Uiteraard weet ik dat het eigenlijk verloren tijd is, want we zullen waarschijnlijk niet meer op reis gaan, en zeker niet in zo'n "meeneem-huisje"! Maar... mijn droom was lang dat we ooit zouden reizen in een omgebouwd busje waarin we konden slapen. Meer heb je echt niet nodig, zeker niet als je voor het sanitair terechtkunt op campings. 

Dromen van een volledig "huisje op wielen" doe ik echter al sinds mijn jeugd. Vandaar dus dat ik bij het zien van zulke "paleisjes op wielen" helemaal aan het dromen ga! 

Ontspannende Hemelvaartsdag

Het werd een ontspannende Hemelvaartsdag! Na een paar huishoudtaakjes heb ik eindelijk een paar wachtende mails beantwoord en verder gelezen in "De Schuiftrompet". Het tweede verhaal (Het feestelijke leven) is al even eigenaardig als het eerste. Verhaal, allerlei herinneringen, verhaaltjes binnen herinneringen, tafereeltjes volgen elkaar op, lopen in elkaar over, maar je blijft lezen. Die eigenaardige structuur van het boek ligt waarschijnlijk aan de werkwijze van de auteur Crone.

Tussendoor kreeg ik geregeld een mailtje van Eva, dat ik uiteraard beantwoordde. Blijkbaar was het bij hen redelijk mooi weer, want ze vertelde onder andere over een fietstochtje en een ijsje. Zus Bie daarentegen mailde me dat het bij haar grijs weer is (net zoals hier trouwens).

Ik speelde ook nog even Balaxie maar ik ben daar echt niet goed in! 😀 

Ik luisterde ook naar een christelijke Franse arts die het had over de euthanasiewet in Frankrijk. Net zoals ik, zei hij dat euthanasie sowieso betekent dat je iemand doodt. Wat niet enkel volgens onze religie maar ook volgens de wet verboden is. Hij sprak ook over het verschil tussen diepe sedatie en euthanasie. Ik vraag me al heel lang af waarom euthanasie toegelaten moet worden als er al diepe sedatie bestaat (die immers niet de bedoeling heeft iemand te doden).  Eens kreeg ik van iemand als antwoord op die vraag dat je met diepe sedatie misschien nog weken kon leven, en dus nog geld kost aan de maatschappij! 

Vlak na ons eenvoudig avondmaal (groentesoep gevolgd door kikkererwten gebakken met spekjes, look en ui) werd me een eigenaardige video voorgesteld.  Over wat Nikolas Tesla ooit in een interview zou gezegd hebben maar dat nooit werd gepubliceerd. Hij zou gezegd hebben dat het bewustzijn niet door onze hersenen wordt geproduceerd maar een deel is van een groter geheel (weer datzelfde idee dus!). Wat ik daar allemaal hoorde deed heel fel denken aan de beweringen van mensen die een bijna-doodervaring hebben gehad. 

Nu is het tijd om nog enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over te typen. Wat Hendrik me leerde lukt niet goed als ik het in mijn eentje doe: de geschreven bladzijde moet perfect vlak gehouden worden terwijl je ze fotografeert of ChatGPT herkent de tekst niet. Ideaal zou waarschijnlijk zijn de bladzijden te scannen maar dan moet ik weer een beroep doen op Roger, want ik heb vanop mijn pc geen toegang tot onze scanner! Uiteraard zou Roger dat voor mij willen doen, maar het gaat over veel meer dan een honderdtal bladzijden hé! 

Om de avond te eindigen...

Uiteindelijk weet ik nog steeds niets meer over die euthanasiewet in Frankrijk! Ik heb de avond geëindigd met een lang telefoongesprek met Hendrik (die weer een poosje van op afstand mijn pc overnam om een probleempje op te lossen) én met het kijken naar een derde aflevering van "Black Mirror"! Een beetje akelig, de toekomst die daar afgebeeld wordt!

Monografie en euthanasie

Eigenlijk heb ik bijna de hele dag besteed aan die Limburgse monografie. Het waren dan ook 70  A4-bladzijden die ik moest nalezen én Jan Gerits en ik hebben enkele keren met elkaar gebeld over bepaalde details (ik denk dat we alles bij elkaar meer dan één uur aan telefoon hebben doorgebracht). Maar kom, de monografie is op tijd klaar, Jan mag ze naar de drukker sturen  en ik vermoed dat Ina Stabergh tevreden zal zijn.

Ondertussen ving ik geregeld geruchten op over de nieuwe euthanasiewet in Frankrijk. Ik hoorde dat de wet te laks zou zijn, maar vooral dat er weer wordt "gespeeld" met de betekenis van woorden.  Of eerder dat er andere woorden worden gebruikt om een bepaalde daad aan te duiden zodat men niet meer ten volle beseft wat die daad in feite inhoudt. Dat herinnerde me aan een discussie die ik ooit had met vrienden, over euthanasie én abortus. Toen ik zei dat, los van de vraag of die daden wel of niet toegelaten moeten zijn, men moest toegeven dat het telkens ging over "doden", werd mij unaniem geantwoord dat ik er volledig naast zat: het ging niet over doden, maar over bevrijden!

Ik herhaal dat ik slechts geruchten opving, ik kon me echt op niets concentreren (te druk met die monografie) maar dat spelen met de betekenis van woorden viel me weer op!

Te korte kindjesdag

Het was weer "kindjesdag". We pikten Eva en Matthias op terwijl ze in de regen (die de hele dag aanhield) van school naar huis liepen. Elena arriveerde iets later, gevolgd door Zeger. Allebei waren ze kletsnat.

Na het vieruurtje en de schooltaken speelden we spelletjes en voerde ik boeiende gesprekken met de kindjes. Onder andere over de speciale toon die volwassenen vaak aannemen wanneer ze met kinderen spreken (ze merken dat dus ook al op!) en over genealogie. Elena is op zoek naar haar vrouwelijke voorouders en is al verder geraakt dan ik. Ik vertelde wat over de mensen die ik zelf nog heb gekend: mijn grootouders en overgrootmoeder.

Daarna gingen we aan tafel. We aten broccoli met zwarte en witte pens. Een combinatie die ik nog nooit eerder had geprobeerd, maar die heel geslaagd bleek!

Helaas moesten Roger en ik meteen na het eten vertrekken. Roger zou al veel te laat aankomen op de bestuursvergadering van Heemkunde Groot Heers. Ikzelf had van Edith Oeyen de teksten voor de volgende Oostland ter nalezing gekregen, en van Jan Gerits de proefdruk van zijn monografie over Ina Stabergh. Oostland is intussen nagelezen, de monografie bekijk ik morgen.

O ja, ik vergat te vertellen dat Eva me haar "recept" (gekregen van haar "juf") gaf voor de zelfgemaakte scrub die ze haar mama cadeau deed op Moederdag! Ik heb alle ingrediënten in huis, waarom dus niet eens proberen?  

Jan Gerits aan telefoon

Ik vergat te vertellen dat ik dit weekend ook drie kwartier heb gepraat met Jan Gerits. Hij belde mij net toen ik wilde beginnen onze goulash klaar te maken. Om me te vertellen dat ik weldra de volgende monografie ter nalezing mocht verwachten maar ook, voelde ik, om zijn vrees te uiten over de toekomst van de Limburgse Monografieën. Jan is in april 93 jaar geworden, hij wil nog heel veel Limburgse schrijvers vereeuwigen maar beseft goed dat hem dat niet zal lukken... en dat er zich niemand aandient om zijn werk verder te zetten. Hij had min of meer gerekend op Jo Corstjens of iemand anders van " De Commanderie", maar begint te vrezen dat daar niets zal van komen. Onlangs mailde hij me nog dat ik misschien ook monografieën zou kunnen schrijven maar, eerlijk gezegd, ook al lijkt het (vele) werk me interessant, de tijd ervoor heb ik gewoon niet. 

Ik begrijp zijn angst maar ik begrijp ook dat mensen zoals Jo, hoewel nu gepensioneerd, te weinig tijd hebben. Omdat ze onder andere meer tijd besteden aan hun gezin, kinderen en kleinkinderen. 'Zijn kinderen zijn volwassen en getrouwd', argumenteert Jan dan als oude kinderloze man die nu zelfs geen familie meer heeft! 

Mijn kinderen zijn ook volwassen en zelfstandig, en toch heb ik echt geen tijd om Jans werk verder te zetten! 😒

Een fijn vormselweekend

Hendrik kwam vrijdagavond aan (zonder Debby die de 40ste verjaardag van haar twee broers vierde), met een geschenk voor mij: de televisieserie "Black Mirror"! Ik zag al een deel van de eerste aflevering (en ga straks verder kijken, want het leek spannend). We aten samen Boeuf Stroganoff, we bekeken foto's uit zijn geboortejaar 1977 (en becommentarieerden ze) en praatten nog tot heel laat na.

Gisteren vierde Matthias zijn vormsel, dus reden we tegen 15 uur naar het Leuvense. In een bomvolle kerk vonden we achteraan nog voldoende zitplaatsen en weldra voegde Zeger zich ook bij ons.  Het had al de hele dag geregend en Zeger, die op de fiets was gekomen, was doorweekt!

Na een mooie maar vrij lange dienst, reden we naar "huis" waar we de kindjes, hun papa, zijn familie en dochterlief troffen. Volgden een aperitief met lekkere hapjes, het openen van de geschenken (Matthias leek heel tevreden met zijn pakjes), heel lekkere gerechten (grotendeels gekozen door Matthias), en gezellige conversaties. Pas tegen 23 uur reden we terug naar Haspengouw, waar we nog een poosje napraatten met Hendrik.

 

Na onze brunch vandaag speelden Hendrik en ik even gezelschapsspelletjes, genoten we een poosje van de weergekeerde zon in de tuin, en toonde Hendrik me hoe Chat GPT van een geschreven tekst een getypte tekst kan maken. Ik paste het toe op een bladzijde uit mijn vroegere dagboeken en, op een paar foutjes na, was het resultaat ongelooflijk! Na ons avondmaal (goulash), voerden we Hendrik terug naar het station van Sint-Truiden, waar hij de trein nam naar het Antwerpse.

Tussendoor heb ik vandaag geregeld berichtjes van Eva beantwoord. Ze had vandaag een verjaardagsfeestje, het was heel fijn geweest maar ze was nog moe na de zware dag van gisteren!  

Vlak voor het slapengaan: een trailer van "C'est notre petit secret"

Een ongelooflijk mooi verhaal was dat waar ik zopas naar keer, over Maria Magdalena! 

En vlak daarna viel ik op de trailer van "C'est notre petit secret" (waarover ik Crèvecoeur onlangs ook had horen vertellen). Het is in het Frans, maar denk eraan: ondertitels kun je via "instellingen" - het radertje onderaan dus  - in jouw eigen taal laten vertalen.

Ik vind dit weer een opvallend toeval, want ik stel me al een hele tijd vragen over die serie! Ik vrees echter dat ik die nooit zal kunnen zien op YouTube!

Lectuur of video's?

Uiteindelijk heb ik gisterenavond toch nog gekeken naar die uitzending van "Taboe"! Ik had immers de indruk dat L. volledig naast de kwestie antwoordde op bepaalde vragen maar zonder zelf naar de uitzending te kijken, kon ik daar niet echt over oordelen. 

Ik vond het geen verloren tijd hoewel ik eigenlijk wilde verder lezen in "De schuiftrompet", wat er nu niet van kwam. Want, nadat ik naar die uitzending had gekeken, heb ik nog uitgebreid gemaild naar L., hem uitgelegd welke vragen hij verkeerd interpreteerde, waardoor zijn antwoorden naast de kwestie waren. Ik heb nog geen antwoord gekregen maar... ik vrees dat mijn uitleg te laat kwam!

Vandaag, na de gewone dagtaken, wilde ik eerst de avond besteden aan lectuur maar ik kwam een video tegen die me heel interessant lijkt. Ik ga daar dus eerst naar kijken!

Over het onderwijs

We zijn een beetje aan het schoonmaken deze dagen. Nog steeds maar één kamer per dag en nog trager dan vroeger: mijn rug heeft immers geregeld rust nodig. Tussendoor (tijdens die pauzes dus) hielp ik buurjongen L. per mail met een huistaak (het ging over een aflevering van het televisieprogramma  "Taboe" die ik niet heb gezien, dus echt veel hulp kon ik niet bieden) én luisterde ik nog eens naar "Sud Radio". Ik hoorde daar een Franse leerkracht vertellen over het onderwijs in Frankrijk. Toen ik haar hoorde zeggen dat ze soms al blij is als één derde van haar les kan besteed worden aan het aanleren van de leerstof (en de rest van het lesuur aan orde houden in de klas), bedacht ik weer dat ik niet graag meer les zou geven! 

Maar tijdens een volgende rustpauze stelde YouTube me dan weer een reportage over "strenge scholen" voor. Amai, wat een contrast met wat ik vlak daarvoor hoorde! Naar mijn gevoel echt overdreven streng! Is een tussenweg tegenwoordig dan niet meer mogelijk in het onderwijs?

Wekelijkse boodschappen

Roger had veel zin om eens bij Albert Heijn te winkelen, en ik gaf uiteraard toe, hoewel ik vermoedde dat het daar duurder zou zijn dan in onze gebruikelijke winkels (ik kreeg gelijk).

Een pluspunt was wel dat ze daar heerlijke kazen verkopen – en ik liet me uiteraard verleiden, onder andere door een Iberische kaas. Maar…

Roger heeft de kwalijke neiging zijn winkelkarretje altijd midden in de winkel los te laten terwijl hij verder rondkijkt naar eventuele aanbiedingen. Zelf vind ik volle, achtergelaten winkelkarretjes heel vervelend: ze staan constant in de weg. Roger heeft me dus al ettelijke keren horen morren over die gewoonte.

En ja hoor, hij deed het weer in die Albert Heijn… Maar toen hij de eieren die hij had gekozen in zijn karretje wilde leggen, vond hij het niet meer! Echt, het was verdwenen!
In feite vond ik het wel heel plezant, want ik had Roger net weer op zijn gewoonte gewezen.

We vonden het karretje maar niet, en uiteindelijk besloot Roger de winkel te verlaten (zonder onze aankopen dus) en naar een andere winkel te gaan. Maar… in de buurt van de kassa’s stond ons winkelkarretje gewoon te wachten! Blijkbaar worden "verlaten" winkelkarretjes daar verzameld, want het onze was niet het enige.
Hopelijk heeft Roger die gewoonte nu afgeleerd? 😀

Apothekers in de familie

Mijn broertje, een neef, een nicht én hun echtgenoten zijn allemaal apothekers. Heel wat apothekers in de familie dus! 

Met één van hen had ik het deze middag even over waarom ik dat middel tegen mijn polyartritis niet meer wil slikken maar wel oppas voor wat ik eet (in feite hetzelfde "dieet" als om geen nieuwe broeken te hoeven kopen 😀). 

Ik voelde goed dat hij eerst probeerde me toch te overtuigen weer die geneesmiddelen te slikken. Maar nadat ik hem had uitgelegd dat ik liever let op wat ik eet dan de bijwerkingen van die Ledertrexate erbij te nemen, waarom ik bepaalde voedingswaren vermijd en andere zaken zoveel mogelijk probeer te eten, leek wat ik vertelde hem echt te interesseren. En... toen ik hem antwoordde dat ik met dat "dieet" evenveel bereik als met dat medicijn, gaf hij me gelijk (ik vermoed met spijt in het hart als zijnde apotheker 😏).  

Familiereünie

Tegen 13 uur kwamen ze aan in De Horne, broertje, schoonzusje, zus Bie, neven en nichten. Neef Yves bracht voor mij verrukkelijke chocolaatjes mee. Nicht Chantal kwam ons zoals beloofd even goeiendag zeggen. We aperitiefden met cava of mocktail en lekkere hapjes, alvorens ons te goed te doen aan een exquis menu:

Asperges met gerookte zalm en een bieslooksausje

Kabeljauw met gremolata, puree en kerstomaat

Of

Traag gegaarde kalfswang Bourguignon

Tulpje met aardbeien “Romanoff”

Mokka (of thee) en mignardises (ik weet het, ik zal een poosje weer beter moeten letten op mijn "dieet" al heb ik niet gegeten van de kroketten bij mijn kalfswang en amper geproefd van de snoepjes bij mijn thee).

Ik had de indruk dat iedereen even blij was als ik om elkaar eindelijk terug te zien. We haalden uiteraard herinneringen op aan onze kindertijd, wisselden familienieuwtjes uit, praatten over onze kwaaltjes en ziekten. De Braziliaanse vrouw van Vincent vergeleek het leven hier met dat in haar geboorteland, de tweede vrouw van neef Serge toonde mij foto's van hun dochtertje, en er werd opvallend veel gelachen (wat mij eraan herinnerde dat toen vroeger mijn vader en zijn broers samenkwamen, er ook altijd veel humor heerste).

Nadat de meesten weer vertrokken waren, bleven we nog een Bink drinken samen met Yves, zijn broers Renaud en Olivier, en Stéphane. We praatten over politiek, over onze maatschappij (en ook over een mogelijke oorlog), over onze overleden ouders en onze voorouders Renwa, en we besloten volgend jaar opnieuw samen te komen.

Lectuur en video's

Opnieuw een vrij rustige dag, met voor mij vooral veel lectuur. Ik lees nu het tweede verhaal van de bundel "De schuiftrompet" en dat vind ik nog beter dan het eerste (maar ik zal het daar later misschien meer uitgebreid over hebben).

Ik volg sinds enkele dagen op YouTube iemand die volgens zijn oncoloog nog slechts maximum zes maanden te leven zou hebben. Hij weigert elke verdere behandeling en hoopt die zes maanden te kunnen verlengen dankzij meer natuurlijke middelen dan al de chemie die zijn lichaam heeft moeten incasseren én een aangepast dieet. In feite doet hij mij denken aan Guy Tenenbaum van "Cancer Therapy" die, dankzij zijn voeding, al meer dan zeven jaar met een terminale kanker leeft. Ik ben benieuwd of het René Marc ook zal lukken.

Wat ik wel weer een eigenaardig toeval vind: die René Marc heeft het ook over het feit dat we een deel zijn van een universeel bewustzijn!

Gymnasium en liefde

Het boekje werd vandaag geleverd en ik kon tussen alle andere bezigheden door al het eerste verhaal (Gymnasium en liefde) lezen. 

Speciale stijl! In het begin lijkt het een “blog avant la lettre” en dat komt waarschijnlijk door de manier van werken van de auteur (zijn invallen noteren op losse stukjes papier en die later verwerken tot een verhaal). Stilaan echter komt er een specifiek verhaal tevoorschijn, over de geheime liefde van een ongehuwde leraar voor een leerlinge van het 5^de jaar. Een goede weergave van het leven van gewone (volks)mensen in die tijd, een opvallende aanwezigheid van de dood. En opvallend vaak muziek ook.

Laatste dag op de GR20

Het was een vrij rustige dag met vooral huishoudelijke taakjes. Ik had gisterenavond al een tweedehandsexemplaar van "De schuiftrompet" online gevonden en besteld. Het boek wordt morgen of maandag geleverd. Ik ben echt benieuwd!

Met zuster A. en schoonzus L. praatten we gisteren even over televisieprogramma's. Zij hadden het over het Eurovisiesongfestival waar ik nooit naar kijk. Zuster A. en ik hadden het ook over debatten op televisie en het verschil tussen de zeer geanimeerde discussies in Frankrijk en de brave debatjes bij ons. We gingen akkoord dat het er hier allemaal te zacht aan toe gaat, alsof iedereen het altijd min of meer eens is met elkaar. En dat het in Frankrijk soms zo boeiend is dat je op den duur als toeschouwer niet meer kunt volgen! 😀

Daar moest ik aan terugdenken toen ik deze avond eindelijk nog eens keek naar "De afspraak" en deze keer duidelijk zag dat niet alle deelnemers het met elkaar eens waren! Eerlijk gezegd, dat deed even deugd, al bleek een echte discussie op z'n Frans toch nog niet mogelijk!

Ik keek naar "De afspraak" vlak na ons avondeten (heel eenvoudig vandaag maar zo lekker: pompoensoep gevolgd door spinaziepuree en gebakken ei) en de afwas. 

Ik had echter al opgemerkt dat Céleste Grant en zijn Charlotte de laatste dag van hun avonturen op de GR 20 hadden gepubliceerd en dat wilde ik echt nog zien deze avond: ik ga nu dus nog even virtueel op tocht voor het slapengaan!

Heel wat lectuur voor de boeg!

Afspraak met vriend Karel deze middag. Hetzelfde scenario als elke keer: etentje in De Brug, herinneringen ophalen aan alle overleden vrienden, bijpraten over politiek, literatuur en meer in het bijzonder over onze recente lectuur. Karel raadde me twee auteurs aan die ik helemaal niet kende: C.C.S. Crone en Kurt Tucholsky. De tweede zal ik in het Duits moeten lezen, waarschuwde onze vriend, maar dat zal nog wel lukken zeker? Ik zal echter eerst beginnen met "De Schuiftrompet" van Crone te kopen en te lezen.

Tegen 15 uur namen we afscheid van Karel. Even twijfelden we nog of we zouden verhuizen naar "Café Maritime" maar Karel vond het te warm en wij werden verwacht bij schoonzus L.

Met schoonzus gingen we meteen naar de cafetaria waar we deze keer niet te dicht bij de grote ramen gingen zitten. L. praatte vrij moeilijk vandaag en ik had veel moeite om haar te verstaan (Roger begreep haar helemaal niet). We praatten over haar moeder en haar vriend zaliger, en een zekere zangeres Mieke (als ik haar goed begrepen heb). 

Terwijl we daar zaten te keuvelen, kwam zuster A. langs. Ze had een boek bij zich over  het dagelijks leven door de eeuwen heen in Tongeren, en beloofde me dat ik het cadeau krijg zodra ze het uit heeft. Ik kijk daar wel naar uit, want het leek me bijzonder interessant!

Maar... dat betekent dat ik heel wat lectuur voor de boeg heb!

"Cléo de 5 à 7"

Toen ik 14 jaar was, vertelde onze vriend André me vaak over zijn bewondering voor de film "Cléo de 5 à 7". André was een echte filmliefhebber en dus besloot ik dat ik ooit naar die film zou kijken (daarvoor moest ik in die tijd wachten tot hij ergens in een niet te verre bioscoop of andere zaal werd vertoond én moest ik van mijn ouders dan ook de toelating krijgen om te gaan kijken). 

Ik hoefde echter niet heel lang te wachten, want een jaar of twee later gingen we met de klas naar die film kijken in een naburige school. Het werd een ontgoocheling: ik vond de film heel eentonig, de dialogen  helemaal niet natuurlijk en het verhaal maar magertjes.

Dat herinnerde ik me deze middag en ik vroeg me af of ik nu anders zou reageren op die film. Wat zijn de tijden toch veranderd sinds mijn 14 jaar! Het volstond op YouTube te zoeken en ik kreeg meteen "Cléo de 5 à 7" voorgesteld. Ik keek en deze keer begreep ik wat André zo goed had gevonden, namelijk de overal aanwezige symboliek! Het verhaal leek me echter nog steeds wat saai, ondanks de drukte van de Parijse straten, maar dat hinderde me veel minder dan die eerste keer omdat ik nu veel meer aandacht schonk aan al die kleine symbolische details. Maar... ik bleef de conversaties vrij onnatuurlijk vinden!

Nog een gouden medaille voor Eva!

Deze avond een telefoontje van dochterlief die vorige week geen tijd vond om enkele mails van mij te beantwoorden. Haar leven (en dat van haar gezinnetje) is zo vreselijk druk!

We hadden het echter niet enkel over die drukte, maar vooral over de gouden medaille die Eva gisteren behaalde op het Belgisch kampioenschap Cheerleading. Dochterlief maakte een foto van de fiere Eva:

Moederdag

Ik weet dat het vandaag Moederdag is, maar wij hebben dat nooit gevierd. We vonden het te commercieel - en daarbij, in het Antwerpse valt Moederdag pas op 15 augustus.

Mijn moeder Nany zou gisteren verjaard zijn en toen we vroeger haar verjaardag vierden, voelde dat voor mij ook een beetje als het vieren van haar "Moederdag" (want één feestdag overslaan, dat zou Nany nooit gedaan hebben). Maar sinds ze doorhad dat het in Antwerpen op 15 augustus "Moederdag" is, moest ik elk jaar horen hoeveel aandacht en cadeautjes haar buurvrouwen en vriendinnen die dag kregen en hoe vreemd het was dat wij dat niet vierden!

Voor Roger en mij was het dus een doodgewone zonnige zondag. Roger heeft nog een beetje in de tuin gewerkt, en ik heb onder andere geluisterd naar een heel interessant interview met dokter Perronne. Over de covid-periode, geneeskunde, politiek enzovoort.

Tuinwerk, suiker en schooltaken

Roger was vandaag wat aan het werken in de tuin toen we een telefoontje kregen van de vader van buurjongen L. Of L. mocht komen helpen met het gras maaien. Dat hebben we heel graag aanvaard (tegen een kleine vergoeding uiteraard). 

Terwijl de mannen verder bezig waren in de tuin, las ik de jongste column van Maj Vandergeten. Zo herkenbaar! Daarna luisterde ik nog eens naar Réginald Allouche die het weer had over de nefaste invloed van suiker en snelle koolhydraten op ons lichaam.

Toen de twee mannen weer binnenkwamen om iets te drinken, praatte ik nog wat met L. over zijn schooltaken. Hij vertelde me dat hij een tekst moest schrijven over suiker! Ik zei hem dat ik toevallig pas gekeken had naar het betoog van dokter Allouche over dat onderwerp en we praatten nog een hele tijd over de gevaren van suiker. L. stuurt me binnenkort zijn taak ter appreciatie!

Ik bedankte hem nog eens uitdrukkelijk voor zijn hulp, en L. beloofde ons geregeld te komen helpen met die karwei! Dat probleem is dus opgelost (want het werd echt te zwaar voor Roger). Zodra ons terras  eindelijk opgeruimd zal zijn, kunnen we opnieuw wat genieten van de tuin!

P.S. L. heeft me zopas zijn tekst opgestuurd en die was opvallend goed! En interessant!

Al zeven keer witte rook!

Roger en ik hoorden het op de radio tijdens ons avondeten: 'Habemus papam! Het is een historische dag!'... en we beseften ineens dat we zo'n "historische dag" nu al voor de zevende keer meemaken: we zijn echt oud!

Later keek ik naar de eerste toespraak van de nieuwe paus. Vrij gemakkelijk te verstaan (hoewel ik maar één jaar Italiaans heb gevolgd destijds) maar denk desnoods aan de vertaalde ondertitels. 

Ik zou wel niet graag tussen al dat volk op het plein staan!

Te laat voor de "camino"

Toen we er nog toe in staat waren, hadden we geen tijd of te kleine kinderen. Nu de kinderen hun eigen leven leiden en we wel tijd hebben, kunnen we het niet meer, de "camino doen". Ik vond het soms jammer, maar nu denk ik dat het toch te laat is: de "camino de Santiago" is blijkbaar een toeristisch gedoe geworden!

Een interessant artikel

Vandaag stond er een vergadering van de werkgroep WO I-II op het programma maar onlangs vernamen we dat die uitgesteld werd.

Daarom had ik gisterenavond de wasmachine niet meer doen werken, zoals ik eerst van plan was, en werd het dus vandaag onder andere "wasdag' (en, terwijl de wasmachine draaide, ook "opruimdag"). 

Maar ik kreeg uiteraard ook veel tijd om onder andere even met buurjongen L., die even langskwam, te praten over zijn studies, enkele bladzijden uit mijn vroegere dagboeken over te typen en te lezen. Onder andere dit heel interessante artikel over covid-overlijdens. Ik wilde de studie waar het artikel naar verwijst ook wel lezen, maar daarvoor moest ik blijkbaar de toelating krijgen om de pdf-tekst te downloaden. Ik heb de toelating gevraagd... maar ik vrees dat ik die niet zal krijgen omdat ik geen medisch beroep kan doen gelden! 😒

P.S. Ik vergat er weer aan te herinneren: een paar klikken en het artikel is zo vertaald!

Een middag met de kindjes

Terwijl ze van school naar huis liepen, pikten we nog eens Matthias, Eva en deze keer ook haar vriendinnetje op. De kindjes vertelden nog over onze avonturen van de vorige keer, toen "opa" bijna verloren liep in het labyrint van het Heilig Hartinstituut.

Thuis zorgde Eva voor een koekje en wat fruit en ging met haar vriendinnetje aan het werk (ze moesten  samen iets maken). Matthias at een appel en een koekje en begon te lezen. Dochterlief kwam binnen, zorgde voor thee, we praatten even bij en ze ging verder werken. Elena kwam thuis, at een sinaasappel en wat nootjes en begon aan haar les Latijn. En Roger ging op zoek naar de krant.

Terwijl ik Elena haar Latijn en haar Grieks overhoorde, kwam Roger terug naar de keuken waar we zaten. Hij vond de krant niet. Elena legde uit dat er geen papieren krant meer werd gekocht. Roger liep wat doelloos rond en vond uiteindelijk een of ander boek waarin hij begon te lezen.

Elena liet me naar muziek luisteren, Eva en haar vriendinnetje gingen buiten spelen, dochterlief kwam binnen en zei ons dat ze meteen weer weg moest naar een oudercontact. Schoonzoon zou al op haar wachten op school. Eva en haar vriendin gingen mee, want de mama van het meisje zou op dat moment ook op school zijn.

Elena en ik zaten nog te keuvelen toen ik plotseling achter mij de keukendeur hoorde opengaan en een stem vragen: 'De weg naar Madrid alsjeblieft?'

Ik had hem niet meteen herkend: het was Zeger die weer een grap uithaalde! Zeger vertelde even over zijn werk, over de Reizende Reiger en over De Mel en toen kwam dochterlief er weer aan. 

'Ik moet nog even naar een vergadering,' zei ze, 'willen jullie al de oven aanzetten en de lasagne uithalen?' En weg was ze.

Elena deed de oven aan, Zeger haalde de lasagne uit de koelkast en toen kwamen schoonzoon en Eva samen thuis. Ik dekte de tafel en we wachtten op dochterlief die een dik halfuur later aankwam.

En toen gingen we aan tafel waar er werd gesmuld en nog lang gezellig gepraat, tot we terug naar Haspengouw reden.

"C'est notre petit secret"

We deden vandaag onze wekelijkse boodschappen (het is opnieuw heel fris geworden), ik vernam dat de volgende vergadering van de werkgroep WO I-II wordt uitgesteld en ik kreeg nog vier teksten opgestuurd voor deelname aan de schrijfwedstrijd van Heemkunde Groot Heers. 

Nog voor ik aan ons avondmaal begon, hebben Roger en ik ze alle vier gelezen (het zijn eenvoudige gedichtjes met als onderwerp de dorpen van Heers) en we vinden ze elkaar waard. De uiteindelijke quotering zal van de appreciatie van Michel en Ludo afhangen.

Na ons avondmaal en de afwas wilde ik eerst naar het journaal kijken maar Jean-Jacques Crèvecoeur stuurde me een interview met regisseur Pierre Barnérias waar ik meteen naar begon te luisteren. Barnérias heeft een serie ("C'est notre petit secret") gemaakt over pedocriminaliteit en daar ging het over. Heel interessant maar... waar zal ik die serie ooit kunnen zien? 

Spiritualiteit

Ik had onlangs, ik weet niet meer waar, uittreksels gelezen uit het (apocriefe) evangelie volgens Thomas. Het had me geïntrigeerd, onder andere omdat een vers me deed denken aan iets dat ik al heel lang vermoed: namelijk dat we allemaal "een emanatie zijn van een universeel bewustzijn". 

Vandaag zocht ik dat evangelie op Google en ik vond het. 

Hoewel het niet zo aangenaam leest als de vier evangelies die we kennen, vond ik die verzen heel boeiend. En ik herkende het vers dat me zo had geïntrigeerd, namelijk vers 13: "Jezus heeft tot zijn discipelen gezegd: Vergelijkt mij en zegt mij op wie ik lijk. Simon Petrus zei hem: Gij lijkt op een rechtvaardige engel. Mattheus zei hem: Gij lijkt op een wijze denker. Thomas zei hem: Meester, mijn mond zal zeker weigeren te zeggen op wie gij lijkt. Jezus zei: Ik ben uw meester niet meer want gij hebt gedronken en hebt u beroesd aan de opborrelende bron die ik heb laten opwellen. En hij nam hem terzijde en zei drie woorden tegen hem. Toen Thomas terug bij zijn gezellen kwam ondervroegen dezen hem: Wat heeft Jezus u gezegd? Thomas zei hun: Indien ik u een enkel woord zei van wat hij mij gezegd heeft, zoudt gij stenen grijpen en zoudt gij ze naar mij werpen, en het vuur zou uit de stenen springen en ze zouden u verbranden".

Ik was daar deze middag nog over aan het nadenken toen ik op de website van dokter Willem een artikel las over spiritualiteit dat in dezelfde richting gaat. Ik lees daar namelijk onder andere: "Het spirituele is een natuurlijke functie, net zoals voeding, bloedsomloop, ademhaling en spijsvertering, met dit verschil dat het totaal ontastbaar, onzichtbaar en ongrijpbaar is. Het spirituele, dat verbonden is met het Universele Psychisme, is ofwel nog slapend in ons, bedolven onder het puin van ons mentale, ofwel bezig geïntegreerd te worden. En bij grote wijzen: geïntegreerd, met andere woorden geïncarneerd; het stoffelijke individu is tot eenheid gekomen met het Kosmische".

Weer een eigenaardig toeval allemaal! En deze avond, na het avondmaal, val ik op een interview met Crèvecoeur over bijna-doodervaringen. Ik ga daar nu naar kijken!

P.S. Vlak voor het slapengaan: en dat interview ging grotendeels weer over hetzelfde thema!

Eindelijk nog eens een duidelijke uitleg

Deze avond eindelijk nog eens een duidelijke uitleg gehoord over de werking van sommige injecties, hun (mogelijke) bijwerkingen, en over het gebrek aan studies voor het op de markt brengen van sommige "medicijnen".

Sorry, het is weer in het Frans (Dupont-Aignan is aan het woord) en jammer genoeg zijn er geen ondertitels en is dus een automatische vertaling niet mogelijk. 

Speelgoed

Roger en ik praatten gisteren met L. over de speelgoedtentoonstelling waar we vorige zondag naartoe gingen. Toen ik er nogal enthousiast over vertelde, merkte Roger op dat hij jongensspeelgoed had gemist! En inderdaad, er werd bijna uitsluitend meisjesspeelgoed tentoongesteld! 

Zondag was het me eerlijk gezegd niet echt opgevallen!

Virtuele reizen

Ik herinnerde me vandaag onze enkele uren in Valencia 12 jaar geleden. Toen hoopte ik er ooit nog eens  naartoe te gaan maar dat is er nooit van gekomen. Even later stelde YouTube me "toevallig" een virtueel bezoek aan Valencia voor: een vlogger die ik volg ging er naartoe met zijn vrouw en zoontje. Ik heb niet zo heel veel "meer" gezien dan in 2013 maar wel veel andere zaken.

Daarna ben ik naar de Mont Saint-Michel in Normandië gegaan, ook virtueel uiteraard. We zijn daar heel lang geleden eens heel kort geweest met de kinderen maar deze keer heb ik echt heel veel meer gezien en bovendien een heel boeiende uitleg, onder andere over de aartsengel Michaël, gekregen!

28°C in de schaduw

Vandaag hadden we een bezoek aan schoonzus L. gepland en het was prachtig lenteweer! Terwijl we naar het Leuvense reden (weinig verkeer onderweg) zag ik ons al gezellig iets gebruiken op het terras van de cafetaria.

In het rusthuis bleek de lift al twee weken defect. We bereikten de kamer van L. via een lange omweg, en liepen terug naar een tweede lift aan de andere kant van het gebouw om vervolgens op het gelijkvloers dezelfde weg in omgekeerde richting af te leggen. Maar ach, dat gaf ons een beetje beweging en L. zat voor de zekerheid toch in haar rolstoel.

Ik was vergeten dat L. eigenlijk niet zo graag buiten zit en er was trouwens geen schaduw op dat zonovergoten terras. We installeerden ons dus aan een tafel aan het raam... waar het algauw onaangenaam warm werd. De temperatuur was ondertussen immers opgelopen tot 28°C in de schaduw en achter die grote vensterdeur schat ik dat we van een temperatuur boven de 30°C "genoten". Roger was eigenaardig genoeg de enige die (ondanks het vest dat hij aanhield) het niet te warm had.

We dronken wat, praatten wat bij maar eigenlijk was ik blij toen het tijd was om L. naar de eetkamer te brengen en we daarom terug moesten langs die lange frissere gangen van het rusthuis!

Mijn neef Yves zei het me al lang geleden: in België vergeten we vaak dat de grote ramen die we in onze woningen voorzien tijdens warmtegolven helemaal niet zo aangenaam zijn!

Lectuur en zo...

We hebben vandaag eindelijk samen het poortgebouw een beetje opgeruimd. Omdat Roger voorstelde die ruimte daarna zelf te vegen (er staat voor mij inderdaad nog te veel gerief van hem in de weg), hield ik me ondertussen met andere zaken bezig. 

Zoals enkele mails in verband met onze reünie in mei beantwoorden, mijn broertje feliciteren die vandaag 62 jaar wordt, en lectuur. Ik vond onder andere dit nog niet zo oude artikel over nicotine terug. (Denk eraan: een paar klikken en het is zo vertaald)! 

O ja, en terwijl Roger het poortgebouw een beetje onder handen nam, ook deze interessante video bekeken (een heel recent interview trouwens, maar over hetzelfde probleem als waar het artikel hierboven over gaat).

Nicht Chantal

Toen nicht Chantal me gisteren belde, was dat om me iets heel speciaals te vragen. 

Ze sukkelt al een tijdje met haar gezondheid en is zo goed als doof. Bovendien kan ze geen lange reünies meer aan. Ze vroeg me daarom of ik het oké vind dat ze zich toch niet inschrijft voor de reünie in mei maar die dag gewoon "langskomt" in De Horne, een drankje bestelt aan de bar (en dus ook niet gebruikmaakt van het aperitief dat bij het menu is inbegrepen) en weer vertrekt nadat ze met ons allemaal heel even heeft gesproken.  

Een beetje speciaal inderdaad maar voor mij is dat oké. Ik hoop voor De Horne ook.

Jureren

Om 13 uur hadden we vandaag een afspraak met heemkundeleden Michel M. en Ludo D. in de bibliotheek. Het was immers tijd om te jureren. De bibliothecaresse offreerde ons koffie of thee en we bespraken onze bevindingen over de ingediende opstellen. Na nog geen kwartier bleek dat we het allemaal roerend eens waren over de beste tekst!

We praatten nog wat na en namen afscheid van elkaar. Roger en ik waren van plan spinazie te gaan kopen: we hebben immers al een poosje zin om nog eens spinazie met kikkererwten te eten. Omdat het nog zo vroeg was, stelde ik voor meteen ook voor al onze andere boodschappen te zorgen.

Gisterenavond deden eerst mijn knieën pijn, daarna mijn heupen maar vandaag leek de pijn weer voorbij. Helaas, terwijl we de bibliotheek verlieten, kreeg ik ineens felle pijnscheuten in mijn enkels. Ik mankte nogal tijdens het boodschappen doen! 

Thuis heb ik, buiten koken (de "espinacas con garbanzos", geserveerd met worst en de rest van de erwtjes en wortelen van gisteren, waren heel lekker!) en afwassen, niets meer gedaan dan lezen. En de pijn in mijn enkels lijkt al fel verminderd. 

Alleen... is het poortgebouw weer niet opgeruimd, hoewel dat op mijn programma stond!

P.S. O ja, ik vernam van de bibliothecaresse dat valsspelen voor die schrijfwedstrijd inderdaad onmogelijk was.

Rijke erfgoeddag

Nadat ik deze middag nog snel een schooltaak van buurjongen L. had nagekeken, reden we naar Liliane en Paul (voor de afspraak die we onlangs maakten). Samen met hen en hun kleinzoon B. reden we door naar Borgloon.

Na een korte wandeling door het prachtige stadje kwamen we aan in het vroegere klooster om er een tentoonstelling van oud speelgoed te bezoeken. Aan de ingang van het klooster kwamen we onder anderen heemkunde- en jurylid Ludo D. tegen die me vertelde dat hij ook zoveel moeite heeft met de puntenverdeling voor de opstellen die deelnemen aan de schrijfwedstrijd. Hij zou gewoon elke tekst globaal op 10 quoteren. Hetzelfde als wat ik voorlopig ook heb gedaan (enkel rekening houdend met inhoud, stijl en spelling en niet met historiciteit en vermelding van bronnen). Ik besloot deze avond de teksten nog eens grondig door te nemen en ze toch maar een definitieve quotering te geven (dus nog steeds zonder rekening te houden met die twee laatste criteria). 

En we gingen de expositie bewonderen. Een prachtige tentoonstelling, heel veel herinneringen ook: het was echt nostalgie troef! Roger maakte enkele foto's:

Dan stelde Liliane voor bij hen thuis koffie of thee te komen drinken, wat we graag aanvaardden. En ik heb aan haar taart kunnen weerstaan deze keer! (Ik kreeg wel een peer te eten in de plaats) 😉. We hadden elkaar heel veel te vertellen, dus praatten we nog vrij lang bij! En net toen we vertrokken, kreeg ik een telefoontje van nicht Chantal in verband met onze reünie in mei. 

Thuis heb ik nog snel een mail van Jan Gerits beantwoord. Jan bleek ook al op de hoogte te zijn van het overlijden van Alex en is van plan een monografie over hem te schrijven. Daarna zorgde ik voor een snel en eenvoudig avondmaal (soep van bloemkoolbladeren en -steeltjes en zalm met wortelen en erwtjes) en de afwas.

En nu ga ik die deelnemende teksten nog eens lezen!