In mijn reisverslag van 2008 (dat ik in februari 2010 hier kopieerde: http://jessymaesen.blogspot.com/2008/07/naar-frankrijk-en-spanje-2008.html) sprak ik over Pamphileke die gespeend zou worden.
Vandaag vierden we bij mijn broer en schoonzus de verjaardag van hun beide dochters (eigenlijk jarig op 6/1 en 14/2) en tijdens de gezellige en heel lekkere ‘hapjes’-maaltijd vroeg de vader van mijn schoonzus ons hoeveel schapen we nu nog hadden.
Waarop ik vertelde dat alleen Pamphile en Boris nog bij ons waren. En ik het verhaal van Pamphile (ook Pamphileke, Pamfiel, Pamfile, en zelfs Pamfletje genoemd) uit de doeken deed.
Pamfiel (laten we maar de Nederlandse schrijfwijze behouden) werd dus geboren in de lente van 2008. Meteen was het duidelijk dat zijn moeder hem verstootte. We begrepen niet waarom, want het lam zag er gezond uit. Maar er bleek niets aan te doen, zijn moeder wilde alleen van haar tweede lam weten.
Ten einde raad heeft Roger hem een flesje met water aangelengde koemelk te zuigen gegeven. En de eerste nacht hebben we Pamfiel zelfs op onze slaapkamer genomen. We hadden hem in een wasmand geïnstalleerd, maar daar kroop hij al snel uit, om rond ons bed rond te trippelen.
De volgende dag zijn we melkpoeder voor lammetjes gaan kopen en om de zoveel uur gaf Roger Pamfiel de fles. Ik mocht het ook af en toe doen, maar het was duidelijk dat Pamfiel Roger als ‘zijn moeder’ beschouwde.
Nu we precies wisten wanneer we het schaapje moesten eten geven (dankzij de aanwijzingen op de verpakking van het melkpoeder), bleef het lam natuurlijk niet meer in onze kamer slapen. Maar het kwam na een poosje wel van zichzelf de keuken binnen als het tijd was voor zijn flesje. En terwijl hij daaraan zoog, kwispelde zijn staartje!
De andere schapen stonden soms aan het keukenraam of op het terras toe te kijken en ik stelde me voor dat ze misschien ‘dachten’ dat Pamfiel een ‘uitverkorene’ was! :-)
Stilaan begon Pamfiel zelf ook te grazen, maar hij bleef zijn flesje komen vragen. Maar toen we op reis gingen, zou hij dus echt gespeend worden.
Het is Anneke die Pamfiel ‘Pamfletje’ noemde. Ze vond dat mooier.
En later hebben we alle schapen, behalve Pamfiel en Boris, weggegeven (onder voorwaarde dat ze niet geslacht zouden worden): onze weide was veel te klein voor 8 dieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten