Ik las voor het eerst over de "beste film allertijden" en, vermits hij aangeboden wordt op VRTnu, dacht ik: 'Waarom zou ik niet kijken?'
Oké, de film zou heel traag en heel lang zijn maar dat zijn geen bezwaren voor mij (toch niet als ik op mijn scherm kan kijken in plaats van in een zaal).
Ik lees nog een paar bladzijden uit Elena's verhaal en dan begin ik er aan (weliswaar zal ik die film in verschillende keren moeten bekijken).
Vandaag nog een telefoonoproep van Jan Gerits die zich zorgen maakte over de volgende Limburgse monografie en die ik kon geruststellen.
Later naar een interview geluisterd met een oor- keel- en neusarts die blijkt een gemeentegenoot te zijn!
In dat interview vertelt dokter Erwin Annys dat hij zijn job (in het ziekenhuis van Sint-Truiden) heeft opgezegd uit onvrede met het beleid van de overheid tijdens de covidcrisis, beleid dat hem verbood als arts aan zijn patiënten zijn oprechte mening te geven over het vaccin.
Natuurlijk vertelt hij nog veel andere interessante zaken over dat beleid (en ook over de houding van de media) maar dat moet je maar zelf ontdekken, want ik ga nu verder het verhaal van Elena nalezen.
Ik werd deze nacht wakker door een stofje in mijn oog. Dacht ik tot ik, na een paar uur wakker liggen, besefte dat het weer mijn "lodderoog" was. Ik kan me niet herinneren of ik daar vorig jaar last van heb gehad, maar in 2020 zeker wel, dat weet ik nog goed (ook al omdat ongeveer tegelijkertijd die problemen met mijn gewrichten begonnen).
Dus begon de (koude: het had deze nacht lichtjes gesneeuwd) dag met enkele uren pijn en niets fatsoenlijks kunnen doen. Daarbij kwam dat de centrale verwarming het weer liet afweten! Tegen dat Roger dat probleem had opgelost, wees de thermometer in huis nog maar 12°C aan.
(Foto Roger)
Toen ik opnieuw wat beter kon zien door mijn oog begon ik, goed ingeduffeld en met twee dikke truien boven elkaar aan, de tekst voor de volgende Limburgse monografie na te lezen. Jo Corstjens schrijft over Jacques Van Baelen die ik helemaal niet kende. Heel interessant!
Ik heb enkele uren besteed aan dat nalezen en eigenlijk was dat niet zo'n heel goed idee: daarna prikte mijn oog weer. Nu is het eindelijk volledig over (tot over een jaar of zo?).
Ondertussen is de temperatuur in huis gelukkig ook opnieuw comfortabel.
O ja, en dat moet ik aan de kindjes vertellen: deze avond, terwijl ik afwaste, werd er aangebeld. Iemand van het gemeentebestuur met een zakje vol snoep vanwege Sinterklaas!
Deze ochtend kreeg ik de tekst voor de volgende Limburgse monografie toegestuurd door Jo Corstjens. Ik zal echter pas morgen kunnen beginnen nalezen, want vandaag werden we weer in het Leuvense verwacht.
Er stond immers een bezoek aan schoonzus L. op het programma. Zeger kwam ook, op zijn fiets ondanks de prikkende kou.
Nog steeds lukt het praten niet heel goed voor L. al merkten we wel enige verbetering sinds de laatste keer. Terwijl we daar zaten, kwam ook zuster A. er even aan, die me het dagboek van mijn grootoom Theo teruggaf. Ze had het een heel interessant relaas gevonden.
Na ons ziekenbezoek stelde Zeger voor iets te gebruiken in de "Viavia". Dat was weer een ontdekking voor mij en ik heb er bijzonder lekker gegeten (een Egyptische kipbereiding) tegen een heel democratische prijs. Roger vond zijn Indonesische stoofschotel met kokossaus en bonen niet zo heel lekker maar Zeger leek ook volop te genieten van zijn Zuid-Afrikaanse "bobotie". Het was er heel gezellig zitten (al geraakte ik slechts langzaam opgewarmd van de kou buiten) maar ik vrees dat de plek te druk is om aan vriend Karel voor te stellen bij een volgende ontmoeting.
Ik had haar deze avond even aan telefoon om haar te feliciteren. Fier dat ze was terwijl ze me vertelde over haar feestelijke dag!
Ook lang met Jan Gerits gebeld die zich afvroeg of Jo Corstjens me al zijn tekst voor de volgende Limburgse monografie ter nalezing heeft opgestuurd. Nog niet maar dat zal weldra gebeuren vermits Jo weet dat die monografie deze maand moet verschijnen. In afwachting lees ik het verhaal van Elena verder. Wat een fantasie heeft dat meisje!
Een lang telefoongesprek met de oudste dochter van "tante" José vandaag. Herinneringen opgehaald aan onze moeders zaliger en aan haar overleden broer René. Weer kreeg ik die nostalgische bui over mij!
Voor de rest, buiten enkele huishoudtaken, ben ik een nieuw verhaal van Elena beginnen nalezen. Boeiend maar ik vind dat ze nog veel moet snoeien in haar tekst én een beetje oppassen met dt-fouten! Eigenlijk heb ik nooit begrepen waarom Nederlandstaligen zoveel en zo gemakkelijk dt-fouten maken. Toen ik Nederlands leerde, leek me dat de gemakkelijkst te leren regel!
Na onze wekelijkse boodschappen reden we nog even naar de "Action" om een lamp te kopen. Aan de kassa zei de kassierster tegen Roger: 'Dat is dan 3 euro, schat!... O, sorry, meneer!'
Zij en ik schoten in de lach. Roger keek ons niet begrijpend aan. Terwijl we naar buiten gingen, vroeg hij mij waarom wij zo moesten lachen: hij bleek ocharmen helemaal niet gehoord te hebben wat de kassierster precies zei!
