Ik werd deze nacht wakker door een stofje in mijn oog. Dacht ik tot ik, na een paar uur wakker liggen, besefte dat het weer mijn "lodderoog" was. Ik kan me niet herinneren of ik daar vorig jaar last van heb gehad, maar in 2020 zeker wel, dat weet ik nog goed (ook al omdat ongeveer tegelijkertijd die problemen met mijn gewrichten begonnen).
Dus begon de (koude: het had deze nacht lichtjes gesneeuwd) dag met enkele uren pijn en niets fatsoenlijks kunnen doen. Daarbij kwam dat de centrale verwarming het weer liet afweten! Tegen dat Roger dat probleem had opgelost, wees de thermometer in huis nog maar 12°C aan.
(Foto Roger)
Toen ik opnieuw wat beter kon zien door mijn oog begon ik, goed ingeduffeld en met twee dikke truien boven elkaar aan, de tekst voor de volgende Limburgse monografie na te lezen. Jo Corstjens schrijft over Jacques Van Baelen die ik helemaal niet kende. Heel interessant!
Ik heb enkele uren besteed aan dat nalezen en eigenlijk was dat niet zo'n heel goed idee: daarna prikte mijn oog weer. Nu is het eindelijk volledig over (tot over een jaar of zo?).
Ondertussen is de temperatuur in huis gelukkig ook opnieuw comfortabel.
O ja, en dat moet ik aan de kindjes vertellen: deze avond, terwijl ik afwaste, werd er aangebeld. Iemand van het gemeentebestuur met een zakje vol snoep vanwege Sinterklaas!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten