Deze ochtend kreeg ik een telefoontje van broertje: mijn moeder Nany is overleden! Ze heeft dus niet op ons bezoek gewacht. Op de foto die neef Anton me stuurde zag ze er heel vredig uit: ik hoop dat het een verlossing was voor haar. De telefoonoproepen en berichten volgden elkaar daarna razend snel op en het was pas toen achterbuur L. hulp kwam vragen voor zijn schoolwerk dat ik me een beetje rustiger begon te voelen.
Terwijl ik later oude foto's (van Nany uiteraard) bekeek, kreeg ik weer een droevig bericht. De oudste zoon van "tante" José is overleden. Dat had ik niet zo snel verwacht!
Wat een triestige dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten