Nadat we hadden gestofzuigd (ik zei gisteren wel dat de werken ongelooflijk weinig vuil hadden opgeleverd, maar dat betekent niet dat er helemaal geen stof werd geproduceerd), stelde ik voor nog eens op bezoek te gaan bij onze familiezieke. We zijn er lang gebleven. Haar broer was er al voor ons en kort daarop kwam haar echtgenoot er ook aan. De zieke stelde zelf voor iets te gaan drinken in de cafetaria. Daar zijn we heel lang blijven keuvelen. Ik merk vooruitgang bij haar maar het gaat heel traag. En daar is zij zich ook van bewust! Heel frustrerend allemaal, niet alleen voor haar, maar ook voor haar man die ik echt bewonder!
We waren rond 18:30 uur thuis en ik heb echt in een recordtempo een lekker en gezond etentje op tafel getoverd!
Ook nog even gebeld met onze jongens. Hendrik klaagt nog steeds over wat pijn, maar heeft eindelijk krukken die hem een beetje meer bewegingsvrijheid geven. Het telefoontje met Zeger ging dan weer over bepaalde afspraken. Ik heb ook een aantal mails beantwoord (maar niet allemaal, waarvoor ik me hier verontschuldig) en daarna nog even verder gelezen in “Het vreemde van de aarde” van Bodifée. Ik weet het, ik doe ongelooflijk lang over dat boek (maar ik heb tussendoor al wel twee romans verorberd
). Ik heb het al gezegd: hoewel het boek mij ontzettend boeit, blijkt mijn wetenschappelijke bagage echt te licht om alles te begrijpen!
Ik heb de avond beëindigd met een van de ons door Hendrik geleende afleveringen van Star Trek. Ik had vroeger nooit vermoed dat ik daar zo fel zou van genieten! En hetzelfde geldt voor “Friends” waar ik geregeld met Zeger naar kijk. Eigenlijk zou een moeder reeds vroeger moeten luisteren naar de smaak van haar kinderen…
Hoewel… We kijken met Elena soms naar “Bumba”, en hoewel ik onze grote meid daar echt zie in opgaan (en het haar gun), begrijp ik de waarde ervan echt niet! En dat ligt volgens mij niet aan het feit dat ik te volwassen ben! Of toch? 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten