Vroeger vierden we heiligen, nu zijn er de secretaresse-, de dikke trui-, de zonder vlees-, en vandaag dus de “heilige” wandeldag.
Het was een vriendin die me erop attent maakte (bedankt, ML, en sorry dat ik jouw mail deze avond nog niet heb beantwoord!): ik wist er weer niets van! Wat ben ik soms toch wereldvreemd!
Wat een geluk trouwens dat ik het niet wist, of ik had misschien aan Roger voorgesteld vandaag voor één keer, ondanks het mooie maar koude weer, niet te gaan wandelen.
Roger en ik houden immers niet van dat soort wandelingen. Eens, jaren geleden, kregen we, voor de jaarlijkse bloesemwandeling van de KVLS, rond de honderd wandelaars bij elkaar. Dat vonden we zo overdreven dat we sindsdien geen reclame meer maken in kranten etc.
Waarom willen mensen het liefst in massa wandelen? 
Ikzelf verkies echt een eenzame wandeling (Roger mag er wel altijd bij zijn
Ik weet het, we hebben een vriend die af en toe een wandeling organiseert voor al zijn vrienden tegelijk. En daar geniet ik telkens van, maar dan vooral van het feit dat we die verre vriend (een vroegere buur en iemand die ons heel veel weet te vertellen over de planten en de beestjes die we ontmoeten onderweg) terugzien, én van het weerzien met sommige gemeenschappelijke kennissen. De ongeveer andere 70 mensen rondom ons kunnen me dan echt gestolen worden.
Ik wist dus niets van die nationale wandeldag: Roger en ik gingen wel wandelen. Vandaag gewoon een lus rond ons dorp via de velden (ongeveer 45 minuten). Het was koud en winderig (maar mijn hoed bleef nu op mijn hoofd hé
Alleen hebben we in dat open veld weer zwerfvuil ontmoet. Een onderbroek (echt!)
… en een ventilator!
Waarom doen mensen dat toch?
Het waait hier vreselijk sinds ons avondmaal (een heel lekker wok gerecht, met restjes en de nodige kruiden klaargemaakt).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten