Ik heb vandaag het verhaal van Elena helemaal uitgelezen en ik heb er echt van genoten. Ik moest wel afstand nemen van mijn "denken als een volwassen": ik merkte dat, toen ik even niet meer kon volgen, dat lag aan het feit dat ik haar verbeelding niet meer kon volgen. Haar manier van schrijven, haar stijl is echter zeer volwassen voor haar leeftijd. Ze gebruikt bijvoorbeeld ongelooflijk originele vergelijkingen en metaforen. Uiteraard moet er hier en daar nog wat geschaafd worden maar echt, ik vind dat haar talent moet aangemoedigd worden! Onlangs viel ik bij het "babysitten" per toeval op een rondslingerende poëtische tekst die ik heel mooi vond, vroeg aan de kindjes (ik was zo'n beetje aan het opruimen) van wie die tekst was en waar ik die moest opbergen. Elena zei, heel verlegen, dat zij dat geschreven had, griste het blad uit mijn handen en verborg het in een van haar schoolschriften. Dat was voor mij een heel herkenbare situatie (ik bedoel: als mijn ouders als eens vielen op iets dat ik als puber geschreven had en dat absoluut niet voor hen was bedoeld). Ik weet het: "mijn (klein)kind, schoon kind" maar ik denk echt dat Elena objectief goed schrijft.
Wie ook goed schrijft (vond ik toen ik een paar artikels - wel gespeend van verbeelding en helemaal niet sprookjesachtig - van hem las), is de beroemde arts en wetenschapper Didier Raoult. Hij heeft pas zijn autobiografie uitgegeven en weer heb ik veel zin om af te wijken van mijn beslissing geen boeken meer te kopen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten