donderdag 27 december 2012

Eindelijk boodschappen gedaan!

Weer regen vandaag, praktisch de hele dag!

Tijdens onze inkopen van vorige zaterdag kochten we alleen wat nodig was voor de vissoep die ik als eerste gerecht zou klaarmaken voor onze familiereünie (de afspraak met Kerstmis is dat mijn broer, zus en ik elk één gerecht klaarmaken). Roger en ik wilden toen immers zo snel mogelijk van die boodschappen af zijn, zo druk was het in de winkels.

Dus was het vandaag hoog tijd voor echte boodschappen. Die we deden bij Aldi en Colruyt in Sint-Truiden.

In de twee winkels viel me hetzelfde gezelschap op: een autochtone, vrij jonge en enthousiaste vrouw met een vijftal jonge allochtonen. Ze vertelde haar “mannen” over de aangeboden spijzen, legde hen constant van alles uit, en de jongelingen volgden haar gedwee.

Ik vroeg me af of ze misschien een medewerkster was van Fedasil in Sint-Truiden, en misschien zelfs een leerkracht Nederlands? Want haar manier van doen deed me ten eerste denken aan een lesgeefster (die fel op haar leek) van de provincie die ik ooit heb geobserveerd door een half openstaande deur toen ik zelf “Nederlandse initiatie” gaf op de gemeente, en ten tweede aan wat ik zelf deed met mijn cursisten: de lessen aanpassen aan heel praktische, alledaagse zaken, en liefst “op de juiste plek” in plaats van in een leslokaal.

Ik zou mezelf niet zijn als ik die vrouw en haar gevolg niet de hele tijd – zo onopvallend mogelijk - had geobserveerd. Als ze is wat ik vermoed, deed ze dat perfect! De jonge mannen die haar volgden, spraken al heel goed Nederlands. En zij gaf haar uitleg heel gericht, terwijl ze hen terloops iets nieuws aanleerde.

Ik bleef aan haar denken en heb deze avond (na onze mosselmaaltijd, wat betekent dat Roger heeft gekooktGlimlach) even gegoogeld naar “Fedasil Sint-Truiden”.

Amai (zeggen ze in Antwerpen): wat hebben de mensen het daar relatief goed! (volg de link hierboven en klik dan op “brochure Nederlands”).

Maar nergens las ik over lessen Nederlands (wat toch geen slecht idee zou zijn, niet?)!

Wie was die vrouw dan wel?

O ja, ik ga nog even de zogenaamde racistische toer op (al ben ik helemaal niet racistisch, dat kan Roger beamen), maar ik wil nog even opschrijven dat mijn moeder Nany het veel minder gemakkelijk heeft dan die asielzoekers! En dat lijkt me niet normaal! Bedroefde emoticon

Geen opmerkingen:

Een reactie posten