De KVLS organiseert die wandeling elk jaar maar het is telkens een gok: zal het niet regenen, zullen er bloesems zijn, zal het niet te koud zijn? Dit jaar bleek het een schot in de roos. Bijna volop bloesems, zonnig weer. Alleen… Organiseerde de gemeente Heers ook een wandeldag in Mettekoven. We vreesden dus een volkstoeloop maar uiteindelijk viel dat mee.
Roger en ik hadden vroegere buren uit Antwerpen uitgenodigd (beeldhouwer Dirk en zijn lieve vrouw Linda, vriendin Jeannine en haar dochter Sabine met wie ik zo goed kan praten, en Paul en Annemie die jammer genoeg niet konden komen omdat ze vandaag een familielid moesten begraven). Onlangs, toen we aten bij Liliane en Paul vroeg ik hen er ook spontaan bij. Ik liep daarmee natuurlijk het risico dat het niet zou klikken tussen de Antwerpenaren en de Limburgers, maar het heeft geklikt! Het werd een geweldige middag, en denk ik, avond.
Ik zei het al, het bloesemde bijna volop.
Boudewijn Knevels (denk ik toch) had een landbouwingenieur uitgenodigd die zorgde voor de “technische” kant van de wandeling, zoals Dirk het later verwoordde. We hebben veel interessante zaken geleerd over de fruitteelt!
Dat werd afgewisseld door gedichten die werden voorgelezen; een perfecte cocktail dus!
Ik had het gevoel dat iedereen enorm genoot van de wandeling, ook onze gasten.
We wandelden in feite rondom Mettekoven. In het teruglopen naar de dorpskern nodigde Boudewijn iedereen bij hem thuis uit voor een drankje: ‘Het zal te druk zijn in het café’ (er is maar één café in Mettekoven).
Volgden dus nog een paar heel gezellige uurtjes in de tuin van Boudewijn en Ilonka.
En dan reden wij naar huis, met in onze zog Dirk en Linda, en Jeannine en Sabine. Paul en Liliane waren op de fiets naar Mettekoven gekomen, zouden ons voorgaan en bij hen thuis wachten tot ik ze zou opbellen zodra we thuis waren.
Thuis schonk Roger een aperitiefje in terwijl ik dus probeerde onze vrienden via telefoon te bereiken. Tevergeefs. Na zeker tien keer proberen begon ik me serieus ongerust te maken: met de fiets kun je ook verongelukken! Roger stelde voor er even naartoe te gaan (eigenlijk eigenaardig dat ik daar zelf niet eerder aan dacht: het is hoogstens 20 minuten lopen).
Bleek dat hun telefoon plat was! Moderne communicatiemiddelen zijn heel praktisch maar een mens vergeet erdoor dat hij ook zijn benen kan gebruiken als de batterijen plat zijn!
Uiteindelijk waren al mijn gasten hier en ikzelf vond het een heel gezellige avond, ondanks mijn heel eenvoudig maal (soep en spaghetti). We hebben veel gelachen maar ook veel serieuze thema’s aangesneden. Het klikt dus tussen onze Limburgse vrienden en onze Antwerpse vrienden; denk ik toch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten