We deden vandaag onze boodschappen nadat ik een poosje met Nany had gebeld, die onder andere wist te vertellen dat haar beste vrienden niet begrijpen dat wij geen cadeautjes meer kopen voor Kerstmis (behalve dan voor de kinderen). Ik had veel "goesting" om haar te zeggen: 'Als je echt cadeautjes wilt zien liggen onder de kerstboom, wil je die dan in mijn plaats kopen? Je weet toch wat een hekel ik heb aan shoppen'.
Maar ik kreeg daar de kans niet toe: zodra ik het had over de pakjes, die we wel nog verondersteld worden te kopen voor de kindjes, vroeg Nany me of ik die in haar plaats wilde kopen.
Daardoor onder andere duurden onze boodschappen zo lang. Ik wilde vandaag immers ook ineens die tweemaal (eenmaal vanwege ons, eenmaal vanwege Nany) drie cadeautjes kopen: voor Elena, Matthias en Eva (de twee andere "kinderen" zijn de dochters van mijn broertje en eigenlijk al studentes die liever wat geld krijgen).
Deze avond zouden we mosselen eten en die maakt Roger altijd klaar. Ondertussen beantwoordde ik een paar mails van Tine, nog steeds over die bedenkelijke vertaling van dat boek.
En dan waren de mosselen klaar en ging ik aan tafel. Helaas, deze keer vond ik ze te weinig gekookt en ik klaagde erover tegen Roger. Mosselen klaarmaken lijkt heel eenvoudig maar is het niet: ze mogen niet te kort maar ook niet te lang koken, en het is soms een kwestie van seconden.
Roger vond het niet prettig dat ik deze keer zijn bereiding niet echt lekker vond en antwoordde, een beetje boos: 'Weet je wat? Doe het zelf maar in het vervolg!'
Wat mij dan weer ook boos maakte maar wat ik daarna heel grappig vond: als ik moet zorgen voor mosselen, krijgt Roger er nooit meer. Mosselen zijn immers helemaal niet mijn favoriete eten!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten