Toen we haar afhaalden bij onthaalmoeder Lutti wilde Eva ons alle kerstversieringen tonen.
Later, "thuis", net na het middageten, leek ze moe en legden we haar in bed.
Ze sliep lang (tot na de terugkeer van Roger en onze dochter die met twee auto's* Elena, Matthias en buurtjes Lionel en Millie van school afhaalden) wat mij de kans gaf veel te lezen.
Onder andere het uitstekend geschreven essay over leven en dood van Leopold Laarmans dat Boudewijn gisteren bracht. Boudewijn wist ook niet dat Leopold "aan de oever van de Styx" had vertoefd.
Ik las ook voort in het boek van Sylvie Germain: gewoon prachtig!
En dan waren er ineens 6 kindjes in huis: buurmeisje Anna kwam ook spelen en Eva werd wakker.
Onze dochter had niet veel werk voor school, wel, zoals meestal, heel veel ideeën. Ze maakte met restjes stof, nietjes en veren "zwarte pietenhoeden" voor al die kinderen die ofwel al kerstman speelden ofwel nog Sinterklaas (met staf!) en zwarte Piet.
Eva kreeg wel vaak een huilbui. Ze kan het niet uitleggen maar ik denk dat ze ofwel pijn had van doorbrekende tanden, ofwel weer pijn aan haar oor (ze is weer verkouden).
Tijdens het avondeten begon Elena over het kerstverhaal: de engelen, de herders, later de koningen en de ster, het feit dat een (zoon van) god werd geboren in een stal, ze vond het allemaal een beetje geheimzinnig. Ik vertelde het verhaal nog eens in zijn geheel (wel geresumeerd) en ineens werd ze bang... voor de engelen.
Stel dat die 's nachts ook zouden ronddwalen in "haar" huis, net zoals Sinterklaas had gedaan!
'Ik denk dat engelen niet echt bestaan,' zei ze ineens, 'of bestaan die toch echt?'
Ik zei dat ik er nooit had gezien maar dat ik mensen kende die ze wel hadden gezien, maar dat bleek geen goed antwoord te zijn: Elena werd nog banger!
'Dan bestaan ze misschien toch echt?' zei ze, 'Ik heb liever dat we daar niet meer over praten, want ik vind het een beetje eng!'.
Eerst wilde ik nog vragen wat daar dan wel akelig aan was, maar ik deed het niet.
Iets later zaten de kindjes voor de tv terwijl onze dochter en ik de keuken opruimden. Ik hoorde dat het ging over de aanslag in Berlijn gisterenavond en vroeg aan onze dochter om de tv op een subtiele manier op een andere post te zetten: dat soort dingen vind ik pas heel eng voor kleine kinderen!
Nadat Elena en Matthias naar bed werden gebracht en terwijl Eva van haar mama een flesje kreeg, reden Roger en ik terug naar huis.
Waar ik de jongste Jingle Bell versie van Zeger ontdekte en ervan genoot!
* Die twee auto's omdat er tegenwoordig zoveel regeltjes bestaan: elk kind een eigen stoeltje, geen kinderen vooraan.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten