Ik las vandaag dat Bart De Wever door de band Frans spreekt met Elio di Rupo en de Franstaligen tijdens de onderhandelingen. Eigenlijk had ik niets anders verwacht, de Walen kennende, maar het is verkeerd. Iemand die een vreemde taal spreekt staat altijd in een zwakkere positie dan iemand die zijn moedertaal spreekt.
Maar wat las ik ook? Vorige donderdag begon Bart De Wever tijdens de onderhandelingen ineens in zijn eigen taal ‘te ratelen’. De Franstaligen waren eerst verbaasd, dan verbijsterd en weldra woedend. Want het was ongehoord dat De Wever het lef had over te schakelen op het Nederlands.
Dat deed me terugdenken aan een van de eerste Matadi-reünies die ik zelf organiseerde. Na afloop kreeg ik een e-mail van enkele Franstalige deelnemers van mijn generatie (ik ging bijna schrijven van jonge deelnemers!). Ze vonden de reünie echt geslaagd, onder andere omdat ze zich op geen enkel ogenblik uitgesloten hadden gevoeld. Al die Vlamingen hadden meer dan vaak genoeg Frans gesproken, zodat zij de conversaties gemakkelijk konden volgen. ‘Wat zijn jullie toch vriendelijke mensen!’ was hun conclusie. En waarschijnlijk durfden ze er niet bij te zeggen dat ze heel koele kikkers hadden verwacht…
Even wilde ik toen antwoorden: ‘Maar waarom deden jullie dan nooit een poging om Nederlands te praten?’ maar ik heb het niet gedaan… Dat zou immers niet vriendelijk zijn geweest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten