De vriendin waar we vorige vrijdag op visite waren, gaf me de hele reeks ‘Bonjour Congo’ cadeau op dvd.
Ik heb het, zoals voorspeld, druk gehad nadat we thuis waren gekomen, maar dan vooral met vertalingen. Schoonmaken is nog niet gelukt. Ik heb immers (ik denk dat het in Segovia was, ben niet zeker want in het begin voelde ik er weinig van) mijn voet verstuikt. Ben daar, ondanks de vage pijn, blijven op rondlopen tot en met vrijdag – soms uren aan een stuk – en nu begin ik de pijn feller te voelen.
Dus wil ik mijn voet een beetje ontzien. Vandaar dat ik nog niet echt heb schoongemaakt, of zelfs de vroegere kruidentuin heb aangepakt. Want, al kan die, omdat we meestal in juni weg zijn, niet meer fungeren als echte kruidentuin, met een beetje zorg is die wel om te vormen tot een perkje met resten van kruiden en vooral veel wilde aardbeien.
En dus heb ik in mijn ‘vrije tijd’ (eigenlijk tijd gewonnen op de schoonmaak door de toestand van mijn voet) gekeken naar een groot deel van de gekregen dvd’s.
Nostalgie troef was dat! Al die beelden van dat prachtige land waar ik mijn kinderjaren heb doorgebracht! Al die muziek en zang die me mijn jeugd deden herbeleven! Heel die sfeer die ik terugvond!
Twee keer heb ik de kans gekregen om er weer naartoe te gaan. Ik zei telkens dat ik niet terug wilde omdat ik vermoedde dat ik serieus ontgoocheld zou worden. Maar die reeks heeft me toch een beetje van mening doen veranderen. Als de kans zich nog eens voordoet… Wie weet?
Roger zal wel moeilijk te overtuigen zijn, dat weet ik. Maar vermits hij verliefd is op Aragon, en Aragon mij zo vaak doet denken aan de omgeving van Matadi…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten