zondag 15 augustus 2010

Regen, gezelligheid en Oma zaliger

Misschien heb ik de herinneringen verdrongen, maar bij mijn weten hebben we nog nooit zulke regendag meegemaakt. Het water heeft niet opgehouden, van bij ons opstaan  tot nu, uit de lucht te vallen. Om depressief van te worden!

En dat was ook wat Roger zijn broer zei. Hij is heel graag buiten bezig, vandaar. Zijn vrouw is dan weer vooral met cijfers begaan (en hun visite stond trouwens in functie van mijn belastingaangifte: in haar hoedanigheid van ‘mijn’ accountant, kan ze zorgen dat ik die veel later kan indienen dan de meesten).

En toch, ondanks de afkeer van mijn schoonbroer voor die constant neervallende  regen, tussen de berekeningen door, werd het een ongelooflijk gezellige middag en avond. 

En dat dit niet aan mij ligt, dat weet ik! Had ik gewoon brood met beleg geserveerd, het zou even gezellig zijn geweest!

Nee, het lag volgens mij aan wat ik al zo vaak heb opgemerkt in mijn schoonfamilie: empathie! Iedereen is bekommerd om iedereen, maar dat gaat absoluut niet gepaard met geroddel, integendeel!  En ik vermoed dat wij, de schoonkinderen, onbewust hebben meegemaakt dat we op de ‘kapblok’ werden gelegd (ik weet niet waarom ik ineens dat beeld gebruik. Misschien omdat mijn schoonvader, die ik niet gekend heb, een slachter was?).

Feit is dat alle ‘schoonkinderen’ het ‘examen’ met glans hebben doorstaan, zelfs ik! En dat ook wij, de schoonkinderen,  allemaal  heel goed overeenkomen met elkaar.

In die familie heerst echt wat men noemt een ‘familiegeest’. Was ‘Oma’ (Roger zijn moeder zaliger) daar de drijvende kracht achter? Waarschijnlijk wel…

Ik moet hier ineens denken aan de periode net voor haar jongste dochter zou trouwen. Oma was op visite bij ons en zij en ik zouden gaan kijken naar geschikte jurken voor de bruiloft. Oma wist dat ik niet zo graag winkel (eigenlijk zelfs helemaal niet graag) en heeft dus onze zoektocht proberen te verkorten. Ik herinner me dat zodra we allebei bij een naaister een stofje hadden gevonden waarvan we dachten dat het haar goed zou staan, we de zaak nogal snel hebben afgehandeld. Oma zei: ‘Als mijn dochter het mooi vindt, is het oké’.
En die ‘dochter’, daarmee bedoelde ze mij!!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten