Vandaag kreeg ik (pas ‘s avonds) een beetje tijd voor mezelf. En ben ik weer aan het schrijven gegaan. Over talen, en meer bepaald over mijn ervaringen met Nederlands en Frans.
In het begin ging het stroef: ik had immers lang geleden al in korte zinnen opgeschreven hoe ik het boek verder wilde. En nu had ik (uiteraard) soms andere ideeën.
Ik heb wel al mijn e-mailcorrespondenten moeten laten wachten op een antwoord vandaag (maar héél laat deze avond heb ik dat wel – heel kort – goedgemaakt).
En ik vrees echt dat de verplichtingen van de volgende dagen mij weer zullen mijn inspiratie ‘stelen’: ik heb meestal zo weinig tijd voor mezelf, en, ik heb het al gezegd (zie link hierboven): om proza te schrijven heb je meer dan een uurtje vrije tijd per avond nodig.
Nog voor ik dat gevoel kreeg van ‘eindelijk tijd voor mezelf te hebben’, waren we even in Sint-Truiden. Waar ik mijn ‘rokers-proviand’ wilde gaan aanvullen. Roger had zoals meestal zijn fototoestel bij. En ineens, op de Grote Markt van Sint-Truiden, valt hem het contrast op tussen de twee torens die je ziet oprijzen op één hoek van dat plein. Ikzelf had dat al lang een heel eigenaardig (maar mooi) gezicht gevonden, maar ik heb niets van een fotograaf. Roger daarentegen maakte meteen een foto. Of beter gezegd, enkele foto’s.
Ikzelf vind ‘wandelen in een stad’ niet echt ‘wandelen’, dus vroeg ik of we nog even ‘echt’ gingen wandelen. En Roger koos weer voor Kerniel.
Daar had ik niets tegen. Ik weet dat hij daar zijn kinderjaren heeft doorgebracht en ikzelf zou zo blij zijn als ik mijn ‘kindersite’ ooit mocht terugvinden! Helaas, in Matadi zal ik nooit meer komen.
En… Roger wilde weer via het dal naar het klooster van Colen (naar het schijnt schreef ik altijd verkeerd ‘Coolen’). Weer heeft hij slechts één keer moeten pauzeren tijdens de heel steile klim! Hijzelf vond dat ‘geen verbetering’, maar hij vergat volgens mij dat hij in Sint-Truiden ook soms moest klimmen!
En natuurlijk maakte hij weer een paar foto’s van zijn jeugddorp Kerniel:
En overal horen we vogels fluiten. In onze tuin zijn zelfs de katten heel ijverig bezig. Hebben die diertjes ook het lentegevoel dat ik heb?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten