Enkele dagen geleden las ik volgend stukje van Geert Van Istendael:
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=OS36NIMD&word=Istendael
Ik weet dat het een antwoord was op een column van Bart De Wever, maar die heb ik niet gelezen, want niet tegengekomen (wegens tijdgebrek wellicht?).
Die Geert schrijft onder andere het volgende: ‘Kunstenaars kunnen dus nog altijd storen. Het verbaast me niet. Ze doen dat al eeuwen. Ovidius stoorde keizer Augustus, de Perzische dichter Ferdousi moest omstreeks het jaar duizend vluchten voor de sultan, Bach stoorde zijn kerkbestuur met vreemde klanken, Baudelaire werd voor de rechtbank gesleept wegens aanstootgevende verzen, de impressionisten werden geweerd uit het officiële salon, García Lorca werd vermoord door de Guardia Civil*.’
Ja… Maar… De kunstenaars waar Geert het over heeft, stoorden de gevestigde macht! Onze ‘kunstenaars’ storen alleen degenen die tegen die gevestigde macht zijn!
Noem mij alsjeblieft geen kunstenaar hé!
* En hierover heeft Roger zijn bedenkingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten