Ondanks de kou (het was amper 7°c) en de grijze, mistige lucht, gingen we even wandelen in Kortessem. Waar twee gebouwen me weer aan het dromen zetten.
Het eerste is een heel fel vervallen hoeve (Roger beweert wel dat hij er in het voorbijrijden soms licht heeft gezien, maar ik geloof echt niet dat het gebouw nog bewoond is) dat binnenkort wel zal verdwijnen uit het landschap, vrees ik.
En het tweede is een enorme kasteelhoeve die me telkens intrigeerde als we van hier naar Antwerpen reden. Het bleek te gaan om én een kasteeltje én een hoeve, de twee gescheiden door een muur die zich bevindt vlak na de inrijpoort. Echt indrukwekkend!
Dankzij een affiche die hing aan de schuur, weet ik dat het gaat om het kasteel “Printhagen”.
De vochtige kou, de nu bijna kale bomen, de samentroepende koeien in een wei en de roepende kievits boven het grauwe landschap gaven ons echt een wintergevoel: onze wandeling heeft nog geen drie kwartier geduurd.
Thuis bereidde ik voor Roger nog eens niertjes in Madeirasaus…
terwijl ikzelf gebakken (pas door Roger geplukte) ijzerappelen met kaneel at en een rest van het varkensgebraad van gisteren.
Heel lekker die niertjes! Spek naar mijn bek!
BeantwoordenVerwijderen