Lang geleden, nog voor de Corona-crisis, heeft een storm gezorgd dat boven het poortgebouw, de overblijvende stal én Rogers houtbewerkingsatelier dakbedekkingen wegwaaiden. De aannemer, die zorgde voor de afbraak van sommige varkensstallen, beloofde zo snel mogelijk alles te komen herstellen, maar daar stak Corona een stokje voor.
Ondertussen heeft Roger zijn atelier beschermd met een zeil. Vandaag, nadat we toch een paar keer serieuze regenbuien hadden gehad en vermits de aannemer zijn achterstallige werk nog niet heeft ingehaald, besloot Roger ook het poorthuis met een zeil te beschermen.
Het is gelukt maar wat heb ik weer angsten doorstaan! Ik zie dan Roger een heel hoge ladder op en af klimmen, en vraag me angstig af hoe hij dat nog kan en durft op zijn leeftijd! Ik merk wel dat hij dat eigenlijk graag doet, "in de hoogte werken" (daarom plukt hij ook zo graag fruit vanop een ladder, vermoed ik). Ik echter voel tegenwoordig de zenuwen door mijn lichaam razen als ik Roger zo hoog op een ladder zie staan!
Toen het zeil eindelijk was opgehangen, voelde ik me rustiger worden... en kort daarna kregen we te horen dat de aannemer volgende week zorgt voor die daken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten