Naar Sint-Truiden

We wilden nog een paar spullen kopen in Sint-Truiden en besloten er tegen het einde van de middag naartoe te rijden. Terwijl we van de rand van de stad naar het centrum wandelden, was het nog heel warm. 

Heel weinig volk op straat, stelden we vast. Omwille van de hitte? Ik vroeg me af of een mondkapje dan wel nodig was (we hadden er wel een bij: zonder mag je immers geen winkel binnen). Vlak daarna las ik op een plaatje: "Mondmaskers verplicht". Wij dus ons kapje aan en dat was niet aangenaam met die hitte! Zouden de straten daarom zo leeg zijn geweest?

We vonden niet wat we zochten. Dus wandelden we terug naar de auto. Mijn gewrichten blijken gelukkig niet fel te hebben afgezien van de voorbije luie dagen: dat lopen deed me echt deugd! Temeer omdat het ondertussen opvallend frisser was geworden. Onderweg werden we verrast door felle windstoten, de lucht werd steeds donkerder en we hoorden donderslagen in de verte. Toen we de auto bereikten, dachten we dat een onweer zou losbarsten. Helaas, na nog een beetje gerommel in de verte, trok het weer voorbij!

Gelukkig bleef de relatieve koelte hangen! Deze avond hebben we weer het raam van de salon opengezet (en we horen een krekel in de buurt, wat mij herinnert aan mijn nachten als kind in Matadi).

Hendrik had voorgesteld deze avond nog samen oude foto's te bespreken (via de telefoon). Ik moest deze avond echter een paar uur besteden aan het nalezen van teksten en we besloten morgen af te spreken. 

Ik las dus zopas enkele teksten van andere auteurs na. Mooie, minder mooie, boeiende, minder boeiende, maar soms ronduit irriterende! Ik krijg het op mijn heupen van mensen ("schrijvers" hé!) die niet één keer hun tekst nalezen, die systematisch een zin beginnen zonder hoofdletter  (nee, het ging niet over gedichten), werkwoorden niet correct vervoegen, een punt vergeten te zetten aan het einde van een zin (maar eigenaardig genoeg daarna wel een hoofdletter typen), spaties vergeten in te voegen en zo verder. Die slordigheid ergert me in zulke mate dat ik soms zin heb om dat soort (onbetaald) werk te weigeren... maar langs de andere kant: niet iedereen is zo slordig en ik ben ook blij als iemand mijn teksten wil nalezen! Wat ik op deze blog uiteraard wel mis!

Dat herinner me eraan dat ik nog geen antwoord heb gekregen van Jan Gerits!