Een glimp van Valencia

Om kwart voor tien deze ochtend stonden we aan de flat van Maria en Michel, waar we de broer en schoonzus (Guy en ook een Maria) van Michel tegenkwamen. Terwijl we stonden te keuvelen, zagen we de rest van het gezelschap aankomen. En we vertrokken met de bus= anderhalf uur rijden naar Valencia. Ik had geen landkaart bij me, er werd veel gepraat en gelachen, dus kan ik niet veel vertellen over onze rit (behalve dat ik geïntrigeerd was door een bepaalde fruitboomteelt die ik onderweg zag: laagstam sinaasappelbomen?).

De sfeer op de bus was heel uitgelaten: die vrienden van Michel en Maria vormen echt een heel “plezante” groep!

We wandelden enkele uren rond in Valencia. Het is inderdaad een prachtige stad maar zo enorm groot dat ik vermoed dat we er nog geen tiende van gezien hebben.

Foto’s Roger

We slenterden ook een hele poos op een overdekte markt…

Foto’s Roger

En bezochten een vroegere handelsbeurs.

Foto’s Roger

Later bracht onze wandeling ons onder andere langs het museum van keramiek.

Foto Roger

Dan was het tijd voor ons middagmaal, en nu ga ik je even jaloers maken, meisje van ons! Als je  nog eens bij je schoonouders verblijft, vraag hen dan jullie te laten genieten van een taperia in “Vuelve Carolina”, in de calle Correos, Valencia! We kregen er immers ontzettend lekkere tapas zoals “yogur de foie gras y frutos secos “(gewoon heerlijk!), “navajas en salsa verde”, pizza met kokos, enzovoort! Aan het einde moest ik gewoon passen, zoveel lekkers was het! Van het dessertbuffet heb ik zelfs niet meer geproefd!

We aten niet op een terras, en dus moest ik wel twee keer naar buiten om een sigaret op te steken. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om wat in de buurt rond te wandelen, en deed wat ik normaal zelden doe: in plaats van naar de prachtige architectuur te kijken, de etalages bestuderen. Dure kleren- en schoenwinkels!

Weer was de sfeer zo aangenaam aan tafel: er werd veel gelachen en tegelijk vaak heel diepzinnig gesproken.

We hebben drie uur zitten tafelen, zodat het daarna tijd was om de bus terug naar Dénia te nemen. De chauffeur maakte gelukkig een ommetje langs het nieuwe gedeelte van Valencia zodat we onderweg toch een glimp konden opvangen van de gebouwen van Calatrava.

Volgde nog een halte ergens aan een strand (bij gebrek aan plattegrond of landkaart kan ik niet precies zeggen waar dat was) voor nog een drankje op een terras. En daarna (vraag me dus ook niet waar dat precies was) een tweede halte om de zon te zien ondergaan achter de bergen.

Foto’s Roger

Onderweg zagen we ook heel uitgestrekte rijstteelten. Als Michel ons niet verteld had wat dat was, ik had het voor gras aangezien!

Toen we rond 21:30 uur aan de flat van onze vrienden aankwamen, werden we nog uitgenodigd op een hapje en een drankje, maar die invitatie hebben we afgeslagen: wij moesten nog een goed kwartier wandelen langs die nu volledig donkere dijk en mijn GSM bleek zo plat als iets na een nog net binnengeraakt berichtje van mijn zus dat alles oké is met mama.

Guy en Maria vergezelden ons (ze wonen in de buurt). Wat een lieve en interessante mensen zijn dat: ik verlang al naar een volgend familiefeestje aan de kant van onze schoonzoon om hen opnieuw te kunnen ontmoeten.

Het werd dus, dankzij het organisatietalent van Maria en Michel,  een heel toffe en interessante dag.

O ja, dit vergat ik bijna te zeggen: weer enorm veel bedelaars ontmoet in Valencia!