‘Werken we nog even verder in de tuin?’, stelde Roger tot mijn groot genoegen voor na de brunch. Ik dacht: vandaag, morgen en overmorgen nog een uurtje daaraan werken en we zijn klaar! Helaas, ik vergiste me: toen ik de tuin beter bekeek, stelde ik vast dat we nog heel wat meer uurtjes zoet zullen zijn met dat werk!
Ik smeerde me van kop tot teen in met een melk tegen insecten maar hield aan ons werk toch enkele beten/steken over. Waarschijnlijk hier en daar een stukje huid vergeten in te smeren. Geneteld werd ik ook: de wei, die wij “tuin” noemen, is echt een wildernis geworden.
We waren pas klaar met het wegbrengen van de aanhangwagen houtblokken (naar het afdak vlak voor de schapenwei) toen het begon te regenen. Dan heb ik me maar even het het huishouden bezig gehouden (nee, niet echt schoongemaakt, alleen wat opgeruimd en de keuken snel geveegd en opgenomen).
De regen duurde niet lang en nu stelde Roger een wandeling voor (hij lijkt het begrepen te hebben: zoveel mogelijk bewegen).
We liepen op 15 minuten van Borgloon naar Kuttekoven, maar vermits we onderweg weer regen kregen, maakten we niet de gebruikelijke lange lus. We keerden in Kuttekoven op onze passen terug. In Borgloon gingen we even de Aldi binnen en toen we daar buiten kwamen, stortregende het.
Thuis las ik de drukproeven van Oostland nog eens na en ik vond nog een inhoudelijke fout. Het ging over een “barza in Afrika” in een gedicht van Magda Buckinx. De auteur van het stukje vertelde dat een “barza” een Spaans cafeetje is maar ik, als dochter van kolonialen die een “barza” hebben gehad in Congo, dacht eerder aan een overdekt terras. Er volgde een telefoontje met de auteur van het bewuste stukje (en de verbeterde tekst werd uiteindelijk naar Edith Oeyen gestuurd).
Ondertussen hoorde ik donderslagen die steeds dichterbij kwamen… En was Roger verdwenen.
Ik vond hem in de tuin waar hij ijverig nog een aanhangwagen aan het vullen was met houtblokken! In de gietende regen! Ik riep hem naar binnen, beloofde hem morgen nog eens te helpen (ik hoop nog altijd dat we nog voor de herfst minstens één keer kunnen genieten van de tuin; hoewel… het lijkt nu al herfst).
Eigenlijk trok het onweer heel snel weg, maar de regen viel wel weer overvloedig. Hier gelukkig geen enkele waterschade.
Ik had tijdens mijn huishouduurtje ook het binnenplein wat opgeruimd: na een onweer is het meestal lekker fris en ik wilde voorstellen daar van een aperitiefje te genieten. Helaas, het was niet meer “lekker” fris na het onweer: amper 14°c.
Dus avondmaalden we maar in de leefkeuken terwijl weer de wasmachine werkte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten