Elena en… Guy Missotten

We gingen vandaag babysitten (het was eerder “peutersitten”), en ik heb het gevoeld!

Zodra Elena ons zag aankomen bij Lutti riep ze: ‘Oma!’ en kwam ze weer naar ons gelopen met speelgoed dat ze ons wilde tonen. En het hield maar niet op: ze wil ons echt laten zien wat haar allemaal boeit bij Lutti! Uiteindelijk kregen we haar toch mee naar huis, na een dikke zoen voor haar onthaalmoeder, en een gewuifde “daaag!” richting haar man, zoon en de andere kindjes.

Maar daarna! Wat heeft mijn rug afgezien! Ik heb, denk ik, uren met haar rond gekoerst op het terras (we kregen maar even regen). Zij reed op haar auto telkens naar “thuis” (een hoekje van het terras) en ik moest haar volgen met haar 4 poppen in haar duwwagentje. Soms viel er wel een pop uit en zei ik: "Oei, een ongeluk hier!’ en Elena herhaalde dan mijn woorden. Maar pop gevallen of niet, ik moest volgen. Aangekomen in dat hoekje, stapte ze van haar auto (van Nany gekregen), stapte er weer op, deed me teken dat we weer zouden vertrekken, en weer moest ik haar volgen. Dat duwkarretje is op kindermaat gemaakt, en dat voelde ik al gauw aan mijn rug!

Op een zeker ogenblik wilde ze het wel rustiger aan doen. Maar ze vond dat ik in het karretje moest gaan zitten. Ik legde haar uit dat ik daar veel te dik voor ben (met de nodige gebaren) en dat leek ze uiteindelijk te begrijpen, want ze herhaalde: ‘dikke oma!’, en vond ook haar “poep” (dat is Vlaams voor achterwerk) “dik”.

Uiteraard moesten de poppen ook gaan slapen (op de sofa), moest ik vertellen uit een boekje, moesten we met stoepkrijt tekenen, en moesten we samen dansen. We hebben een korte wandeling gemaakt (en Elena viel toen eindelijk in slaap) maar ik denk dat haar spelletjes me meer beweging gaven dan dat korte tochtje in de buurt!

Ik vroeg me wel de hele tijd af wat in haar hoofd omging terwijl we zo druk aan het spelen waren. Zij fantaseerde duidelijk iets, maar wat? Een van haar poppen is een babypop (gekregen van Hendrik en Anneke) die lacht, snurkt, brabbelt zoals een echte baby. Vorige week deed ze dat allemaal niet meer en ik dacht toen dat de batterij leeg was. Maar vandaag was de pop heel “actief”. En Elena vond dat weer heel intrigerend!

Na het avondmaal lieten we de vader van Elena met de rommel zitten (haar mama was les gaan geven): wij werden verwacht bij Guy Missotten en zijn lieve vrouw Mieke. Wat een blij weerzien! Buiten een paar mailtjes uitgewisseld met Guy zo’n tien jaar geleden, had ik niets meer van hem vernomen sinds eind 1975!

Roger en hij bleken veel familieherinneringen gemeenschappelijk te hebben, en Guy en ik uiteraard veel andere herinneringen! Bij enkele glaasjes uitstekende wijn spraken we onder andere over Dirk Lambrechts, over de familie Orij (de gebroeders, grootvaders van Roger en Guy), over mijn oom François en tante Françoise , maar ook over manieren van reizen (echt reizen dan, niet zo maar naar een strand gaan), en zelfs over politiek!

Wat mij opviel was dat er nooit geroddeld werd, dat zelfs als we een andere mening waren toegedaan, de conversatie nog vlotte, dat je daar nog mag roken binnenshuis en … dat het zo gezellig was dat we pas rond middernacht afscheid van elkaar namen!