Het was weer Elena-dag vandaag. We gingen haar halen bij de onthaalmoeder Lutti. Elena begon met me al het speelgoed te tonen en we kregen haar met moeite mee naar huis nadat ze “Utti” een zoen had gegeven.
Thuis werden we ontvangen door haar mama die vandaag pas rond 14:30 moest vertrekken. Omdat het nog eens zo’n stralend weer was, aten we op het terras en rond 14 uur ging Elena een dutje doen.
Nadat onze dochter vertrokken was, heb ik wat opgeruimd en een e-mail beantwoord. Ik had deze ochtend, voor ons vertrek, die grote vertaling geleverd, maar nu stond er weer een aanvraag op mijn schermpje, weliswaar van een andere klant: of ik tegen morgen ochtend een dikke bladzijde kon vertalen. Ik beloofde daar nog voor te zorgen na onze thuiskomst deze avond (en heb die tekst pas doorgemaild). Vlak daarna kreeg ik een SMS van Nany: de zieke uit onze aangetrouwde familie, waar ik niet zo lang geleden over sprak, is gisteren overleden. Eigenlijk tragisch, want het is het gevolg van een verkeerde diagnose én dus verkeerde medicijnen die werden toegediend!
Ik was later met Elena aan het spelen op het terras, toen ik merkte dat ze plotseling meer aandacht had voor iets dat in de tuin gebeurde. Ze liep al vertellend naar de trappen er naartoe: het was “onze” Zeger, haar oom dus, die net was aangekomen. Vanaf dan heeft ze (na de boodschappen die we samen deden) praktisch enkel nog met hem gespeeld. Maar onze “jongen” zoals ik hem nog vaak noem, moest wel met de poppen willen spelen! 
Dat gaf me de gelegenheid om rustig te koken.
Na ons avondmaal (de papa van Elena kwam op het zelfde tijdstip thuis als wij van onze boodschappen) gaf Elena ook haar poppen “eten”, ze deed ze in bad (in een droge wasteil, waar ze zogezegd water liet in lopen uit een niet aangesloten tuinslang – ze gebruikt duidelijk haar verbeelding tegenwoordig) en daarna moesten ze gaan slapen op de sofa. Voor alles moest Zeger haar “helpen”! Nadat ze voor de zoveelste keer haar poppen van de ene sofa naar de andere had verhuisd en ze goede nacht had gewuifd, ging ze zelf gewillig slapen. Nog een laatste flesje melk nadat ze haar pyjama had aangekregen, een verhaaltje en ze vertrok naar dromenland.
Wij (de “volwassenen”) waren ondertussen naar binnen verhuisd: het werd toch iets koeler. We hebben nog zitten praten tot onze dochter rond 21:30 uur eindelijk van haar werk thuiskwam, en zijn dan zelf naar huis vertrokken. Waar ik dus nog gezorgd heb voor die korte vertaling.
O ja, vandaag heeft Elena enkele keren duidelijk “o-ma” tegen mij gezegd. Ik merkte dat ze moeite deed om dat woord correct uit te spreken, want ze pauzeerde even tussen de O en de MA. Ik vond haar “Moma” schattig, maar ik denk dat ik haar niet mag tegenwerken als ze probeert iets op de goede manier uit te spreken. Zeger en ik merkten integendeel op dat ze Roger aanspreekt met iets dat op “opa” lijkt. We vinden allebei dat Roger het te ver zoekt en te moeilijk maakt met zijn “grootva”!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten