Ik zit al een hele tijd terug te denken aan een avondje uit in Antwerpen, eind jaren 60. Met een vriendin was ik op stap van het ene café naar het andere (en toen mocht je nog overal roken!). In de laatste locatie die we aandeden, viel ik op een vroegere klasgenote. Haar naam ben ik jammer genoeg vergeten. Ze herkende me, verbaasde zich erover dat het verlegen meisje dat ik toen ook al was in dat toch voor zijn drugs bekende café stond, en nodigde ons uit bij haar vader thuis.
Dat bleek de hoogste verdieping te zijn van een heus herenhuis (toen had ik nog geen last van hoogtevrees). Een heel ruime zolder die haar vader had onderverdeeld met gordijnen! Een beetje zoals vroeger met de kamertjes van een kosthuis gebeurde.
Terwijl we daar nog van enkele glaasjes wijn genoten, kwam de vriendin van de vader thuis, compleet stoned! Dat leek de vader van mijn vroegere klasgenote niet erg te vinden: hij raadde zijn vriendin enkel aan in een kamertje (dus achter een gordijn) even te gaan rusten.
Ik schrijf nu wel “compleet stoned”, maar toen had ik niet door wat er eigenlijk gebeurde! 
Wat was ik toch naïef! Nu pas begrijp ik het allemaal!
Mijn vriendin Marie-Louise wist precies wie ik bedoelde met die vroegere klasgenote!
BeantwoordenVerwijderen