Ik belde vandaag ook met onze dochter om bepaalde zaken af te spreken (Zeger heb ik gerust gelaten: om te beginnen moest hij werken, en ten tweede weet ik dat hij, net zoals ik, niet echt graag telefoneert). Ze vertelde me dat zij en haar man waren gaan winkelen met de “pateekes”. ‘Maar in feite heb ik niets anders gedaan dan babysitten,’ voegde ze er aan toe, ‘ik denk niet dat we dat nog vaak zullen doen met z’n allen’.
Ik moest lachen omdat ik de situatie zo goed herkende! Ik herinnerde me dat ik, in de periode dat onze kinderen zo’n 4 à 5, 2 à 3 en 0 à 1 jaar waren, geregeld nachtmerries had waarin ik een van de kindjes verloor in een supermarkt! Ik moet wel toegeven dat in die tijd Roger meestal in zijn eentje voor de boodschappen zorgde. Precies omdat, als ik meeging, ik niet veel anders deed dan de kinderen in het oog houden! 
En toch, dat zei ik ook tegen onze dochter, vormen zelfs die momenten nu goede herinneringen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten