Toen we nog in Antwerpen woonden, gingen we vaak picknicken, vooral op de Kalmthoutse Heide. Dat is trouwens een van mijn oudste herinneringen aan mijn leven met Roger na onze verhuizing vanuit Leuven naar Antwerpen. Na het werk reden we heel vaak naar Kalmthout, met slaatjes, brood, wat koud vlees of vis en een fles wijn. Na een flinke wandeling spreidden we een plaid uit over het Kempische zand en genoten we met volle teugen van ons eten en drinken.
Later, toen de kinderen erbij kwamen, deden we dat vaak over, maar dan in het weekend. We hadden in Antwerpen geen tuin, en de “kindjes” leerden bijvoorbeeld fietsrijden voor of na onze picknicks op de “heide” of op de “Linker oever” van Antwerpen. Heel soms reden we zelfs op een zaterdag of zondag naar Limburg om tussen de koeienvlaaien te picknicken. Heel gezellig was dat!
Maar sinds we hier wonen, deden we dat nooit meer. Tot vandaag. Roger stelde immers voor ons middagmaal te gebruiken op een picknickplek die we ooit hebben ontdek in Gelinden (deelgemeente van Sint-Truiden).
Het was vandaag inderdaad prachtig en zonnig weer, maar ik had niet verwacht dat Roger daarom aan een picknick zou denken: sinds we hier wonen werd “buiten eten” beperkt tot op het terras of in de tuin eten.
Het werd voor mij weer een belevenis, echt! De broodjes (ik had die van gisteren meegenomen) bleken niet zo lekker als ze leken: veel te veel mayonaise erop, we hadden alleen Pilsjes bij en geen wijn (daarna wilden we immers nog even werken) maar het was gezellig vertoeven in de schaduw van die hoge hazelnootstruiken en andere bomen met mooie witte bloemen (ik ken de naam ervan niet), op een plekje waar niemand ons kon zien, maar wij, door de struiken heen, wel alles konden gadeslaan.
Na nog een wandelingetje kwamen we terug naar huis, waar het weer werken geblazen was! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten