Ik ben moe! Nog voor ik vandaag de laatste vertaling leverde, kwam er al een andere aan, waaraan ik tot nu (23:30 uur) heb gewerkt.
Toen de (nu dus) voorlaatste vertaling klaar was op het nalezen na, vond ik het vandaag een goed idee ons terras even (in feite een klein uurtje) onder handen te nemen terwijl Roger nog wat werkte in de tuin (die dus zoals verwacht niet in orde is geraakt tegen Pasen, en dat niet zal zijn voor september, vrees ik; maar kom, als we daarna weer jaren onbekommerd ervan kunnen genieten, kan ik daar mee leven).
Het was wel grappig, denk ik, mij bezig te zien: geregeld liep ik snel terug naar binnen, naar mijn pc, omdat ik ineens besefte dat ik een bepaald woord in mijn vertaling beter door een ander woord zou vervangen. Met de zoekfunctie van Word gaat dat heel snel en dus hebben die onderbrekingen mij toch niet te veel tijd doen verliezen.
Na enkele boodschappen heb ik die (voor)laatste vertaling serieus nagelezen, ook door Roger laten nalezen (het was immers een van die juridische teksten die ik haat) en geleverd. Ondertussen was er dus al een nieuwe opdracht binnengekomen.
Omdat ik alleszins even moest “ont-stressen’' en ik vond dat we vandaag wel wat beweging moesten krijgen, reden we naar Borgloon. Om daar wat rond te stappen natuurlijk.
De wind die mij al gehinderd had tijdens het vegen van ons terras leek nog heviger geworden en soms waaide ik bijna omver!
Toen we terug thuis waren, heb ik voor ons avondeten gezorgd. Lekker: na een groentesoep verrijkt met linzen (daar zorgde Roger voor), goudbrasem met in olijfolie gebakken én met walnootolie, zout, peper en basilicum aangemaakte spruitjes, boontjes, courgette en een weinig aardappelen.
Terwijl Roger daarna de vaatwasser vulde, wilde ik wat lezen. Maar ik kwam er niet aan toe. Ik heb achtereenvolgens in de relax dichtbundels, het boek gekregen van mijn “vriend” uit Vresse, het jongste nummer van Heibel, enzovoort, in mijn handen genomen, maar telkens viel ik in die halve slaap die ik heerlijk vind.
En toen was het ineens later dan 20 uur. En besefte ik dat ik volgende dagen weinig tijd zou hebben voor die “laatste” vertaling. Dus begon ik er maar aan nadat ik de wachtende mails van vrienden heel kort had beantwoord.
Deze keer is het geen juridische tekst! Ik heb zelfs heel fel genoten van mijn werk: jammer dat ik er niets mag over vertellen.
Alleen, zo’n half uur geleden, ging het ineens niet meer: ik bleek doodmoe!
Gelukkig schieten er nog maar 2 bladzijden van de 7 over. Dat is te doen de volgende dagen, zelfs naast alle andere verplichtingen.
O ja, in het terugkomen uit Borgloon, Liliane ontmoet, op stap met haar derde kleinkind, Berre. Gestopt, uitgestapt en even een praatje gemaakt. Wat een schattig en mooi ventje is die Berre!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten