Drukke Allerheiligen

Vandaag sliep Elena langer: ze maakte Matthias en mij pas wakker om 7:30 uur. Om 8 uur stonden we op.
Van na het ontbijt tot na het middagmaal hebben de kinderen heel goed gespeeld: rollenspelletjes, met de legoblokjes, met de auto's en de poppen.
Daarna stelden Roger en ik hen voor naar een speeltuin te rijden. Het viel me op dat Matthias het voorstel veel enthousiaster onthaalde dan Elena.

Eerst ging het naar het domein van Nieuwenhove waar ze een ijsje zouden krijgen na het spelen. Maar zeg, wat was het daar ontzettend druk!
''t Is dat ik beloofd heb dat we naar een speeltuin zouden gaan,' zei ik tegen Roger, 'want anders zou ik vragen om terug naar huis te rijden. Al dat volk vind ik niet zo leuk.'
'Je hebt dat niet echt beloofd, hoor oma,' verbeterde Elena me, 'maar je hebt ons wel echt een ijsje beloofd. Als we niet naar de speeltuin kunnen gaan, krijgen we dan dat ijsje niet?'
'Natuurlijk wel,' antwoordde ik terwijl ik een lach onderdrukte omwille van zoveel zin voor detail bij onze grote meid.
Ze leek dus gerustgesteld toen bleek dat we daar geen parkeerplaats vonden. Blijkbaar had dat ijsje veel meer belang voor haar dan de speeltuin.
Roger stelde voor naar Sint-Truiden zelf te rijden: 'In het Speelhof is immers ook een speeltuin!'

Het was daar iets minder druk, maar toch liep er ook heel veel volk rond. Ik heb vroeger nooit opgemerkt dat op Allerheiligen zoveel mensen op stap zijn, behalve op de begraafplaatsen dan!

We parkeerden de auto aan het Begijnhof en liepen naar de speeltuin. Waar Matthias meteen op een houten trein toeliep waar hij de hele tijd heeft zitten in spelen dat hij de bestuurder ervan was. Elena deed een paar glijbanen maar wilde verder nergens op gaan. Ze observeerde wel alles en had nog voor mij opgemerkt dat sommige kinderen heel gevaarlijk deden.

Daarna kregen de kindjes hun ijsje in het café (ook al bomvol: net toen ik dacht dat we zouden moeten verhuizen naar bijvoorbeeld Stephane Malais in Heks, vonden we nog een tafel voor vier).

Terwijl Elena en Matthias genoten van hun kinderijsje en Roger en ik van onze Orval moest ik vertellen over vroeger: over mijn grootmoeders Nany (hier heb ik het over de moeder van mijn vader die zich, net als mijn eigen moeder, Nany liet noemen door de kleinkinderen) en Marraine, over opa's moeder en vader, over onze broers en zussen, neven en nichten. En merkte ik dat Elena heel fel de mensen rondom zich observeerde. Dat leek ze allemaal veel boeiender te vinden dan die speeltuin!

Matthias leek minder geïnteresseerd maar genoot wel duidelijk van de sfeer: hij wilde perse op mijn schoot komen zitten. Gevolgd, uiteraard door een afgunstige Elena: wat een geluk dat ik twee knieën heb!:-)

Toen we thuiskwamen, was het voor mij echt tijd om te beginnen koken. Elena en Matthias wilden naar een film kijken.

Hun mama, papa en Eva kwamen eraan iets voor 18 uur. En wat lachte Eva nu vriendelijk naar Roger en mij: was het hier te druk vorige zondag dat ze zo eenkennig overkwam?

Eigen foto

Foto Roger

Na het eten werden Elena en Matthias door hun ouders klaargemaakt voor de nacht terwijl ik Eva haar laatste fles gaf en daarna reden onze gasten naar huis.

Roger en ik ruimden op. Daarna ging ik wat lezen in de relax... waar ik in slaap viel tot na 22 uur!