Terwijl de kindjes deze avond tv keken, vroegen Roger en ik ons af wanneer wijzelf ons eerste televisietoestel hadden gekocht (aankoop die we bewust heel lang hebben uitgesteld maar uiteindelijk toch deden omdat de kindjes zo weinig konden meespreken op school).
Deze avond heeft Roger het gevonden (hij houdt immers alles bij!): dat was in oktober 1986. Dus twee maanden voor Zeger, onze jongste, 5 jaar werd (leeftijd te vergelijken met die van Matthias dus, die binnen een dikke week 5 jaar wordt).
Toen werd er nog niet doorlopend uitgezonden. Als ik me goed herinner, kregen we enkel tussen 18 en 19:30 uur een paar kinderprogramma's.
Dat betekent dus dat ik tot in oktober 1986 de hele dag, zonder zelfs een beroep te kunnen doen op "kindermeid tv", paraat moest staan voor onze drie "kindjes". Voor Zegers broer en zus betekent dat zelfs respectievelijk 7 en 9 jaar zonder tv.
Ik herinner me trouwens die eerste tv-avonden voor de kinderen: eindelijk kreeg ik elke avond een uurtje rust. En vlak na die paar uitzendingen voor kinderen was het echt tijd om de kindjes naar bed te brengen: weer werk voor moeder de huisvrouw.
Ha nee, tegenwoordig (en in mijn jonge tijd eigenlijk ook al een beetje) noemt men dat niet meer werken, wat een moeder en huisvrouw doet. Alleen een onthaalmoeder werkt als ze kinderen opvangt, een poetshulp "werkt" enkel als ze bij iemand anders gaat schoonmaken. Als je dat gratis, thuis en met je eigen kinderen doet... noemt men dat geen job.
Ik heb het al gezegd: de "roverheid" zou ons allemaal graag buitenhuis zien werken. Als ik vroeger "officieel" de kinderen van mijn vriendinnen had bijgehouden en opgevoed, en zij in ruil onze kinderen hadden bijgehouden, dan hadden wij ook "officieel" gewerkt.😕
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten