Jan Gerits belde weer vandaag. Hij stuurt me heel gauw de tekst voor die monografie... maar ik geloof niet dat hij enkel belde om me dat te zeggen. Ik heb heel sterk de indruk dat Jan zich deze dagen eenzaam voelt.
We praatten weer vrij lang en deze keer haalde Jan vooral herinneringen op aan zijn studententijd in Leuven. Dat was uiteraard lang voor mijn studentenjaren maar toch hadden we gemeenschappelijke herinneringen aan bepaalde profs, bepaalde vakken.
Ik werd dus ook nostalgisch naar die tijd, zozeer dat ik me deze avond niet in staat voelde verder mijn vroegere dagboeken over te typen: ik ben net gekomen aan mijn eerste jaar universiteit en de herinneringen maakten me te weemoedig! Dat werkje wordt dus tot morgen uitgesteld!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten