Al opnieuw boodschappen vandaag, want Roger wil die liever niet meer op donderdag doen, wegens te druk vorige week. En ik weet dat het woensdag meestal ontzettend druk is. Dat betekende dus rekening houden met wat we pas sinds vorige donderdag in huis hebben, zorgen dat we ons niet laten verleiden om iets overbodigs te kopen maar wel toekomen tot volgende week dinsdag.
Dat vergt heel wat planning van de huisvrouw (in dat deel van het huishouden ben ik gelukkig wel goed) maar dat beseft een man duidelijk niet! Hoe vaak moet ik niet zeggen: "Nee, nu niet kopen, want het past niet in ons weekmenu maar volgende week zal ik er rekening mee houden dat je daar zin in hebt". Soms echter zeg ik "Oké, leg maar in ons karretje", en, terwijl ik in gedachten ons weekmenu aanpas, bedenk ik wat ik kan klaarmaken met het vlees, de vis of de groente waar Roger plotseling zin in heeft!
Gelukkig hindert mij dat facet van het huishouden veel minder dan de taken die de meeste huisvrouwen (waaronder Nany) veel belangrijker vinden! Maar kom, of ik het graag doe of niet, het vraagt allemaal tijd. Dat heb ik deze avond weer ondervonden, want nadat we weer iets niet gepland kochten, moest ik, nog voor ik begon te koken, ons weekmenu aanpassen.
Voor de rest werd het opnieuw een heel rustige dag met deze avond een lang en deugddoend telefoontje van Hendrik. Soms vind ik het jammer dat we zo ver van onze kinderen wonen en soms... denk ik dat het goed is zo. Onlangs sprak ik met iemand die het jammer vond dat haar zoon zo ver van haar vandaan woont. 'Mijn dochter, die woont wel vlakbij,' zei ze, 'en daar spring ik binnen als ik wil, al is het maar om even gedag te zeggen.'
Ja maar... vraag ik me dan af: is die dochter daarvan gediend?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten