Gisteren was het te druk om te genieten van ons mooie herfstweer, maar vandaag was een rustige dag.
Eerst kregen we onverwachts het bezoek van Roger zijn broer die in de buurt aan het fietsen was. Bij een kopje koffie werden er nieuwsjes uitgewisseld, ook over de onlangs geboren Fien. Terwijl ik hem bezig hoorde, verlangde ik zo fel naar januari!:-)
Na zijn vertrek besloten we een paar spullen naar de recyclage-winkel te brengen (en kwamen daar uiteraard buiten met andere hebbedingetjes) en daarna even te wandelen in de buurt van de brouwerij van Kerkom (zie ook hier ).
Het was nog prachtig weer, ondanks de wolken die zich begonnen te vertonen, en ik wilde graag naar de kapel van de ‘Bruine Onze Lieve Vrouw’ stappen. Een kleine kapel, altijd open, waar altijd tientallen kaarsen branden, en waar ik me, sinds de eerste keer dat we er kwamen, altijd heel rustig voel worden. Dat was nu weer het geval. Ik weet niet aan wat het ligt: aan de ligging, aan de geur van was, aan de kapel zelf? Deze keer waren we niet alleen: er kwam een man een kaarsje aansteken.
Nadat hij (vermoed ik) stilletjes een gebed had gepreveld, sprak hij ons aan. En vertelde ons dat er vooral Walen kwamen bidden om een gunst te bekomen van de ‘bruine madonna’. En dat er dikwijls gunsten verkregen werden, bleek uit de vele tegels met (inderdaad vaak Franstalige) bedankingen langs de muren.
Roger vroeg me ‘Is dat nu niet je reinste bijgeloof?’ Ik dacht er even over na, en nee, ik denk van niet.
Ik ben er immers van overtuigd dat waar je echt, oprecht, in gelooft, dat je dat bereikt. Onze geest heeft volgens mij heel veel macht. Als voor dat geloof een omweg via een ‘Madonna’ of een ‘Heilige’ nodig is, waarom niet?
Die man wees ons er ook op dat een zwaluw haar nest had gebouwd in de kapel, en daar haar eitjes had mogen uitbroeden. Wij hadden het nog niet opgemerkt!
Daarna liepen we terug naar de brouwerij zelf. Onder weg raapten we enkele sterappeltjes op die van overhangende takken uit een boomgaard op de weg waren gevallen. Thuis hebben we ook een sterappelboom en Roger had een paar dagen geleden zijn eerste (heerlijk geparfumeerde) vruchten geplukt, maar toch wilde ik deze rode vruchtjes ook wel graag hebben.
Op het binnenplein van de brouwerij degusteerden we een ‘Bloesembink’.
Een groep toeristen (ik vermoed, aan hun accent te horen, uit het Antwerpse) verliet de plek vlak nadat wij aankwamen, een moeder, dochter en kleinzoontje (ook met Antwerps accent) waren er aan het bekomen van een blijkbare zware fietstocht, enkele mannen zaten te keuvelen. En de witte muren van de oude, soms verweerde, gebouwen blonken in de zon die weer even van de partij was. Net zoals hier thuis, zag je in alle hoekjes spinrag: soms prachtige kunstwerkjes (Roger heeft geprobeerd foto’s te maken van de prachtige spinnenwebben op ons binnenplein, maar de kiekjes bleken niet gelukt).
Pas tegen dat we thuis kwamen, rond 18 uur, begonnen de wolken zich weer op te stapelen en kort daarna vielen de eerste regendruppels.
Deze avond, terwijl Roger naar een vergadering van Heemkunde was, kreeg ik nog verscheidene mails aan, waaronder een van die via het Internet teruggevonden vroegere klasgenoot uit Matadi: nostalgische herinneringen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten