Eerste avond in La Vancelle

9/9/2010

Maria en Michel bleken net terug te komen van een wandeling in de buurt. Het dorpje zelf stelde niet veel voor, vertelden ze, én het was constant klimmen. Dat had ik al verwacht, en het is daarom dat ik mijn voet wat heb laten rusten de laatste dagen.
Zij waren aan een aperitief begonnen, en we bestelden dezelfde heerlijke muskaatwijn. Terwijl we hem degusteerden, vertelden we elkaar over onze reis en bleek dat zij een heel andere route hadden gevolgd. Toch hebben zij en wij onze GPS de weg laten uitstippelen. Blijkbaar maakt het dus een groot verschil van waaruit je vertrekt in België.
Zij hadden ook helemaal geen regen gehad onder weg, alleen hier in La Vancelle enkele druppels vlak voor ze weer aan het hotel kwamen.

Na een poosje trokken we naar onze kamer: onze bagage afzetten, en ons een beetje opfrissen en omkleden voor het diner.

En dat werd iets uitstekends, maar zeer uitgebreid.

We begonnen met weer een aperitief ('maison': een Crémant opgefleurd door vliersiroop). Helemaal niet zoet, wel heel subtiel van smaak. Daarbij kregen we enkele heel verfijnde hapjes (kleinigheidjes - des broutilles): een kroketje met ganzenlever, een carpaccio, mozarella met tomaat, een mini loempia met een heerlijk sausje, enzovoort.

Ons diner van de eerste avond heette 'tentation'. De ober legde ons uit dat we ons voor elke 'service' moesten laten bekoren door één van de twee aangeboden alternatieven.
Dat werd, vergezeld van een zeer lekkere witte wijn, voor ons vieren (niemand had zich aangetrokken gevoeld tot de wijngaardslakken): foie gras poelé met gecarameliseerde kwetsen.

Daarna lieten Maria, Roger en Michel zich tempteren door duif. En dat bleek, in tegenstelling tot de duif die ik eens heb proberen klaar te maken, heerlijk mals en lekker. Ik heb ter plaatse niet opgeschreven wat ze erbij kregen, maar alleszins, ze vonden het heel lekker. Ikzelf nam pollak, met allerlei groentjes. En daarbij kreeg ik weer een andere soort witte wijn, terwijl de anderen een rode Roland de Py dronken.
Volgde nog een uitgebreid dessert (maar mij kennende, zal iedereen het wel normaal vinden dat ik me daar weinig van herinner).

Om te eindigen kwam er nog koffie of thee met 'mignardises'.
Tijdens het eten spraken we natuurlijk over het nieuwe huis van 'onze' kinderen, maar stelde Michel ook een 'uitstap' voor. Zijn voorstel stond helemaal in de lijn met hoe wij het liefst doen op reis (meestal wel de tweede dag dat we ergens vertoeven, maar hier zou de tweede dag, als men deze avond als de eerste dag bestempelt, ook de laatste zijn). We zouden wat rondrijden - hij stelde 'la route des crètes' (zijnde de topppen van bergen) voor. En hier en daar zouden we uitstappen en tot aan de 'top' wandelen. Onderweg zouden we wel ergens een 'auberge' vinden waar we een snack konden eten (liefst niet te copieus, want Elvira had me gewaarschuwd dat ons volgend diner echt heel uitgebreid zou worden). Dat was dus snel afgesproken en we duimden alle vier voor goed weer morgen.

We gingen nog even iets drinken in de bar en rond middernacht trokken we naar onze kamer, nadat we hadden afgesproken elkaar in de ontbijtkamer te treffen rond 8:30 uur de volgende ochtend.

Uiteraard weet wie mij kent, dat ik geregeld naar het terras ben gegaan om een sigaret op te steken. Want dat, ik heb het al vaak geschreven, vind ik tegenwoordig zo jammer aan restaurants: je kunt gewoon niet meer nagenieten met tegelijk een drankje en een sigaretje (of nog beter, een sigaar). Daar, op het terras, bleek dat de temperatuur tot heel laat nog heel zacht was.