Moeder en dochter… en een vroegere klasgenoot

Vandaag moest Roger nog enkele werkjes uitvoeren in het nieuwe huis van Elvira en Geert. Elvira had me gevraagd om ook te komen, als ik tenminste niet te veel werk had. Vermits het weer rustig is wat de vertalingen betreft, ging ik (heel graag) mee.

Wat een mooie dag weer! Terwijl Roger en Geert stonden te zwoegen, hebben Elvira en ik, gezeten op hun ruime terras (want het weer was nog prachtig) zitten plannen maken voor als de baby er is. Zelfs over eventuele volgende kinderen hadden we het. Nu lopen die in de vorm van zieltjes nog rustig rond in de sterrenweiden, maar wij waren toch al bezig over hun toekomstige aardse leven – als ze er zin in hebben natuurlijk. 
We hebben samen ook de nodige ingrediënten gekocht voor een uitstekende Osso Bucco deze avond en hebben samen gekookt en appeltaart gebakken (ik moet wel eens ophouden zoveel te eten als we de laatste dagen doen, of ik word nog dik. Op zich is dat niet erg, maar mijn Roger ziet me liever slank).

En, nadat de mannen klaar waren met hun werk, hebben we samen gegeten, gezellig rond hun keukentafel, met als drank weer eens uitstekende wijn!

We waren pas rond 23 uur thuis, en daar wachtte nog administratief werk voor de KVLS en heel veel e-mail-correspondentie. De administratie laat ik aan Jessy van morgen over, de meeste e-mails heb ik wel kort beantwoord… En daar was er een bij van een man (ik ging weer schrijven ‘van een jongen’!) die samen met mij gevormd is geweest op 5 juni 1960, vlak voor we ‘onze’ Congo moesten ontvluchten.

Zijn naam kwam me vaag bekend voor… Maar toen ik zijn mail las, wist ik het terug. We hebben in dezelfde klas gezeten (in die tijd zaten we met twee leerjaren in één lokaal; hij zat in het zesde jaar en ik in het vijfde) en hebben samen onze plechtige communie gedaan (ik heb die een jaar ‘te vroeg’ mogen doen).

Ongelooflijk dat die ‘jongen’ mij nu, na 50 jaar, via het Internet, terug heeft gevonden! Hij leek te weten dat Pater Inghels overleden is, maar vroeg zich af of  Zuster Godwine nog leefde, die zoveel invloed op hem heeft uitgeoefend (op wie deed zij dat niet?).

Blijkbaar had hij vrij veel over Matadi, over onze reünies, en over mij, gevonden op het Internet (anders was hij niet aan mijn elektronisch adres geraakt), maar deze blog leek hij niet te kennen. Ik heb hem geschreven (met een link naar deze blog) dat ik morgen uitvoeriger zou antwoorden, maar dat hij aan de post van gisteren kon merken dat zuster Godwine nog steeds van de partij was geweest!