9/9/2010
Vandaag zouden we eindelijk gebruik maken van de cadeaubon gekregen van Geert en Elvira ter gelegenheid van hun huwelijk. We hadden met de ouders van Geert afgesproken rond 18 uur in La Vancelle, in de Elzas.
Iets na de middag zijn we vertrokken, onder een bewolkte lucht, richting Luik, waar we dankzij de tunnels onder de stad heel snel doorreden. Iets over 13 uur zaten we al in de Provincie Luxemburg. Hier en daar had het pas geregend, zagen we aan het natte wegdek. In tegenstelling tot thuis (en zoals meestal als we op reis zijn) stond de radio aan, waar afwisselend Franse en Luxemburgse posten doorkwamen. Zo konden we een uitzending beluisteren over het bramen van herten, en even later een uitzending in het Letzeburgs. Eigenaardig hoe die taal lijkt op een of ander Vlaams dialect!
Nog voor we het Groot Hertogdom Luxemburg bereikten, reden we over de Sûre. En dat herinnerde ons Boulaide, waar we destijds vaak gingen kamperen met de kinderen tijdens de Paasvakantie. Wanneer zouden we dat dorp ooit terugzien? Er nu langs gaan zou ons te veel tijd doen verliezen...
Om 5 over 14 uur reden we het Groot Hertogdom Luxemburg binnen, en het begon te regenen. Nog even tanken (en de benzine bleek veel goedkoper dan bij ons) en een hapje eten en dan verder gereden. Nog geen half uurtje later reden we de Lorraine binnen in Frankrijk. Nog steeds donkere wolken boven ons, die hier en daar witter werden en een straaltje zon doorlieten. Enkele roofvogels boven de dichte bossen.
Dan bereikten we Thionville waar er vlak naast de autosnelweg een opvallende kerk stond (haar ligging, zo vlak naast die weg was al even ongewoon). Ik bedacht dat wij deze kant van Frankrijk helemaal niet kennen en dat alleen daarom al dit cadeau een uitstekend idee was van onze kinderen.
Daarna volgde Metz, Pont à Mousson en Nancy. Uiteraard kregen we maar een vage indruk van die steden (maar Nancy leek ons enorm groot).
Op de radio was de Luxemburgse zender weggevallen en er kwam een religieuze zender door die we nog af en toe hadden gekregen toen we op reis waren door Frankrijk: er werd de rozenkrans gebeden. Eentonig! Gelukkig ging het even later (toen we weer met een andere zender te maken hadden) over semantiek (wat mij dan wel interesseerde). Maar even later lasten we een halte in, gewoon om onze benen even te strekken, en toen we voortreden, was die zender weer verdwenen. Nu luisterden we weer naar een betoog voor de toetreding tot Europa van Turkije. Zelfs Michel Angelo werd erbij gesleurd, die ooit een brug zou getekend hebben voor Istanbul, dat volgens hem - en volgens de spreker - onbetwistbaar een Europese stad is (tja, maar Istanbul is niet heel Turkije natuurlijk).
De lucht werd ineens heel donker en even later kregen we een poosje een stortregen. Toen bleek ook dat er een wesp in de auto zat. Wat een geluk dat we snel konden halt houden! Misschien zat die wesp er al langer... Maar stel dat ik die had ontdekt op een plek waar Roger niet kon stoppen: ik zou voor paniek gezorgd hebben (ik heb een wespenfobie). Het beestje vloog onmiddellijk naar buiten toen Roger zijn raampje opendraaide...
Om kwart voor 17 uur reden we het departement Vogezen binnen, en even later Saint-Dié des Vosges, gevolgd door Sainte Marie aux Mines. Alle wolken boven het dal omringd door heuvels en bergen waren nu wit geworden, de regen was opgehouden neer te vallen en de zon vertoonde zich weer hier en daar achter de wolken. Iets over 17 uur reden we de Elzas binnen en om 17:20 uur kwamen we aan in La Vancelle. Het eerste wat we zagen (we herkenden het van foto's die ik online had gevonden) was ons hotel Frankenburg.
Maria en Michel, de ouders van Geert, bleken al een poosje geleden aangekomen en kwamen het hotel uitgelopen om ons te verwelkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten