Toen we deze ochtend opstonden, regende het. ‘Daar gaat onze wandeling straks met onze vrienden uit Ronse’, dachten we. Maar we vergisten ons. Tegen dat ze aankwamen, had het opgehouden te regenen.
Ik had het naar gewoonte heel eenvoudig gehouden: een aperitiefje terwijl de soep opwarmde, en een simpel etentje. Maar we hebben wel heel gezellig bijgepraat. Onder andere herinneringen opgehaald aan de tijd dat we allemaal nog in Antwerpen woonden (en noch zij, noch ik – van Roger ben ik er niet zeker van – zouden graag opnieuw daar wonen), herinneringen opgehaald aan onze kinderen die destijds met elkaar speelden (Hendrik en hun oudste zoon waren klasgenoten). Mijn vriendin vertelt me dat zij minder dan ik heimwee heeft naar die tijd. Natuurlijk, zij is de hele tijd blijven les geven, terwijl ik pas toen Zeger naar de lagere school ging opnieuw ben begonnen. Voor haar was het dus extra druk met haar vier kleine kinderen, voor mij was het “gewoon” druk.
Omdat het nog steeds niet regende na onze maaltijd, en niet echt koud was, wilden we wel even onze benen strekken. De regen zou de landwegen wel drassig hebben gemaakt, daarom stelde ik voor naar Sint-Truiden te rijden, even de kerk van het Begijnhof te bezoeken en daarna te wandelen naar het Speelhof.
De kerk bleek gesloten. En dat is al de tweede keer dat we dat meemaken! We zijn vergeten te kijken naar de openingsuren: misschien is die alleen open tijdens de zomer?
Maar kom, we wandelden dan maar naar het Speelhof, niet zonder eerst het “bewegingspark voor senioren”, wat ik altijd een “speelplein voor ouderen” noem, aan onze vrienden te tonen. Weer waren er geen senioren te bespeuren!
De wandeling maakten we iets langer dan anders, en daarna gingen we iets drinken in het café op het “Speelhof”. We waren op dat uur de enige gasten in dat café, terwijl het terras ervan in de zomer altijd overvol zit! Het was Roger die voorstelde er iets te gebruiken. Voor mij hoeft dat niet in de winter: ik miste mijn sigaretje bij mijn “Bink”!
Thuis aten we nog kaas en brood bij een fles wijn. En daarna vertrokken onze vrienden voor een tocht van 2 uur. Zeggen dat we in Antwerpen op een boogscheut van elkaar woonden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten