Omdat haar andere grootmoeder – die normaal Elena opvangt elke maandag – ziek is, gingen Roger en ik vandaag Elena-sitten. Ze was nog steeds (of weer? Ik denk immers dat onze dochter, onze kleindochter en ik de ene virus na de andere opvangen) verkouden, maar had geen koorts meer en was heel speels. Natuurlijk wilde ze weer zoveel mogelijk rondwandelen, aan onze hand. Al wankelt ze soms nog, je merkt duidelijk vooruitgang. Ze at goed, speelde veel, “babbelde” bijna constant, en ging gewillig haar dutje doen. Ik had haar toen wel haar slaapzak aangetrokken.
Ik kreeg in de loop van de middag een sms van Nany: onze vriend Victor Viroux is deze middag op 94 jaar overleden. Victor was tot voor enkele jaren de oudste op onze jaarlijkse Matadireünie.
Toen we weer thuis waren, kregen we een telefoontje van onze vriend Roger Beeckman. Om ons hetzelfde te vertellen. En hij zei me wat ik ook al aan mijn Roger had gezegd: nu is hij weer bij zijn Irène, en bij zijn vrouw.
Irène Bourgeois, die in oktober is overleden, en Victor hadden allebei hun eega verloren en zijn hier in België een (oud) stel geworden. Schattig was het om ze samen te zien! De link bij Irène hierboven voert naar onder andere enkele foto’s waar ze samen op staan.
Vaarwel, Victor! Eigenaardig genoeg zat ik gisteren avond een van jouw laatste brieven aan mij te herlezen. In feite ook een van jouw weinige brieven, want meestal stuurde je een van jouw heel mooie schilderijtjes, met aan de achterkant een paar lieve woordjes. Het ga je goed, daar aan de overkant!
En… Proficiat voor jou, Zeger! Vorige zaterdag vierden we wel jouw verjaardag (hoewel ik zei dat we vooral vierden dat je nog net geen 30 jaar was!), maar het is pas vandaag dat jouw nieuwe levensjaar echt ingaat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten