Ik heb niet veel te vertellen over deze dag (hoewel hij in feite heel gevuld was met werkjes die niemand zullen interesseren).
Voor een korte wandeling in Wellen hadden we toch de tijd. Roger zoekt immers naar de plek waar destijds “bokkenrijders” werden terechtgesteld. We liepen door heel drassige velden, maar vonden niet wat we zochten. Deze avond echter heeft Roger de precieze plek wel gevonden (uiteraard via het Internet) en dus zullen we een van de volgende dagen nog eens op onderzoek gaan! 
Niet veel te vertellen dus… Behalve dat ik vandaag eindelijk de laatste “Passe-Partout”* – wat men in het Frans een “toutes boîtes” noemt, maar hoe vertaal je dat? – doorgenomen heb.
Ik las daarin dat de “dialectraad” van Sint-Truiden meer “Truiens dialect” in het straatbeeld wil!
Hoe is dat toch mogelijk? Vlamingen reizen de wereld rond, maar lijken nog steeds een heel plaatselijke taal te willen gebruiken. Vinden ze hun taal dan zo onbelangrijk? En nogmaals (ik weet dat ik in herhaling val), wat met inwijkelingen die hier Nederlands willen leren? Moeten die zich een dialect eigen maken waar ze nergens anders dan in hun nieuwe dorp mee terecht kunnen?
Ik moest spontaan denken aan onze Spaanse schoonbroer. Hij heeft er lang over gedaan om iets te begrijpen van onze taal. Nu begrijpt hij heel veel, maar nog steeds zegt hij praktisch niets in het Nederlands. Ik heb me heel lang afgevraagd hoe dat mogelijk was voor een Spanjaard die toch heel behoorlijk Frans en Engels spreekt. Na veel observeren echter begreep ik het. Hoewel Roger en ik proberen AN te spreken met elkaar en met onze kinderen, blijft Roger een of ander met dialect doorspekte taal spreken met zijn zussen en broer. Waarom zou onze buitenlandse schoonbroer dan Nederlands leren?
Hoe kunnen we zorgen dat allochtonen zich integreren als ze niet weten welke (sub)taal ze uiteindelijk moeten leren?
* “Kozijn” Guy Missotten was een hele tijd hoofdredacteur daarvan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten