Het heeft de hele dag geregend. Geen wandeling dus (hoewel ik persoonlijk wel kan genieten van stappen in de regen, zolang het niet te koud is). Eerst wilde ik wat verder schoonmaken en strijken, maar toen bedacht ik dat ik al lang een herinneringsbrief had moeten sturen naar de abonnees van “Oostland” en “Limburgse monografieën” (publicaties van de KVLS) die hun bijdrage dit jaar nog niet hadden betaald. Bij gebrek aan tijd (en, ik zal eerlijk zijn, aan “goesting”) stelde ik dat maar constant uit. Volgens mij is dat dan ook secretariaatswerk, of niet? En secretaris van de KVLS ben ik zeker niet!
Maar kom, ik zou daar toch vandaag eindelijk voor zorgen. Wat een geluk dat Roger mij hielp of ik was daar een hele dag mee bezig geweest! Nu hebben we er samen meer dan drie uur en half aan besteed. Nakijken wie nog niet betaald had, 72 adressen (!) dicteren aan Roger die ze in een bestand typte, controleren of er geen fouten in de adressen waren geslopen, twee brieven opstellen en die apart zoveel keren afdrukken als er respectievelijke verzendingen moesten gebeuren, adressen op de omslagen printen, enveloppen vullen en dichtplakken, naar de post rijden, postzegels plakken.
Daarna reden we even naar de apotheek om nieuwe medicijnen voor Roger te kopen. Voor een keer was het daar niet druk en we geraakten in gesprek met een van de apothekeressen. Ik vertelde over mijn broertje (die ook apotheker is en sinds kort zijn eigen apotheek heeft) en onze gesprekspartner vertrouwde ons toe dat zoiets voor elke apotheker de ultieme droom is, maar dat weinigen die kunnen realiseren wegens veel te duur. Jean-Lou (mijn broertje dus) heeft ook heel lang moeten geduld oefenen en voor andere apothekers werken: hij heeft zijn apotheek pas sinds dit jaar… en wordt, in april 2013, 50 jaar! Nu, hij heeft zijn droom uiteindelijk verwezenlijkt en ik bewonder hem daarom.
Het regent op dit ogenblik nog steeds. Gestreken of schoongemaakt heb ik niet. Alleen gekookt (wortelsoep met kurkuma en koriander en een selderrecept van mijn marraine zaliger, maar wel - omwille van Roger zijn dieet - met vegetarische balletjes in plaats van met gehaktbalen) en veel gelezen.
Toen de regen heel eventjes ophield, heeft Roger nog wel de dakgoten schoongemaakt (ze waren verstopt tot en met). Ik sta dan onderaan de ladder te beven alsof ik zelf op die duizelingwekkende hoogte stond waar Roger met zijn schopje en emmer bezig is. Als de (vrij zware) ladder zou verschuiven, ik weet zeker dat ik die niet kan tegenhouden. Dus smeek ik Roger al jaren zulke karweitjes uit te besteden, maar noppes: hij wil dat absoluut zelf doen. Vandaag was het zelfs opvallend hoe hij gebruik maakte van enkele droge minuten tussen twee regenbuien. Ik verdenk hem er eigenlijk van te genieten van dat werken op die hoogte! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten