Het leven wordt me te druk (eigenaardig, want ik dacht altijd dat ik het als gepensioneerde rustiger zou kunnen aandoen – nu, met mijn nog geen 50 euro pensioengeld per maand was dat al een utopie op zich natuurlijk).
Ik had echter ook geen rekening gehouden met het feit dat, als we als meer dan zestigjarigen, eindelijk kleinkinderen zouden krijgen, we niet meer de energie zouden hebben van een zesenvijftigjarige (naar het schijnt de gemiddelde leeftijd waarop je grootmoeder wordt).
En dan zijn er ook de vroegere vrienden die elkaar steeds weer willen ontmoeten (want één keer zal immers de laatste zijn), en het feit dat we allemaal zo ver van elkaar vandaan wonen.
Er is ook mijn moeder Nany die heel waarschijnlijk geen tien jaar meer zal leven (ik vraag me trouwens vaak af hoe dat voelt, het idee dat je niet meer lang te leven hebt – hoewel ik me op mijn leeftijd al dezelfde vraag kan stellen natuurlijk).
Met Roger besprak ik hoe ik ons leven iets minder druk kon maken. Al onze bezigheden passeerden de revue. En de conclusie was dat ik best mijn ontslag gaf als bestuurslid van de KVLS.
Geen enkele job* die ik uitvoer voor de KVLS vereist van mij dat ik zou horen tot het bestuur. Maar zolang ik behoor tot het bestuur moeten we wel elke maand naar een vergadering.
Die avond uitsparen betekent dat ik misschien wel elke maand tijd en geld (brandstof!) uitspaar om even naar Nany te gaan.
Maar… het blijft een moeilijke beslissing.
Oké, ik heb ze genomen, en een mail gestuurd naar de bestuursleden. En nu vraag ik me weer af hoezeer ik over de tongen zal rollen!
* Ik vergis me: ik ben ook nog penningmeester (en dat is een job waar ik echt niet van hou). Maar ik zal Boudewijn wel duidelijk maken hoe eenvoudig ik het nu heb gemaakt met mijn Excel-rekenblad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten