Dochterlief had ons gevraagd of we Eva naar de dansles konden brengen deze middag. Elena en Matthias zouden thuis blijven bij hun papa die telewerkte. Dus reden we vlak na de middag naar het Leuvense. Eva stond klaar, de groten maakten hun schoolwerk, dochterlief werkte buitenshuis.
We kwamen iets te laat aan in de dansschool (wegenwerken onderweg en een omleiding), Eva haastte zich naar haar lokaal, wij zochten een plaatsje op het terras, in de zon. Na de eerste les hielpen we Eva zich om te kleden voor de tweede les, at ze snel een koekje en dronk wat. Nadat de tweede les begonnen was, zochten wij weer een plekje op het terras om vlak voor het einde van die les vlak bij het danslokaal op Eva te gaan wachten. Vermits we in het Leuvense zouden zijn en om op de brandstof te besparen, hadden we immers ook afgesproken met schoonzus L. vlak na de dansles: er mocht niet te veel getreuzeld worden.
We brachten Eva naar huis en reden meteen verder naar het ziekenhuis. Daar vergaten we weer onze mondkapjes in de auto en moesten we op onze passen terugkeren. Daarna ging het weer via die eindeloze gangen naar haar kamer. Haar nieuwe kamer, zo bleek: ze was pas verhuisd, lag nu in een (ook vrij kleine) eenpersoonskamer en zag er opvallend beter uit. Normaal gezien zou ze vrijdag naar huis mogen, vernamen we. Terwijl we aan het praten waren, kwam daar Rogers zus M. binnen. We hadden elkaar al heel lang niet meer gezien en er werd dus druk nieuwtjes uitgewisseld. Tot we een telefoontje kregen van dochterlief: of we niet waren vergeten dat we bij hen aten deze avond!
We namen afscheid, haastten ons naar de parkeerplaats en reden naar het huis van dochter en schoonzoon. Schoonzoon was spaghetti aan het klaarmaken, Matthias zat te lezen en Elena had ons heel veel te vertellen. Dochterlief bleek naar de zwemles met Eva.
Elena dekte de tafel en vlak daarna kwamen Eva en haar moeder thuis, kort daarop gevolgd door Zeger.
Daarna volgden eindelijk enkele zalige, rustige uren: lekker eten, nieuwtjes uitwisselen, samen lachen. Tot Elena, na haar broer en zus, ook naar bed moest. Wij reden terug naar huis waar het heel koud was en Roger meteen de houtkachel aanstak!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten