Toen ik nog les Frans gaf aan de hoogste klassen van het middelbaar onderwijs stond natuurlijk ook een beetje Franse literatuur op het programma. En zeker de boeiende Villon. Ik vertelde kort over zijn ‘flierefluitersleven’ en daarna maakten we met de leerlingen een omweg via Brassens’ chanson ‘Ballade des dames du temps jadis’, zodat ze het ritme van de ballades zouden horen, voelen en smaken. Uiteindelijk lazen we de tekst van een paar gedichten en probeerden we die te vertalen zodat de boodschap zou overkomen.
Kon ik maar in de tijd terugreizen! Ik kreeg onlangs van mijn vriendin Marie-Louise een boek cadeau: ‘François Villon’, uitgegeven door het Davidsfonds, met de oorspronkelijke gedichten en telkens een vertaling (en mooie illustraties) van Wim de Cock. Een goede vertaling, die het ritme en het rijm eerbiedigt en de tekst van dichtbij volgt (zonder ooit slaafs te worden). Had ik dat boek in die jaren gehad, wat had ik mijn lessen over Villon nog veel boeiender kunnen maken!
Aan iedereen die Villon wil leren kennen, raad ik dat boek aan. Als het nog te vinden is natuurlijk: ik vind nergens een aanwijzing over de uitgavedatum.
François Villon, vertaling en illustraties Wim de Cock, Davidsfonds
Ondertussen ben ik ook een boek van Agatha Christie aan het lezen. Ik weet niet of schrijfster tot de grote literatuur wordt gerekend, maar ze heeft één grote verdienste: je blijft geboeid lezen! Het verhaal is spannend, de zinnen zijn goed opgebouwd, er is voldoende afwisseling tussen beschrijvingen en conversaties, er steekt voldoende sfeer in zonder dat het langdradig wordt. Ik ga verder lezen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten