Geluksdagboek

Zodra Elena het kan begrijpen, wil ik graag met haar een “geluksdagboek” bijhouden. Voor mijn eigen kinderen had ik een gewoon dagboek bijgehouden tot de leeftijd waarop ze dat zelf konden doen (zo rond de 12 jaar). Maar die taak is nu voor de moeder van Elena weggelegd. Dus dacht ik aan een ander soort “dagboek”. Elke dag (of elke week of maand) je even herinneren wat je blij heeft gemaakt.

Ik wil eerlijk zijn: het idee komt niet van mij. Een (Franstalige) vriend heeft me erop gebracht.

Maar, bedacht ik deze ochtend terwijl we naar Sint-Truiden reden om uitgebreid boodschappen te doen: dan moet je wel oefenen! Wat maakt mij bijvoorbeeld gelukkig op zo’n koude winterdag? (Jullie weten al dat ik winterse temperaturen haat hé!).

Na de boodschappen heb ik vrij veel gewerkt, en ik dacht er niet meer aan. Tot nu.

Dus ga ik oefenen. Wat heeft me vandaag blij of gelukkig gemaakt? Even nadenken…

- Om te beginnen de roofvogel die ik in een zeldzame nog besneeuwde weide (de zon heeft bijna overal in de omtrek de sneeuw doen smelten) op een donkere boomtak zag zitten: heel mooi tafereel.

- Een mailtje van mijn oom Nononc over een boek dat mij zou kunnen interesseren (“Vlaamse volkstaal, bron van humor en wijsheid” van Henri Mullebrouck, uitgegeven door Drukkerij-Uitgeverij Devriendt te Koekelare) en waar ik later even naar zocht op Google: ik ga dat proberen te bemachtigen!

- Mailtjes van een paar vriendinnen en van mijn zus.

- Een mailtje van de vriend die mij op dit idee bracht (ik noem hem vriend, maar ik heb hem slechts één keer ontmoet, namelijk op “L’art au fil de l’eau”, waaraan ik mocht deelnemen) waarin hij mij vertelt dat hij omwille van de kou ook niet gaat wandelen, maar integendeel veel tekent. Hij gaat me een eigen tekening opsturen.

- De eerste monografie van dit jaar, over Maurice Custers, die Jan Gerits mij mailde voor nalezing en lay-out. Zeer interessante tekst over iemand die ik niet kende, en die toch lid is geweest van de VLS (die toen nog niet KVLS heette).

- Onze dochter die zo snel antwoordde nadat ik haar hulp had gevraagd (via e-mail) voor die lay-out!

En dan vergeet ik nog veel hele kleine dingen: het samen eten met Roger, het lachen met een grap die hij vertelde, de sinaasappel die zo lekker smaakte, de Trappist die ik aan het drinken ben, de enkele essays van Bart De Wever die ik gelezen heb, het heel oude reisboek dat Roger opdiepte uit onze dozen vol boeken (die wachten op het klaar geraken van de boekenrekken in onze “bibliotheek”): “In Spanje van Jozef Simons, uitgegeven bij het Davidsfonds in de jaren 20 van vorige eeuw”, enzovoort.

Dat is toch niet min voor een zo’n koude winterdag waarop ik eigenlijk niets verwachtte? In het vervolg moet ik meer letten op die kleine zaken. Peuters merken immers veel meer op dan wij (omdat alles zo nieuw is voor hen). Maar het zich herinneren, dat wil ik Elena graag leren!