Lutti vertelde het ons al toen we Elena gingen afhalen. Ze stapt nu echt zelfstandig. En dat heeft onze kleine meid ons ook laten zien toen we “thuis'” waren. Van haar moeder tot bij mij, van haar vliegtuig naar haar loopkarretje, van haar speelgoedmand naar haar box: ze doet het goed! Ze raapt al stappend een speelgoedje op, ze gaat zitten om haar in elkaar passende kommetjes of blokjes op te stapelen, staat weer recht en stapt verder…
Ze stapelt nu dus ook blokjes enzovoort (tot een vijftal objecten lukt haar goed) op elkaar, en telkens begint ze daarna in haar handen te klappen. Maar ze heeft ook met mij gedanst en handjes gedraaid op kinderliedjes, met haar slapende baby gespeeld. Ze vroeg me zelf deze avond na het eten om die uit haar box te halen. Waarschijnlijk wilde ze Lutti nadoen. Bij Lutti is er inderdaad het een en ander veranderd: Elien en Thibault gaan nu naar de kleuterschool en er zijn twee baby’s bijgekomen: Matthieu, de babybroer van Thibault, en Bram. En dan nog een iets ouder jongetje: Mats. Elena zag dus hoe Lutti de baby’s knuffelde, en dat probeerde ze volgens mij na te bootsen.
Op een zeker ogenblik had ze de fleece sjaal van Roger bemachtigd en wikkelde die rond haar nek. Omdat de sjaal nogal lang is, viel ze er constant over terwijl ze rondliep. Daarom tilde Roger haar op. Dat is het enige moment waarop ik de kans kreeg om een paar foto’s te maken.
Jammer dat we geen foto’s hebben van haar eerste stapjes. Maar daar zullen haar ouders wel voor gezorgd hebben, hoop ik!
Want later op de avond – eigenlijk vlak nadat ze constant viel met die sjaal rond haar – ging het haar niet meer af: ze viel geregeld om. Ze was te moe, denk ik: ze zocht altijd met aandrang naar mijn hand. Maar hoe moe ze ook was, stappen wilde ze blijven doen! En de sjaal van Roger moest mee!
Tijdens Elena haar dutje kreeg ik de kans op “Neige” te lezen. Inderdaad een juweeltje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten